به گزارش «نماینده» هفته گذشته رئیس جمهور در جلسه هیأت دولت با ارائه یک تحلیل فوتبالی تلاش کرد تا نتیجه مذاکرات هسته ای را سه بر دو به نفع ایران تمام کند! هنوز چند ساعتی از این سخن جالب روحانی نگذشته بود که رسانه های اصلاح طلب تلاش کردند تا تحلیل وی را به عنوان یک قرائت اصیل از آنچه در وین اتفاق افتاده معرفی کنند.

درباره این تحلیل فوتبالی رئیس جمهور باید گفت هرچند مردم و مسئولین از زحمات تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان تقدیر کردند اما زیاده روی در بزرگ نمایی نتیجه مذاکرات هسته ای آن هم به این شیوه موجب می شود تا نوعی احساس ذوق زدگی از آن چه که هنوز دستاوردش نامشخص است در اذهان عمومی تداعی شود.
 

اگر بخواهیم با نگاه فوتبالی به موضوع توافق میان ایران و غرب بپردازیم نمی توان صرف توافق با شش کشور زورگو و غالبا ناقض قوانین بین المللی را تعبیر به برد ۳ بر ۲ کرد. واقعیت این است که در تمام دوران مذاکرات هسته ای میان ایران و غرب بازی یک طرفه بوده و همواره این بازی در زمین ایران جریان داشته است و در بهترین و خوشبینانه ترین تعبیر از مذاکرات می توان این طور عنوان کرد که تیم مذاکره کننده موفق شده است شاید از ورود ۳ گل به دروازه ایران ممانعت کند و ۲ گل را از حریف دریافت کرده است.

باید گفت با این منطق آقای روحانی اگر ما در قطعنامه ۵۹۸ به عنوان مثال حاضر می شدیم بخشی از خاک کشورمان دست متجاوز باقی بماند و مابقی مناطق به کشور بازگردانده می شد، توانسته بودیم با اختلاف گل بازی را ببریم!! هر چند به غیرت و شرف بسیجیان و رزمندگان این مرز و بوم یک وجب از خاک کشور در دست بعثی ها باقی نماند و دیپلمات های ما با همین پشتوانه قطعنامه را تحریر کردند اما باید گفت در این دوران نیز دست تیم مذاکره کننده هسته ای خالی نبود و قبل از تقدیر و تشکر از زحمات عوامل باید از غیرت و شرف ملتی قدردانی کرد که سال ها زیر فشار تحریم و زورگویی قد خم نکردند.

اینکه رئیس جمهور ادعا می کند توانسته تا بازی توافق را از تیم مذاکره کننده غربی ببرد تا حدود زیادی با واقعیت تناقض دارد. می توان رفع تحریم ها را با فرض پایبند بودن طرف غربی به تعهداتش در خوشبینانه ترین حالت به مثابه خارج شدن تیم ایران از لاک دفاعی توصیف کرد.

این قبیل اظهارات نشان می دهد که ظاهرا دولت واگذار کردن بازی با تعداد گل خورده کم را تعبیر به پیروزی می کند و تیم ملی کشور را در عرصه های مختلف دست کم می گیرد. چندی پیش نیز رئیس جمهور به مناسبت بازی تیم های ملی ایران و آرژانتین که با گل دقیقه ۹۰ لیونل مسی به نفع آرژانتین تمام شده بود پیامی صادر کرد که با تعجب همگان همراه بود حال آنکه تا مدت ها بعد مردم از غفلت و بی دقتی تیم ملی فوتبال کشورمان در دقایق آخر بازی ناراحت بودند.
 

در ضمن نباید فراموش کرد که بازی بین ایران و غرب تازه آغاز شده و عملکرد طرف غربی در پایبندی به تعهداتش عیار سنجش عملکرد تیم مذاکره کننده هسته ای خواهد بود و اینگونه اظهارات صرفا دارای کاربرد جناحی و ناشی از هیجان زدگی است.

در طول هفته های گذشته هم عرض با اظهارات مقامات دولتی ایران در حمایت از توافق بدست آمده و تعبیر آن به توافق خوب هسته ای برخی مقامات آمریکایی مانند اوباما و جان کری نیز به کنگره این کشور اطمینان دادند آنچه که در وین بدست آمده یک توافق خوب برای آمریکاست. هرچند طی روند مذاکرات مقامات سیاسی ایران و آمریکا برای تلطیف ذهنیت افکار عمومی ادعا می کردند که قابلیت یک توافق برد – برد برای طرفین وجود دارد اما آنچه که به عنوان ویژگی توافق خوب از طرف مقامات کاخ سفید مطرح می شد به وضوح نشان می داد که جمع پذیری خواست دو طرف در یک متن مشترک امکان ندارد و حتما باید یکی از طرفین انعطاف بیشتری به خرج دهد و از تعبیر خود نسبت به توافق خوب عدول کند لذا در مقطع زمانی کنونی نمی توان به لاف سیاسی مذاکره کنندگان دو طرف اکتفا کرد و گذر زمان همه چیز را روشن خواهد کرد.

لازم است تا آقای روحانی نیز سطح توقعات خود را هم شان با مردم ایران تعریف کند و صرف تلاش برای جلوگیری از بهانه تراشی دشمنان را برد سیاسی تفسیر نکند.

تلاش دو ساله تیم مذاکره کننده هسته ای ایران الحق شایسته تقدیر است اما بزرگ نمایی و ارائه تصاویر غیرواقع گرایانه دولتی ها از نتایج مذاکرات خطر بزرگی است که می تواند دومینوی استفاده از ابزار فشار و تهدید توسط غربی ها را وارد فاز جدیدی کند.