«نماینده»؛ محمد هادی صحرایی/ آیلان؛ نام کودکی است که خانواده‌اش پس از اشغال کوبانی سوریه به دست داعش آدمخوار، از شهر خود رانده شدند و خانه و کاشانه رها کرده و برای نجات جانشان راهی کشورهای دیگر شده‌اند و آواره. مثل بسیاری دیگر از پناهجویان و خانواده‌های جنگ‌زده‌ای که ترک دیار کرده‌اند و دل به تقدیر سپرده‌اند تا شاید بتوانند در ارض واسعه خدا جای امنی برای خود بیابند و بالیدن و بزرگ شدن کودکانشان را ببینند. بدون اضطراب و دلهره و بدون ترس و واهمه. کودکانشان مثل کودکان قصه‌ها، زندگی کنند و از زندگی لذت ببرند. بازی کنند و از ته دل بخندند. قیل و قال کنند و صدای بازیشان در کوچه‌های خاطره بپیچد. با همسالان خود قهر کنند و آشتی. و بسازند و خراب کنند و کم‌کم بزرگ شوند و به مدرسه بروند و هزار آرزوی پدر و مادرشان بدرقه راهشان باشد با دعای خیر و سلامتی. و چشمان نگران مادرانه و دل پرامید پدرانه و خدایی که در این نزدیکی است و بچه‌ها را دوست دارد. ولی گرگهای بیابان گمراهی خدا نشناسند و کافر. و از قدیم گفته‌اند این بیابان گرگ یوسف‌خوار بسیار دارد.
آیلان؛ کودکی سه ساله است که به تأسی از همه شهدای سه ساله تاریخ که ظالمان را به مبارزه می‌طلبند، یک تنه مستکبر را با تمام هیمنه‌شان به مبارزه طلبیده و در این دو سه روز اخیر به حرف اول و تیتر یک روزنامه‌های مختلف در سراسر جهان تبدیل شده است. ویژگی‌ لشکر سه ساله‌ها این است که اهریمن غدار را به زمین می‌کوبند. کاخهاشان را فرو می‌ریزند. دشمنان را رسوا می‌کنند و مدعیان را به میدان محاجه می‌کشانند. منافقان را به همگان می‌شناسانند و خائنان را انگشت‌نما می‌کنند. خونهای لخته شده را به جوشش می‌اندازند و رگهای خشکیده را متورم می‌کنند و خون تازه بر پیکر اجتماع تزریق می‌کنند. از مردمان نظاره‌گر، خونخواهان مظلوم می‌سازند و سیل اشک‌ها را روانه کاخهای ستم می‌کنند. از کاخ‌ فرعون گرفته تا کاخ سبز معاویه و کاخ‌سفید اوباما و کاخ سفید اردوغان و برج‌های عاج و انحراف. تا مردم ببینند و بدانند که خون مظلوم گم نمی‌شود و عجب نیست که تا سخن از سه ساله می‌شود ناخودآگاه بوی محرم رسد ز راه  و یاد دختر سه ساله سیدالشهداء(ع) می‌افتیم. او که آهش کاخ یزید را لرزاند و فروریزاند.
آیلان؛ نام کودکی است که مثل بسیاری از کودکان مظلوم جهان امروز قربانی توحش و قساوتی است که سردمداران مستکبرغربی با پول عربی و خط عبری برای آنان ترسیم کرده‌اند. آنها که در سودای افکار شیطانی‌اند و در مکتب او پروریده‌اند. در عراق و سوریه و لبنان و فلسطین تا یمن و بحرین و میانمار و آفریقا هر کجا که ثروتی هست و مردمی مسلمان، آتش به راه انداخته‌اند و مظلوم کباب می‌کنند. زنده زنده آدم می‌سوزانند و می‌خورند. فرعون‌گونه مردانشان را می‌کشند و زنانشان را به اسارت می‌برند و کودکانشان را مظلومانه سر می‌برند. در زمین فساد می‌کنند و آبادانی‌ها را ویران. مسجد خراب می‌کنند و قرآن به آتش می‌کشند. و هر کدام به سودایی چنین می‌کنند. یکی خیال نیل تا فرات در سر دارد و دیگری خواب امپراتوری عثمانی در سر می‌پروراند. یکی برای وهابی کردن تمام مسلمانان، یکی به دنبال دزدیدن نفت و دیگری به دنبال فروش اسلحه و هر کدام به نحوی جنایت می‌کنند مثل جنگل و البته بدتر از آن. گرگ می‌درد و شغال می‌دزدد. لاشخور مترصد غفلت است و کفتار در نوبت و روباه در فکر حیلت. و در این میان دبیر کل سازمان ملل نه می‌بیند و نه می‌تواند ببیند، سازمانهای حقوق بشر، دیده‌بان حقوق بشر، فعالین حقوق بشر، جایزه صلح نوبل گرفتگان حقوق بشر و... تنها بار و درد گرانی هستند بر گرده بشر. نه به درد می‌خورند و نه به کار می‌آیند. تنها نگران حصر خانگی رفقای ایرانی خود هستند و همجنس‌بازها و بهایی‌ها. فقط.
