«گرت پورتر» -وب‌سایت /Truth Dig دولت اوباما در روز ۱۷ ژانویه یعنی درست در همان روز پیاده‌سازی و اجرای توافق هسته‌ای از تحریم‌های جدیدی پرده برداشت که علیه افراد و اشخاص ایرانی مرتبط با فعالیت‌های موشکی ایران اعمال شده بود. دلیل این امر ظاهراً این مسئله بود که ایران با آزمایش یک موشک بالستیک، قطعنامه‌های شورای امنیت را نقض کرده است. اما در زمان اعمال تحریم‌های جدیدی عملاً دیگر قطعنامه‌های سازمان ملل از نظر قانونی معتبر نبودند و دلیلی برای نگرانی زیر پا گذاشتن این قطعنامه‌ها توسط ایران وجود نداشت. این تضاد تنها یکی از مجموعه اقدامات از ادعاهای نادرست و گمراه کننده ایست که سیاست ایالات‌متحده را در خصوص موشک‌های بالستیک احاطه کرده است.

در زمان تصویب این تحریم‌ها که بعد از صدور قطعنامه نهایی شورای امنیت سازمان ملل به به‌منظور لغو همه تحریم‌های مرتبط با برنامه‌های هسته‌ای صورت گرفت، قطعنامه مورد استناد اوباما یعنی قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت فاقد ارزش و مشروعیت بوده است.

مهم‌ترین دلیل دروغ‌گویی و فریبکاری اوباما این است که وزارت خارجه آمریکا در زمان اعلام این تحریم‌ها به قطعنامه ۱۹۲۹ استناد نکرده بلکه با تکیه به فرمان ویژه ریاست جمهوری جرج بوش رییس‌جمهور سابق آمریکا در سال ۲۰۰۵ این تحریم‌ها را وضع کرده است. به‌موجب این فرمان ویژه افراد حقیقی و یا حقوقی که در گسترش سلاح‌های کشتارجمعی و یا تجهیزات مربوط به این سلاح‌ها به ایران یاری برسانند مورد تحریم قرار می‌گیرند. دولت آمریکا برای وادار کردن شورای امنیت سازمان ملل به اعمال تحریم‌های تازه علیه ایران همه نیروهای خود را به کمک گرفت و سامانتا پاور نماینده این کشور در سازمان ملل نیز در ادامه این تلاش‌ها مدعی شد که یک هیئت غیر وابسته از کارشناسان در حمایت از ادعاهای دولت آمریکا به این نتیجه رسیده که آزمایش‌های موشکی ایران نقض قطعنامه ۱۹۲۹ این شورا بوده است.

هیئت مورد تأیید و استناد سامانتا پاور در واقع هیچ‌گونه پژوهشی در مورد این‌که آیا موشک‌های عماد قابلیت حمل کلاهک‌های هسته‌ای را دارند یا خیر، انجام نداده و نتیجه‌گیری آن‌ها صرفاً بر اساس استانداردهای (امتی سی آر) و یا رژیم کنترل فن‌آوری‌های موشکی متکی بوده است که بر اساس آن موشک‌هایی که بردی بیش از ۳۰۰ کیلومتر و توان حمل ۵۰۰ کیلوگرم را داشته باشند قابلیت حمل این کلاهک‌ها را دارند.

در واقع هیئت کارشناسی هیچ آزمایش و تحلیل فنی‌ای برای ارزیابی اینکه موشک عماد واقعاً کارآیی و قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای را دارد، انجام نداده‌اند. همان‌طور که متیو ریکرافت، سفیر انگلستان در سازمان ملل در تاریخ پانزدهم دسامبر سال ۲۰۱۵ بیان کرد، در واقع در جلسه شورای امنیت، هیئت کارشناسی بر اساس معیارهای «رژیم کنترل موشکی» برای رسیدن به این نتیجه‌گیری استفاده کرده بود. این معیار در زمانی استفاده می‌شود که موشک‌ها، بردی بالای ۳۰۰ کیلومتر داشته باشند و قابلیت جا به جایی موادی بالای ۵۰۰ کیلوگرم را نیز داشته باشند. بنابر گفته ریکرافت، تنها به این دلیل که عماد بردی بالای ۳۰۰ کیلومتر داشت، هیئت کارشناسی به این نتیجه رسیدند که توانایی حمل کلاهک هسته‌ای را نیز دارد. اما درهرصورت در «رژیم کنترل موشکی» اصلاً از این معیار برای تعیین هسته‌ای و یا غیرهسته‌ای بودن یک موشک استفاده نکرده بلکه هدف اصلی از این معیار این است که مشخص کند کدام نوع از موشک‌ها و با چه بردی می‌توانند توسط کشورها صادر شوند.

نکته جالب دیگر در این زمینه این است که آمریکا زمانی که این معیار را برای سنجش عملکرد موشک‌ها در نظر می‌گیرد که این مسئله ربطی به متحدانش نداشته باشد. برای مثال در سال ۲۰۱۲ دولت اوباما موافقت کرد که دولت کره جنوبی برد موشک‌هایش را از ۳۰۰ کیلومتر به ۸۰۰ کیلومتر برساند و محفظه‌ای برای حمل یک محموله ۵۰۰ کیلویی نیز داشته باشد. این بدین معنا بود که کره جنوبی می‌توانست از درون حیطه قلمرو حاکمیتی خود هم کره شمالی را هدف قرار دهد و هم ژاپن، چین و روسیه را. دولت اوباما این مسئله را قبول کرد درحالی‌که این مسئله مخالف همین معیار رژیم کنترل موشکی بود. استثنای دیگری که در این زمینه دیده شد، مربوط به فروش موشک‌های با برد بالا به عربستان بود که نه برای یک‌بار بلکه برای چندین مرتبه نادیده گرفته شد. در سال ۱۹۸۷ سعودی‌ها موشک DF-۳ را از چین خریداری کردند که بردی بیشتر از ۳۰۰ کیلومتر داشت و قابلیت حمل بار ۲ هزار کیلوگرمی را نیز داشت. علاوه بر اینکه این خرید نیز معیار رژیم موشکی را زیر پا گذاشته بود، مشخصه دیگری نیز داشت. چین این موشک را صرفاً برای پرتاب کلاهک هسته‌ای ساخته بود و این مسئله رسماً و با صراحت اعلام شده بود. اما ایالات‌متحده هیچ اقدامی جهت جلوگیری از این تجارت نکرد. در سال ۲۰۰۷، دولت بوش به طور پنهانی از خرید تعداد بیشتر موشک‌های دور برد چینی توسط عربستان حمایت کرد. این موشک‌ها نیز قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای داشتند. اگر دولت اوباما بخواهد همان‌گونه که با عربستان و کره جنوبی برخورد کرده، با ایران نیز برخورد کند، باید این حرکات و اقدامات نمایشی و مزورانه را پایان دهد.