به گزارش «نماینده»، در بهار ۱۳۷۶ این رشته در داخل سالن نه چمن راه اندازی شد که فرصتی پدید آمد برای دختران جوان ایرانی که در این رشته محبوب به فعالیت بپردازند که این فعالیت رسمی توسط خانم ها، کرم زاده به عندان مسئول هیئت و انجمن فوتبال بانوان و میترا دانایی فرد به عنوان دبیر هیئت و سرپرست فنی مسابقات آغاز گردید.  

اما روز گذشته خبری عجیب و تأسف بار در رسانه ها منعکس شد که حیرت مردم را از نابسامانی در اداره امور ورزشی بیش از پیش نمایان ساخت. تیم ملی فوتسال بانوان ایران که با شایستگی موفق به قهرمانی در مسابقات ملت های آسیا شده بودند در اقدامی عجیب از سوی فدراسیون فوتبال به جام جهانی اعزام نخواهند شد.

بانوان فوتبالیست که با وجود مشکلات مالی فراوان پس از پیروزی در مسابقات آسیایی، خود را آماده حضور در میادین جهانی کرده بودند متأسفانه به دلیل عدم وجود سفارتخانه ایران در گوآتمالا! و موضوعاتی غیر قابل توجیه از حضور در این میادین باز می مانند. اگر دلایل عدم حضوری که از سوی رئیس فدراسیون اعلام شده را قبول نماییم (هرچند بی منطق) نگاهی موشکافانه به ابعاد مختلف این ماجرا خالی از لطف نخواهد بود:

۱- بی تدبیری و سوء مدیریت صورت گرفته از سوی فدراسیون فوتبال امروز به ابزاری برای موج سواری رسانه های بیگانه تبدیل شده است. موضوعی که با مدیریت صحیح می توانست از ایجاد چنین اشکالاتی جلوگیری نماید. باید دلایل قانع کننده ای داشته باشد.

۲- در شرایطی که هزینه های بالایی برای پرورش یک نهال در ورزش کشور باید صورت گیرد بی توجهی به چنین امر مهمی بیشتر به طنزی تلخ  می ماند که تبعات آن تا مدتها نمی تواند جبران شود. شاید به عبارتی دیگر بتوان اینگونه تعبیر نمود که سرمایه گذاری هایی که به دلیل سوء مدیریت در سال جاری صورت گرفته بود به راحتی از بین رفت.

۳- اعلام محل برگزاری مسابفات و زمان آن و پیگیری های آن چیزی نیست که چند روز گذشته اعلام شده باشد. قطعاً مدتهاست برنامه زمانبندی آن در اختیار فدراسیون ها قرار داشته است و با برنامه ای مدون امکان حضور پر انرژی این بانوان فراهم بوده است.

۴- در شرایطی که دولت تدبیر و امید توان خود را در تعاملات بین المللی به کار گرفته است انتظار می رفت در صورت به بن بست رسیدن در حل این معضل از کانالهای دیگر مناسبات بین المللی این موضوع مورد پیگیری قرار گیرد تا میزان اهمیت دولت محترم به این جریان بیش از پیش نشان داده شود که چنین اتفاقی نیز رخ نداد.

۵- آفت چنین بی تدبیری هایی در آینده می تواند به مراتب پیچیده ترباشد. به بیانی دیگر عدم حضور یک تیم در جام جهانی فارغ از تبعات بسیار زیادی که فی نفسه دارد به ساختار ورزشی کشور لطمه ای جدی وارد می کند. آسیب های روحی که بر بدنه مربیان و ورزشکاران کشور ایجاد می شود به راحتی قابل التیام نخواهد بود و این یعنی سرمایه گذاری هایی که به راحتی از بین می روند.

به نظر می رسد اتفاق اخیر فراتر از یک واقعه رخ داده بود که در آن حتی رئیس فدراسیون راضی به یک عدرخواهی (حتی بی ثمر) نیز نگردید. موضوعاتی اینچنینی که هم باعث از بین رفتن روحیه ورزشکاران و هم سوء استفاده رسانه های بیگانه می گردد قابل اغماض نمی باشد.

 پیروزی که بانوان ایرانی جشن گرفتند و کلیپ شگفتی ساز آنها در مسابقات آسیایی فرد به فرد در کشور پخش گردید با یک سوء تدبیر ساده از میان رفت و مسئولان نه تنها پاسخی جدی برای آن ندارند بلکه عدم عذرخواهی آنها نشان از تکرار این وقایع در آینده خواهد داشت. تکراری که بر اساس شواهد باز هم با لبخندی تلخ شاید بتوان از کنار آن عبور کرد.