آیلان؛ نام کودکی است که مثل هزاران کودک مظلوم دیگر قربانی سیاستهای پلید شیطان بزرگ شده است. آنهایی که برای عالم نقشه‌های وارونه می‌کشند و آدم می‌کشند. از حقوق بشر تنها مرگ را برایش به رسمیت می‌شناسند و سازمان‌های حقوق بشری به راه می‌اندازند. آمریکا که تنها استفاده کننده از بمب اتم است مأمور منع گسترش سلاح هسته‌ای شده است. مار داعش را زائیده‌اند و از اجماع جهانی برای مبارزه با او گزاف می‌گویند و همیشه اشتباهی مواضع مقابل داعش را بمباران می‌کنند و همیشه اشتباهی برای داعش سلاح هلی‌برن می‌کنند. رژیم غاصب صهیونیست که در گوشه گوشه جهان هولوکاست به راه انداخته را قربانی افسانه هولوکاست معرفی کرده‌اند. فرانسه را که صدها ایرانی بی‌گناه را به ایدز آلوده کرده مهدقانون می‌نامند. انگلیس را که روباه پیر است و کودتاچی سال ۳۲ ایران و معرکه گردان سال ۸۸ است دوباره و در ایام انتخابات موی دماغ ایران می‌کنند. مذاکره می‌کنند و همزمان تهدید. فریب می‌دهند و از صداقت می‌گویند. قول و قرار می‌گذارند و به دنبال دبه کردن‌اند و اینان اهل هزار دوز و کلک و نیرنگ‌اند.
آیلان؛ نام کودکی است که رفت و راحت شد ولی نمرد که زنده است و شاهد. برای روزی که از کودکان مظلوم سؤال می‌شود که به کدامین گناه کشته شدید؟ (۱) آنان که با ستم شیاطین از زندگی کودکانه و آرام خود محروم شدند و از دنیا بی‌بهره، به ما گفتند که زندگی در این دنیا با امثال یزید ارزشی ندارد و باید کاری کرد و آزاده را قلمی، قدمی و غیرتی در دفاع از مظلوم باید تا از شر شیطان خلاصی یابد وگرنه باید مهاجرت کرد و چون موسی تن به نیل سپرد. که گاهی حکمت خدا آن گونه است که فرعون موسی را سالم از آب بگیرد و کاخش خراب شود و گاهی چون آیلان جسم بی‌جانش در سرزمین فرعون عثمانی از آب گرفته شود و کاخ او ویران کند که اردوغان شریک اصلی این جنایتهاست. وقتی که آب، تن سرد و بی‌روح آیلان را به ساحل آورد و آرام آرام با موجهای آرامش نوازشش می‌داد و او آرام در ساحل آرمیده بود، آرامش جهان به هم خورد. گویی آیلان خسته از بازی، بی‌خبر از همه جا در بستر گرم و نرم خود خوابیده بود و منتظر بود تا شب به پایان برسد و صبح شود و با صدای گرم و شاید شعر مهربانانه‌ای که مادرش برایش سروده از خواب ناز برخیزید. بی‌خبر از خبرنگاران و بی‌خبر از آنکه او اکنون یکی از نمادهای مظلومان تاریخی است که در چنگال آمریکا، اسرائیل، آل‌سعود، اردوغان و هر دولتی که از وحشی‌های داعشی حمایت می‌کنند، گرفتار است و سالهاست که جهان پر شده از بینوایانی که حتی یک فیلم و رمان هم برای آنها نوشته نشده و آنها کشته می‌شوند و تن سرد آنان یا به دار آویخته می‌شود یا سربریده می‌شود و یا دریا به ساحل می‌آورد و همه منتظر صبح‌اند که نزدیک است... الیس الصبح بقریب؟