به گزارش «نماینده»، رویه آشنایی شده است که هر شهروند آمریکایی که اراده کند، بتواند بدون کمترین سند و مدرکی، حکمی از یک دادگاه داخلی آمریکا بگیرد و مبلغی از دارایی های موجود ایران در آمریکا را به جیب بزند.

این بار قرعه به نام مایکل بنت و لیندا بنت افتاده است که ادعا کنند حماس مسئول کشته شدن فرزندشان در سال ۲۰۰۲ بوده است و چون ایران از حماس حمایت می کند، باید اموال بانک ملی در آمریکا مصادره شده و به آنها داده شود. بر اساس همین فرمول، ۲۵ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار باید از اموال آمریکا مصادره شده و به خانواده ۲ هزار شهید جنگ ۵۱ روزه غزه داده شود؛ چرا که آمریکا حامی اصلی رژیم  کودک کش صهیونیستی بوده است. اما دادگاهی در آمریکا یا غیر آمریکا نیست که چنین حکمی صادر کند.  

حکمی که روز چهارشنبه توسط دادگاه استیناف حوزه نهم آمریکا صادر شد، در حقیقت پیرو حکمی است که پیش از آن در سپتامبر سال ۲۰۱۰ صادر شده بود تا دارایی های دیپلماتیک ایران به همین مناسبت مصادره شود اما به دلیل مصونیت دارایی های دیپلماتیک، حکم جدیدی برای مصادره اموال بانک ملی صادر شد و دادگاه استیناف، رای به مصادره ۱۲.۹ میلیون دلار از ۱۷.۶ میلیون دلار دارایی این بانک نزد موسسه مالی ویزا (VISA Inc) داد.

در خبر آسوشیتدپرس ادعا شده است که بانک ملی ایران از سال ۱۹۹۱ با موسسه ویزا همکاری دارد. اما بانک ملی در سال ۱۳۸۸ طی اطلاعیه ای همکاری خود با این موسسه را تکذیب کرده است. برخی مشتریان بانک ملی در شبکه های اجتماعی نوشته اند که از ویزا کارت بانک ملی استفاده کرده اند.  اما باید منتظر ماند و دید که مسئولان بانک ملی چه واکنشی نسبت به این خبر نشان می دهند.

بی تردید این نه اولین بار است که از این اتفاق ها رخ می دهد و نه آخرین بار خواهد بود. تاکنون افرادی با ادعاهای مشابه، میلیاردها دلار از اموال ملت ایران را به جیب زده اند. از دشمن، انتظار دوستی نباید داشت و کار عاقلانه، دور نگه داشتن اموال از دست راهزن پیشانی سفید است.

پروژه جدید آمریکا بعد از پایان مذاکرات هسته ای و جمع بندی برجام، اعمال فشار بر ایران با هدف دست کشیدن تهران از حمایت از جریان مقاومت در منطقه است. به نظر می رسد همزمانی صدور حکم مصادره اموال بانک ملی با پایان مذاکرات هسته ای، نشانه ای از یک روند جدید در همین رابطه است. آمریکایی ها بنا دارند بهانه هزینه حمایت از مقاومت را جایگزین بهانه هزینه داشتن صنعت هسته ای کنند و ابایی از اعلام علنی این مقصود ندارند.

آنها که آمریکا را دشمن ایران نمی دانند، یا بر این پندارند که بعد از توافق هسته ای احتمالی، آمریکا دست از دشمنی با ایران کشیده است، شاید دوست ندارند اظهارات صریح آمریکایی ها را بشنوند که می گویند «ایران دشمن ماست» و این سخنان را برای مصرف داخلی آمریکا بخوانند، اما بلاتردید نمی توانند مدعی شوند این مصادره های اموال نیز فقط «حرافی» است، هر چند دقیقا «برای مصرف داخلی آمریکایی هاست»!