به گزارش «نماینده» عباسعلی کدخدایی عضو هیأت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران در گفتگو با سایت تابش کوثر درباره اظهاراتی مبنی بر اینکه " برنامه جامع اقدام مشترک یک موافقتنامه بین المللی نیست و برای حفظ منافع ملی کشور صلاح نیست که در مجلس به تصویب برسد زیرا مجموعه‌ای از اقدامات داوطلبانه به قانون تبدیل می‌شود!، گفت : ما در رابطه با توافقات بین المللی هم رویه داخلی داریم و هم رویه بین المللی که جهت ارزیابی و اعتبار آن به ماهیت و تعهدات آن متن نگاه می شود و اینکه ما اسمش را موافقتنامه نگذاریم لزوما بدین معنا نیست که ما تعهداتی را نپذیرفتیم.

وی افزود: هر تعهدی داوطلبانه است و شما در انعقاد یک قرارداد ساده هم به صورت داوطلبانه  از طرف مقابلتان تعهداتی را می پذیرید و طبیعتا خودتان را  به انجام یک تعهداتی در مقابل تعهدات طرف مقابل ملزم می کنید که موافقتنامه و عهد نامه یا معاهده بین المللی چیزی خارج از این نیست یعنی رضایت طرفین بر انجام تعهدات متقابلی است که چنانچه ما بگوییم این تعهدات داوطلبانه است یا عنوانش را موافقتنامه لحاظ نکنیم تاثیری در اعتبار موافقتنامه نخواهد داشت.

کدخدایی با اشاره به اصل ۷۷ و ۱۲۵ قانون اساسی تشریح کرد: در دهه شصت یک سوالی از شورای نگهبان شده است مبنی بر اینکه اگر عنوان یک توافق، تفاهمنامه باشد ولی در متن آن تعهداتی ایجاد کند، آیا این تعهدات به منزله یک موافقتنامه ای است که باید مسیر قانونی را در مجلس شورای اسلامی طی کند؟ که شورای نگهبان آن زمان اعلام کرد که اگر طرفین  تعهداتی را پذیرفتند این فرقی نمی کند که عنوانش تفاهمنامه باشد یا موافقتنامه و باید مسیر قانونی در مجلس شورای اسلامی برای تصویب طی کند.

کد خدایی که مدرک دکتری حقوق بین الملل خود را از دانشگاه هال انگلستان گرفته است درباره اینکه عده ای برنامه جامع اقدام مشترک را با قطعنامه ۵۹۸ مقایسه می کنند، گفت: خود دوستان وزارت خارجه معتقدند که برجام یک چیز متفاوتی از قطعنامه ۲۲۳۱  اخیر شورای امنیت سازمان ملل است که بیانگر این است که برجام  از آن چیزی که ما از قطعنامه ۵۹۸ داریم متفاوت است زیرا این قطعنامه موضوعی بود که در ابتدا بدون رضایت دولت ایران در شورای امنیت سازمان ملل مطرح شد و دولت ایران پس از مدت ها آن را پذیرفت اما در بحث برجام شما وارد مذاکره شدید و توافقاتی با طرف مقابل داشتید و پذیرفتید این توافقات در قالب یک قطعنامه برود.

وی افزود: بنابراین این پذیرش ابتدایی ایران نسبت به برجام نیازمند این است که به نوعی در نهاد تقنینی ما هم به تصویب برسد و کاملا متفاوت از آن چیزی است که در قطعنامه ۵۹۸ داشتی