به گزارش «نماینده»، نور الدین گودرزی دستیار کارگردان فیلمهایی چون معراجی‌ها و «هیس دخترها... ا.» در نامه ای از مریلا زارعی، پرستویی، بهداد، ساداتیان، رایگان و ده نمکی به خاطر حمایت‌های جامعه سینمایی در دوره سختی‌اش قدردانی کرد.

 متن یادداشت نور الدین گودرزی را در ادامه بخوانید:

همیشه فکر می‌کردم این سینما(یعنی سینمای ایران) حکم جنگل را دارد، اگر صدایت در گوش جنگل نپیچد و دل جنگل را نلرزاند تمامی و دیگر اثری از آثارت نیست. اما اینک شرمنده‌ام از این تصور. هنر هنرمندان سینمای ایران بسیار بالاتر و وسیع‌تر از سینمایی است که بر پرده رویت می‌شود.

چندی پیش دختر من دچار بیماری غریبی شد که چشم دیدن‌اش را در حد سلب نگاه قرار داد و من تنها و تک شاهد آب شدن عزیز و ماحاصل زندگی‌ام بودم که به معجزه‌ای از هر گوشه‌ی این سینما دست‌های پرسخاوت و مهربانی چنان به سمت من آمد که متحیرم و حیران. از یک سو قهر بیماری و مرض دخترم از آن دیگر رحم و مهر این بزرگان که ناخوانده مرهم بیماری شدند. از مریلا بانوی زارعی تا رادمرد جاودانه پرویز پرستویی از حامد بهداد وسیع تا آقا و سید جمال ساداتیان تا رفیق شفیق مسعود ده‌نمکی. و حقا که به رایگانی مسعود رایگان مهرش را می‌پراکند. تا همراهان غیرسینمایی چون طبیب درددانی چون دکتر بابک جلالیان و مردانه‌گی ناصر طباطبایی.

آن قدر هستند و بودند و آمدند و همه وجودشان را صرف یاری من کردند که توانستم دخترم را از مرگ حتمی و فلج مطلق نجات دهم. و اینک از هفته‌ی آینده فقط به چشمان‌اش بیندیشم. من دستیار کارگردانی که چندین دهه در این سینما کار می‌کنم امروز هم به صنف‌ام، هم به خانه‌ سینما و هم به همه‌ی هنرمندان سینمای ایران سرتعظیم فرو می‌آورم که هنرمندان سینمای ایران به جان‌رس روزهای تنگ‌اند. در این ایام کاش واقعه‌ی کربلا در امروز هنر سینمای ایران روی می‌داد تا حسین(ع) بداند تنهایی بی‌معنی‌ست و خصم شرمنده‌ می‌شد از این همه همراهی.

نورالدین گودرزی