«نماینده»؛ حسین شمسیان/ امروز قرار است مجلس، تصمیم تاریخی و مهمی بگیرد که آثار و تبعات ظاهری و فوری آن بین یک تا دو دهه بر سر کشور باقی خواهد ماند و در نگاهی کلان‌تر، تاثیری اساسی و مهم در آینده جمهوری اسلامی خواهد داشت. تصویب قوانینی مثل بودجه سالانه تاثیر یکساله دارد و قوانین برنامه، برای ۵ سال اثرگذار خواهد بود اما تصویب احتمالی سندی مثل توافق هسته‌ای- که تاکنون در سیستم قانونگذاری و سیاست خارجی ما مابه‌ازا و هم‌طرازی نداشته- نه برای قشری خاص و نه برای مدتی محدود است، تصمیمی به معنای واقعی در طراز جمهوری اسلامی و آرمان‌هایش است و اگر نمایندگان مجلس در اتخاذ این تصمیم کوچکترین غفلت، لغزش، مسامحه یا هر کوتاهی و کم کاری عمدی و سهوی بنمایند، بی‌تردید و بی‌تعارف در همه مشکلات و مصائب آینده این سند فاجعه بار شریک خواهند بود و با این همه اتمام حجت و توضیح و تشریح کارشناسان دلسوز و امین و بالاتر از همه با این همه هشدار و تکرار مخاطرات از سوی رهبر انقلاب، هیچ عذری بعد از این پذیرفته نیست و تاریخ رای امروز نمایندگان را به قضاوت خواهد نشست.
متاسفانه شواهد متعددی در دست است که برخی یا بخشی از نمایندگان، اطلاع دقیق و جامعی از برجام و مصائب مستتر و آشکار در آن ندارند و صرفا با اعتماد به برخی گفته‌ها و شعارهای سینه چاکان و ذوق زدگان توافق هسته‌ای، به‌ این باور رسیده‌اند که برجام خوب است! البته شعار‌هایی مثل پیروزی قرن و شکستن کمر ابرقدرت‌ها و لطیفه‌های دیگری از این دست، ممکن است برای نمایش تلویزیونی یا انتخاباتی و تاثیر روی افراد کم اطلاع موثر باشد، اما از نماینده مجلس انتظار نمی‌رود در خواندن متنی نسبتا کوتاه، کوتاهی کند و صرفا به اقوال و اشعار اکتفا کند. شاید این سخن در بدو امر، موجب دلخوری برخی نمایندگان عزیز و یا تعجب برخی از مردم شود که مگر می‌شود نمایندگان ما با این جایگاه رفیع قانونی -که قرار بوده در راس امور باشند- و با آن رسالت عظیم مبتنی بر قانون اساسی، از موضوعی به این مهمی آگاه نباشند و صرفا چشمشان به دهان برخی دولت مردان و ذوق زدگان باشد!؟ اما ارائه توضیحات مختصری ثابت می‌کند که اولا برجام سندی پراشکال و فاجعه‌آمیز است و ثانیا و با عرض معذرت، اطلاع نمایندگان از آن متن، چندان نیست.
