به گزارش «نماینده» اسدالله علم در خاطرات این روز که در کتاب «گفت و گو های من با شاه» صفحه ۲۴۵ منتشر شده است می نویسد :

امروز صبح از درگذشت آیت الله حکیم با خبر شدیم ، یکی از رهبران بزرگ شیعه ساکن عراق . خبر تا بعد از ظهر مرا گرفتار کرد . در کل فکر می کنم بیشتر از ده بار شرفیاب شدم ؛ جزئیات مراسم عزاداری را بررسی کردیم ؛ آیا لزومی به شرکت شاه هست ؟ ...پیام های تسلیت شاه در مرگ آیات عظام همیشه اشاره مشخصی به جانشین مورد نظرش داشته است . سنت خوبی است که عموما پذیرفته می شود و توجه بسیاری را جلب می کند . در این مورد شاه به من دستور داد تا تلگرام را به آیت الله شریعتمداری در قم بفرستم . مجبور شدم یادآوری کنم که ایشان به عنوان یک روحانی از محبوبیت زیادی در میان مردم برخوردار نیست . آیت الله خوانساری بیشترین محبوبیت را دارا است ...اعلیحضرت می داند که مراجع تقلید پیشین ...همگی بسیار منزه و پاکدامن بودند و به مسائل مادی و مال اندوزی نمی اندیشیدند . مناعت طبع باید بزرگترین خصلت یک مرجع تقلید باشد . سپس خاطره ای را تعریف کردم که در زمان نخست وزیری خودم اتفاق افتاده بود . پس از سرکوب کردن ملاها ، استمزاجی کردم تا ببینم کدامیک از آیت الله ها حاضر است تا حدودی با ما همکاری بکند . در پاسخ همین آیت الله شریعتمداری پیشنهاد کرد علی الحساب معادل ۸۰ هزار دلار به او بدهم و در آینده اگر خبری بود خودش با من تماس خواهد گرفت . شاه حرف مرا قطع کرد و گفت « اشکالی ندارد ؛ با وجود این حرف ها آدم وفادار و کاملا بی آزاری است .» گفتم « شاید ولی دلیل نمی شود که از احترام مردم هم برخوردار باشد » پس از مدتی کلنجار رفتن سرانجام شاه دستور داد دو نسخه از تلگراف تهیه کنم یکی را برای شریعتمداری و دیگری را برای خوانساری بفرستم.