به گزارش «نماینده»، حملات هماهنگی که در تاریخ ۱۳ نوامبر سال میلادی جاری (۲۰۱۵) شهر پاریس ـ قلب فرهنگی اروپا ـ را به لرزه درآورد همچنان با گذشت بیش از یک هفته خواب راحت را از چشم خوش نشینان قاره سبز ربوده است.

شوک حاصل از انفجارهای پاریس اما؛  بیش از آنکه ناشی از پی بردن به عمق توحش داعش و توانایی عبور تروریسم از حصار امن دنیای مدرن باشد، از این تردید سرچشمه می گیرد که مبادا دلیل اصلی تکرار حملات مشابهی که در یک سال اخیر متوجه این شهر تاریخی بوده است را باید به جای ایدئولوژی داعش در ایدئولوژی حاکمان فرانسه جستجو کرد.  

در این رابطه،  روزنامه «ایندپندنت» با مرور سه واقعه تروریستی که به ترتیب با حادثه تیراندازی در دفتر هفته نامه هتاک و موهن  «شارلی ابدو» آغاز و بعد به حادثه قطار آمستردام ـ پاریس و در نهایت به جمعه خونین پاریس کشیده شد، در صدد پاسخ به چرایی انتخاب پایتخت فرانسه به عنوان صحنه نمایش قدرت مخرب داعش بوده است.

این روزنامه در تحلیل خود سه دلیل را برای انتخاب پاریس ذکر می کند که یکی از آنها گسترش حملات هوایی فرانسه به سوریه است.

در این گزارش آمده است: فرانسه پیشتر هم عضو ائتلاف ضد داعش بود اما تا ماه سپتامبر سال میلادی جاری حملات خود را تنها به عراق محدود کرده بود. با این حال نمی توان ادعا کرد که این گزینه می تواند دلیل اصلی داعش برای طعمه قرار دادن پاریسی ها باشد چرا که اگر قضیه را به پای انتقام جویی تروریست ها از تشدید حملات نظامی در سوریه بگذاریم، آنها باید بیش از همه به فکر انتقام جویی از دولت واشنگتن می افتادند و یکی از شهرهای آمریکا را هدف حملات خود قرار می دادند.

تحلیل نویس ایندپندنت ادامه داده است: دلیل دومی که پاریس را گزینه قابل قبولی برای اجرای حملات تروریستی می کند و به عقیده بسیاری از کارشناسان معقول تر هم هست، تصویری است که این شهر به عنوان سمبل زندگی غربی در اروپا از خود ارائه می دهد تا آنجا که داعش به هنگام پذیرش مسؤولیت حملات تروریستی پاریس که به کشته شدن ۱۲۹ نفر منجر شد، با صدور بیانیه ای این شهر را تجسم «فحشا و گناه» نامید.

اما دلیل آخری که این روزنامه برای چرایی انتخاب پاریس به عنوان صحنه خشونت داعش ذکر می کند از دایره ویژگی های نمادینی که به این شهر نسبت می دهند فراتر رفته و به عمق نابرابری اجتماعی حاکم بر جهان متمدن اشاره می کند.

به نوشته ایندپندنت، حومه شهری که قلب اروپا نامیده می شود محل اسکان جماعت مهاجری است که با رویای رسیدن به یک زندگی بهتر از کشورهای شمال آفریقا عازم فرانسه شده اند،  حال آنکه با سکنی گزیدن در محله هایی که در آنها فقر، اعتیاد و فحشا بیداد می کند، کودکان آنها که از تاریخ، هویت و سرزمین خود بریده شده اند، راهی جز پناه بردن به آغوش خلافتی که داعش وعده آن را داده است، نمی بینند.  با این حساب، مناطق حومه شهر پاریس یکی از بهترین مراکز پرورش تروریسم محسوب می شود که از بد حادثه کمترین فاصله را با قلب اروپا دارد و می توان از آنجا تیر خلاص را به این تمدن نخ نما زد.

به این ترتیب، شاید بهتر باشد که رهبران فرانسه دایره آرزوهای دور خود را کمی تنگ تر کنند و به جای توهم ریشه کن کردن داعش در سوریه، سیاست های تبعیض آمیزی را که به گسترش بذر تروریسم در اروپا دامن می زند، ریشه کن کنند.