۱- برخلاف برخی حرف‌های غیرقابل قبول کنونی، اعضا کمیسیون برجام با رای همه مجلس- و نه جریانی خاص از نمایندگان- برگزیده شدند و بعد از مدتها بررسی، گزارشی مستندو مفصل و دقیق دادند که براساس آن محتوای مشکل آفرین برجام کاملا آشکار شد و اگر هم کسی تا آن روز از آن محتوا خبر نداشت، بعد از آن حجتی برایش باقی نمی‌ماند. پس از آن، عده‌ای مدعی شدند که این نظر اقلیت است و نامه‌ای جداگانه نوشتند با ۵ امضا و مدعی شدند نظر درست این است! صرفنظر از نسبت اقلیت و اکثریت، آنچه مهم است، ایرادات مذکور در گزارش کمیسیون برجام است و نمایندگان باید به این پرسش پاسخ بدهند که فارغ از نگاه سیاسی و دعوای اقلیت - اکثریت، آن ایرادات را قبول دارند یا نه؟ اگر قبول ندارند، به چه دلیل و مدرکی می‌توانند آن را رد کنند و تا بحال در کدام مقاله، نطق، سخنرانی و ... به آن اشکالات اساسی پاسخ داده‌اند!؟ و اما اگر قبول دارند، در کجای متن پیشنهادی راه چاره‌ای برای مشکلات مذکور دیده شده تا کشور به ورطه مشکلات مهلک و غلطیدن به دامن مناسبات ظالمانه بین‌المللی نیفتد؟ واقع امر اینست که در متن طرح مورد اشاره، حتی یک سطر یا یک عبارت پیدا نمی‌شود که کمترین اختیاری برای مجلس در رفع مشکلات یا جلوگیری از زیاده‌خواهی‌ها باقی گذاشته باشد و آنچه از این متن بر می‌آید، اعتماد بی‌چون و چرا به همان شعارها، بدون کمترین مطالعه و اطلاع است. و بهترین گواه بر این مدعا، سخنان روز قبل وندی شرمن است که با ذوق زدگی و شعف گفته بود: «طرح يك فوريتى كه در مجلس ايران مطرح شده، نيازهاى كاخ سفيد را برآورده كرده و به اجراى حتى يك بند از برجام لطمه‌اى نخواهد زد» اگرچه بعید نیست برخی از ذوق‌زدگان توافق وین وندی شرمن را هم، تندرو! کاسب تحریم! و... معرفی کنند!
۲- مسئله موثر دیگر در تنظیم خط مشی برخی نمایندگان، اعتماد آنان به ادعاهای بی‌پایه و غیرمستند برخی مسئولان دولتی و برخی نمایندگانی است  که فضایل و نتایج تخیلی برای برجام ردیف می‌کنند. آنها اینگونه می‌گویند که دولت با اشراف کامل به بحث و ورود همه جانبه به پرونده هسته‌ای، بهتر از هرکس دیگری می‌تواند درباره مزایای این توافق اظهار نظر کند! اما دقت در برخی اظهارات و رفتار مسئولان دولتی این هشدار را به ما می‌دهد که نمی‌شود به اینگونه برداشت‌ها اعتماد کرد و اگر نماینده‌ای به فکر منافع ملی است باید در کسب حقیقت بکوشد و این ادعا پیش خدا و خلق خدا مسموع نیست که من با اعتماد به حرف فلان مسئول دولتی به این طرح رای دادم! چرا!؟ برجام که طرحی برای آینده است و هنوز اجرا نشده ولی فراوانند مطالب داخلی که دولت توان تمیز و تشخیص آن را ندارد و در انجام آن ناکام مانده است! مثلا وقتی دولت تاکنون در شناسایی کسانی که مستحق دریافت یارانه نیستند موفق نبوده است، چگونه میتواند از مزایای برجام در آینده دفاع کند!؟ در کشورمان موضوعات ساده و آشکاری داریم که حرف امروز و دیروز مقامات دولتی درباره آن با هم فرق می‌کند! حتی گاهی حرف آنها در یک روز و حتی یک جلسه! مثلا شهریور سال قبل رئیس‌جمهور خبر عبور از رکود را اعلام کرد یکسال بعد ۴ وزیر آن ادعا را رد کردند و هشدار دادند که رکود در حال تبدیل به بحران است! و بالاخره روز گذشته در یک جلسه بازهم رئیس جمهور از عبور از رکود اظهار شعف و شادمانی کرد و وزیر صنعت در همان جلسه ملتمسانه از رئیس جمهور خواست برای عبور از رکود فکری بکند! اگرمثل  امروز که وزرای مهم دولت کم کم با نامه‌نگاری و برخی اظهار نظرها، از زیر بار تبعات رفتار اقتصادی دولت شانه خالی می‌کنند، فردا عده‌ای دیگر از زیر بار تبعات فاجعه آفرین برجام شانه خالی کردند، نمایندگان موافق برجام، یقه چه کسی را خواهند گرفت و پیش خدا چه جوابی دارند!؟ اگر مثل ماجرای پول‌های بلوکه شده که ناگهان و ظرف چند روز آب رفت و از ۱۵۰ میلیارد دلار به شش میلیارد دلار رسید، فردا هم ناگهان همه ۱۶۵ مزیت و دستاورد برجام که توسط ذوق‌زدگان فهرست شده، آب رفت و همه چیز برعکس شد، نمایندگان چه جوابی خواهند داشت؟
۳- نمی‌توان انکار کرد که سخنرانی‌های احساسی و در بسیاری از موارد،   بی‌مبنای برخی مقامات دولتی درباره گشایش‌های اقتصادی پس از برجام، نمایندگان را در عدم همراهی با برجام متزلزل کرده است و اندک اندک آنها هم باورشان شده که خبری هست و خبری می‌شود! در ایجاد این باور غلط، توپخانه تبلیغاتی و قلم به مزد‌های وطن فروش نقش جدی و اساسی دارند. همان‌هایی که آینده ایران را بخاطر شهرت چند روزه یا نشستن بر بالای سفره و التیام برخی کمبودها، علی‌الدوام به دروغ‌پراکنی و دروغ‌نویسی مشغولند. کار آنقدر مسخره و سبک شده که در دروغگویی بین آنها مسابقه و رقابت ایجاد شده و هرکس می‌کوشد با گفتن دروغی بزرگتر، سهم بیشتر از کیک بزرگ پسابرجام از جیب مردم و آبروی انقلاب بدست بیاورد! بعنوان نمونه، اخیرا و در حالی که براساس توافق و به فرض پذیرش، قرار است مناسبات اجرایی از ۲۶ مهر آغاز شود، مد شده که عده‌ای از زیان دیر اجرا کردن برجام سخن بگویند و نگویند مگر وقت اجرا گذشته است!؟ اما جالبتر این است که ارقام این زیان را هم اعلام می‌کنند! مثلا اکبر ترکان مدعی است ما روزی صد میلیون دلار زیان می‌کنیم! سیروس ناصری مدعی است تا امروز سه‌میلیارد دلار زیان کرده‌ایم! (به تا امروز و تاریخ ۲۶ مهر توجه ویژه بفرمائید) و آن یکی که معلوم است به شدت نگران عقب ماندن از قافله است، کار را یکسره کرده و گفته روزی سه میلیارد دلار زیان می‌کنیم! که به نظر می‌رسد یا نمی‌داند میلیارد چیست یا دلار را نمی‌شناسد! چون مفهوم حرف او اینست که ما در سال هزار و نود و پنج میلیارد دلار درآمد بدست خواهیم آورد! و اکنون باید از نمایندگان پرسید واقعا به این رویکرد اقتصادی و این اظهارات مشعشع اعتمادی دارید و براساس این سخنان، برجام را بررسی کرده‌اید!؟
۴- در این بین  هستند عده‌ای که سرنوشت ملت و انقلاب را به اهداف سیاسی و انتخاباتی خود گره زده و می‌کوشند از نمد برجام برای خود کلاهی بدوزند! موضوعی که اختصاص به جریان سیاسی حامی یا به ظاهرغیر حامی دولت ندارد. البته سخنان وندی شرمن باید برای جناح حامی دولت عبرت‌انگیز و هشداردهنده باشد، آنجا که می‌گوید: «آمریکا باید با رفع سريع تحريمهايى مثل تحريم پسته و خاويار و فرش، دستاوردهاى حداقلى روحانى را در اقتصاد ايران برجسته كرده و در پيروزى انتخاباتى وى در مجلس و رياست‌جمهورى آينده مؤثر باشد»!
امروز آزمونی تاریخی در پیش روی نمایندگان است و مجلس در نقطه سرنوشت‌سازی قرار دارد. باید دید به فرموده رهبر معظم انقلاب، آنها رایی می‌دهند که «بتوانند با گردن افراشته، در مقابل خدای متعال هم ارائه بدهند» یا اینکه...!