به گزارش «نماینده»، مسیر ۱۷ کارخانه‌ای از نور  و محل تولد ستاره‌های جدید است. این سحاب که مانند گل‌سرخی فضایی مدام شکوفه می‌زند، در فاصله ۵۵۰۰ سال نوری از زمین و در صورت فلکی کماندار از کهکشان راه شیری قرار دارد. این سحاب به اسامی بسیاری معروف است ازجمله سحابه اُمگا، سحابه قو، سحابه نشان‌دار، سحابه نعل اسبی و سحابه میگو.

در جدیدترین تصویری که به‌تازگی منتشرشده است می‌توان چشم‌اندازی از گازهای مولکولی غلتان و ابرهایی از غبار را مشاهده کرد که به وسعت ۱۵ سال نوری امتداد دارند. حجم این ابرها ۳۰، ۰۰۰ بار بزرگ‌تر از حجم خورشید است و وظیفه اصلی آن‌ها تولید صدها ستاره جوان و سوخت‌رسانی به آن‌هاست.   تنها در مرکز این سحاب ۸۰۰ ستاره وجود دارد.

علاوه بر این، ستاره‌های جوان بسیاری وجود دارند که خارج از میدان دیدند و هنوز در میان پوششی از ابرهای غلیظ پنهان‌ مانده اند. ستاره‌های دیگری هم که از غبار خارج‌شده‌اند، با تاباندن پرتوهای متراکم ماورای بنفش و یونیزه کردن گاز هیدروژن به روشن شدن فضای اطراف سحاب و نمود رنگ قرمز و صورتی کمک می‌کنند.

نواحی سفیدتر عکس درواقع حاصل ترکیب نور گازهای داغ با نور ستارگانی است که توسط غبار اطراف منعکس‌شده‌اند. شبکه‌ای از نواحی تاریک هم که مانند حفره‌هایی سیاه به چشم می‌خورند، در واقع ابرهای غلیظ و متراکمی از غبارهای تیره ضخیم‌اند که نورهای مشخص را کدر و در مقابل طول‌موج‌های مادون‌قرمز را بسیار روشن می‌کنند. بادهای ستاره‌ای و امواج انرژی‌زای ناشی از ستاره‌های بزرگ و سوزان که فضای درونی ابرهای مولکولی این سحاب را به وجود می‌آورند به‌تدریج مواد بین ستاره‌ای تشکیل داده و غارهایی مواجی را خلق می‌کنند.