به گزارش «نماینده»، هفته گذشته رهبر معظم انقلاب اسلامی در نامه‌ای به رئیس‌جمهور، با اشاره به بررسی‌های دقیق و مسئولانه برجام در مجلس شورای اسلامی و شورای‌عالی امنیت ملی و عبور این موافقتنامه از مجاری قانونی، دستورات مهمی را در خصوص رعایت و حفظ منافع ملی و مصالح عالیه کشور صادر و با برشمردن تأکیدات و الزامات ۹ گانه در اجرای برجام، مصوبه شورای عالی امنیت ملی را با رعایت این موارد و الزامات تأیید کردند.

پس از ابلاغ شروط رهبری انقلاب، رئیس جمهور نیز در پیامی اعلام کرد: دولت با رعایت ملاحظات و الزامات حضرت مستطاب عالی و مصوبات شورای عالی امنیت ملی و مجلس، نسبت به اجرای کامل و با حسن نیت برجام اقدام خواهد کرد.

علی لاریجانی رئیس مجلس شورای اسلامی نیز که برای شرکت در اجلاسی به روسیه سفر کرده بود در مصاحبه ای که در پایگاه اطلاع رسانی مجلس منتشر شد،  اعلام کرد: فرمایشات رهبری انقلاب، مصوبه مجلس و شورای عالی امنیت ملی برای اجرای برجام راه روشنی پیش روی نمایندگان دولت است وسیستم های نظارتی هم برای صیانت از این چارچوب ها لازم است.

آیت الله آملی لاریجانی رئیس قوه قضائیه نیز روز گذشته با اشاره به نامه مقام معظم رهبری درخصوص تأیید مشروط برجام و با تأکید براینکه این نامه فصل الخطاب و نقطه پایان منازعات در این زمینه است افزود: همه گروه ها باید نامه مقام معظم رهبری را «فصل الخطاب» و محور وحدت قرار دهند و از این پس در مسیر اعتدال و با تأنی و تدبیر به فکر آینده و مراحل بعدی اجرای برجام باشند.

علی زاکانی رئيس كميسيون ویژه برجام نیز، با اشاره به تقدير رهبر معظم انقلاب از زحمات مجلس و كميسيون ويژه برجام گفت: پيام مهم رهبر معظم انقلاب بايد به عنوان فصل‌الخطابي براي موافقان و مخالفان برجام باشد.

بیانیه های روسای قوا نمایانگر این مهم بود که سران قوا فرمایشات رهبری را «فصل الخطاب»  برجام قرار داده اند و از این پس بر اساس فرمایشات رهبری باید بر اجرای برجام دقت شود تا به دور از تشنجات سیاسی، دولت و مجلس و شورای عالی امنیت ملی بر اجرای برجام بر اساس شروط رهبری دقت کنند.

بر اساس فرمایشات رهبری، نظام جمهوری اسلامی هنوز هم آمریکا را به عنوان دشمنی می داند که قصد نفوذ دارد بنابر این پس از برجام باید مسئولان در جایگاه های مختلف راههای نفوذ را سد نمایند که این مهم جز با هم دلی و هم زبانی امکان پذیر نیست.

در شرایط فعلی سیاسیون نباید از تریبون هایی که در اختیار دارند در جهت به کرسی نشاندن خواسته ها و نظریات خود بهره بگیرند و عملا در فضای دو قطبی بدمند بلکه باید تلاش کنند فضای وحدت و همدلی را در میان گروههای سیاسی آنهم در آستانه انتخابات مهم مجالس خبرگان و شورای اسلامی ایجاد کنند. علاوه بر این باید تلاش نمایند از فضایی که در نتیجه برجام ایجاد شده است در راستای حل مشکلات اقتصادی استفاده کنند. تا دولت وعده هایی را که طی ۲ سال گذشته به مردم داده است اجرایی نماید.

روز گذشته اولین جلسه علنی مجلس شورای اسلامی پس از ابلاغ شروط مقام معظم رهبری در مورد اجرای برجام تشکیل شد. علی لاریجانی که ریاست جلسه را بر عهده داشت در ابتدا از نقش رهبری در حمایت از توفیقات علمی در فناوری هسته ای یاد کرد و گفت: قطعاً این نقش بی‌بدیل در ذهن ملت ایران و تاریخ خواهد ماند.

وی تاکید کرد: در مقطع فعلی هم رهبری با نقش هدایتگر و به موقع در هدایت مذاکرات، چارچوب های روشنی را تعریف و در نهایت با تائید خود و ضوابط مشخص در اجرا، پرونده طولانی هسته ای را به سرانجام رساندند.

اما با کمال تعجب در ادامه نطق پیش از دستور، رئیس مجلس گریزی به اختلافاتی زد که پیش از این در بررسی برجام در مجلس ایجاد شده بود و مجددا اختلافات ۲-۳ هفته گذشته را در شرایطی نبش قبر کرد که همگان معتقد بودند شروط رهبری فصل الخطاب بحث ها و جدل های برجام است.

لاریجانی در حالی با استفاده از تریبون ریاست مجلس زخم های کهنه را باز کرده و گفت: بنده نمی‌خواهم این امور را باز کنم ولی این آقایانی که مرتب نفی و تکذیب می‌کنند، در کار خلاف خود بار جدیدی می‌نهند و نقض عهد را نمی‌توان با فرار به جلو به گردن دیگران انداخت.

رئیس مجلس در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به برخی حواشی بوجود آمده در جریان بررسی طرح مجلس برای اجرای برجام ادامه داد: چرا باید به تعهدات پایبند نبود؟ مگر توافق در بند صورت نگرفته بود؟ چرا عده‌ای مطلب را جور دیگری جلوه دادند، چرا آنچه توافق شده بود را به موقع به دوستان خود مطرح نکردند؟

به نظر می رسد طرح اینگونه مسائل اختلافی آنهم در نخستین جلسه مجلس پس از نامه رهبری، خلاف تدبیر و موجب عدم توجه کافی به وظایف و تکالیف در این برهه حساس است خصوصا که در مقابل چنین سخنانی احتمالا برخی اعضای طرف مذاکره در فراکسیون اصولگرایان نیز مستندات جدی داشته باشند که طرح کردن آنها تنها دستاوردش تشدید اختلافات، دامن زدن به فضای دوقطبی و غفلت از برنامه ریزی برای شرایط پسابرجام است.