«خبرهای خوبی از وحدت اصلاح‌طلبان در راه است»، این خبر روز اول مهرماه از سوی رسانه‌ها و به نقل از محمدرضا عارف «رئیس شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان» مخابره شد. امیدواری عارف پیرامون وحدت جریان متبوعش در حالی بیان شد که مواضع و کنش و واکنش اصلاح‌طلبان حاکی از چندصدایی و ایجاد جزایر چند گانه در اردوگاه اصلاح‌طلبی است.
چرا برخلاف ابراز امیدواری چهره‌های شاخص و صاحب نام، هنوز دود سفیدی از جریان اصلاحات بلند نشده است؟ برای پاسخ به این سؤال باید مروری بر فعالیت‌ها و نقش‌آفرینی بازیگران و حتی کارگردانان این جریان در انتخابات مجلس داشته باشیم، در این مجال تشریح اقدامات اصلاح‌طلبان در ۲ مرحله قابل توصیف است:
۱) شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان بعد از عبور از شورای راهبردی که به ریاست «عبدالواحد موسوی لاری» وزیر کشور دولت اصلاحات و عضو مجمع روحانیون مبارز، تشکیل شده بود و پس از رسیدن به بن‌بست تشکیلاتی، این بار سرفصل جدیدی به نام شورای عالی به ریاست معاون اول دولت اصلاحات گشوده و خبر اعلام موجودیت آن منتشر شد، البته به گفتة «رسول منتجب‌نیا» فعالیت این شورا موقت است. با این حال برخی دیگر از کنشگران اصلاح‌طلب نسبت به ساختار این شورا انتقاد کردند؛ در این راستا می‌توان به جبهة اصلاح‌طلبان اشاره کرد، تشکلی که سخنگوی او در گفت‌وگو با رسانه‌ها، جامعیت تصمیم‌سازان اصلاح‌طلب را زیر سؤال برد و گفت: «شورای عالی سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان جامعیت کامل ندارد.»
اعضای شورای عالی اصلاح‌طلبان در حالی جلسات خود را در بنیاد «امید ایرانیان» برگزار می‌کنند که در پشت صحنه، مرد حاشیه‌ساز و تندرو اصلاحات با دیگر اصلاح‌طلبان دیدار می‌کند. عبدالله نوری پس از استیضاح توسط مجلس پنجم با روزنامة خرداد به عرصة مطبوعاتی کشور وارد شد اما در این حوزه نیز حاشیه‌های زیادی تراشید تا اینکه حکم توقیف روزنامه‌اش صادر و با حکم دادگاه روحانیت راهی زندان و سرانجام پس از درگذشت برادر کوچکش «علیرضا نوری» نمایندة مجلس ششم، آزاد شد. او مدت‌ها سکوت اختیار کرده بود و اخبار او محدود به جلسات آخر هفته (برگزاری دعای کمیل) در منزلش با حضور فعالان اصلاح‌طلب می‌شد تا پس از انتخابات سال ۹۲، نوری ترجیح داد سکوت چند سالة خود را افطار و از حاشیه به متن وارد شود؛ براین اساس جلساتی با تعدادی از اصلاح‌طلبان در منزلش برگزار کرد و این تحرکات علامت سؤالی را پیش روی او گذاشت؟
آیا «نوری» تندروهای اصلاح‌طلب را نمایندگی می‌کند؟ «نوری» چه برنامه‌ای برای انتخابات مجلس نهم دارد؟
آنچه مسلم است و می‌توان به آن اشاره کرد «تحرکات و نقش‌آفرینی عبدالله نوری در جغرافیای سیاسی است»، تحرکاتی که با استقبال برخی از اصلاح‌طلبان و حتی حامیان دولت روبه‌رو نخواهد شد، چنانچه حزب اعتدال و توسعه بارها خواستار خروج تندروها شده بود و حتی پس از اعلام نظر موسوی لاری مبنی بر رقابت اصلاح‌طلبان با لاریجانی و نه شراکت با او، این حزب ترجیح داد از قطار شورای عالی پیاده شود و استراتژی خود را در انتخابات ترسیم کند؛ بنابراین «اعتدال و توسعه» ریزش سامانة انتخاباتی اصلاح‌طلبان شد.
۲) نگارنده در بندی از این گزارش به فعالیت جبهه‌ای تحت عنوان جبهة اصلاح‌طلبان اشاره کرد، جبهه‌ای با دو رئیس و دو سخنگو. انشعاب این تشکل از سال گذشته آغاز شد و همچنان ادامه دارد. هنگامی که خبر ریاست محمدجواد حق‌شناس از سوی یکی از اعضا اعلام شد، او که عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی و دبیر کانون فارغ‌التحصیلان استان بوشهر است؛ بر انشعاب آن مُهر تأيید زد و همچنان خود را رئیس این تشکل می‌داند. از سوی دیگر پس از ریاست کواکبیان بر شورای هماهنگی جبهة اصلاحات، او از این نهاد حزبی جدا شد و ریاست جبهه به «فائزی» و سپس «مجید محتشمی» رسید. هم اکنون جبهة اصلاح‌طلبان به ریاست محتشمی حضور فعال‌تري نسبت به گروه حق‌شناس دارد چرا که رئیس و سخنگوی گروه اول (محتشمی) در قبال رویدادهای جریان متبوعش حاضر و آماده است با این اوصاف، نام این جبهه و سند آن در اختیار دو گروه قرار گرفته، افرادی که هر یک مدعی نقش‌آفرینی در جبهه‌ای به نام اصلاح‌طلبان هستند.
با توجه به مُهره‌های پازل اصلاح‌طلبان که حکایت از «انشعاب، اختلاف و رایزنی‌های جداگانه با نیروهای اصلاح‌طلب» دارد، آیا می‌توان به اظهارنظرهاي عارف امیدوار بود؟ آیا با مجمع‌الجزایر اصلاح‌طلبان وحدت آنان حاصل خواهد شد؟
نظر شما