نماینده - ادبیات سیاسی کشور در سال ۱۳۹۲ چندین کلید واژه را به خود دید که خود واژه "کلید" و همچنین جدال حقوق دان و سرهنگ از جمله آن ها بود ، پیروز انتخابات آن روزها با تاکید بر این که همزمان با چرخیدن سانتریفیوژها باید چرخ زندگی مردم نیز بچرخد و با همین وعده بود که قفل انتخابات به نفع روحانی چرخید و وی توانست راهی پاستور شود و با انتخاب پرونده هسته ای به عنوان مهمترین مسئله کشور که حل همه مشکلات در گرو بسته شدن آن است به سوی اجابت وعده های داده شده در انتخابات حرکت کند.
در ایام انتخابات بسیار علیه دولت پیشین سخن گفته شد ، کشور ویرانه ای تصویر شد که دولت بعدی هر چند به سختی ولی اولین اولویتش ساختن آن ویرانی ها خواهد بود و امروز ...!
پاسخ به این که امروز چه شده است از سویی ساده و از منظری بسیار مشکل است ...منتقدین دولت می توانند پاسخی به این سوال بدهند و موافقان کهنه کار نیز جوابی در آستین دارند و چه بهتر که از سنت جدل استفاده کنیم و از سخن موافقان دولت در نقد آنان بهره گیریم .
وی می نویسد : واقعيت اما اين است كه ايران در شرايط كنوني اولويت‌هاي ديگري هم دارد كه اگر خطر سوءمديريت آنها بيشتر از سوءمديريت در پرونده هسته‌اي نباشد، كمتر از آن نيست. اولويت‌هايي كه چه با رسيدن ايران و ١+٥ به يك توافق و چه با نرسيدن آنها به نتيجه مشترك پابرجا خواهند ماند و تنها راه‌حل آنها صرف تمركز كمي و كيفي دولت در قبال آنهاست. اول از هر چيز بايد گفت هنوز سايه مشكل و به عبارت صحيح‌تر يك مشكل اقتصادي جدي بالاي سر كشور قرار دارد و بعيد است حل مناقشه هسته‌اي هم در كوتاه‌مدت اين مشكل را تحت تاثير آثار مثبتي قرار دهد.
صادق زیباکلام در ادامه ادعا و تصویر خود از فضای کشور می نویسد : وجود شش ميليون بيكار و ركود سنگين اقتصادي كه بنگاه‌هاي توليدي را به ورطه ورشكستي يا در بهترين شرايط كاهش فاحش توان توليد كشانده، زنگ خطري بسيار جدي است. جامعه ايراني هم‌اكنون زير بار مشكلات اقتصادي به حالت استيصال در آمده و تنها چيزي كه باعث شده در اين مدت اين حالت منفي در جامعه نمود بيروني كمتري داشته باشد، نيم نگاه اميدوارانه آن به نتيجه مذاكرات هسته‌اي است كه شايد به گشايش فضاي اقتصادي كمك كند. هم اين حالت استيصال و هم اميد عمومي به نتيجه مذاكرات مي‌تواند براي دولت دردسرساز شود. يك سوال مي‌تواند خيلي چيزها را در اين خصوص مشخص كند؛ دولت بعد از پايان مذاكرات، حتي در صورت نتيجه‌بخش بودن آن، چه جوابي براي جامعه‌اي كه منتظر بازتاب آني نتيجه مذاكرات بر زندگي خود هستند، خواهد داشت؟
به هر حال اعتراف زیباکلام بسیار دیر منتشر شده است ، بی شک این اعتراف از سوی خود او نیست ، به او گفته اند که بنویس تا فضا برای گفتن درباره آن باز شود . گفتن درباره این که « ای ملت ! انتظاری نداشته باشید که مشکلی در صورت حل مسئله هسته ای به خط پایان برسد ؟»
و سوالی که ملت می پرسند : اگر قرار نیست مشکلی حل شود چرا هست و نیست باید در قمار هسته ای باخته شود ؟!
اگر قرار نیست مشکلی حل شود چرا در روزهای انتخابات به ملت در باغ سبز نشان دادید و کلید را در قفل پاستور چرخاندید؟
رهبر عزیز انقلاب در آن روزها که هنوز انتخابات برگزار نشده بود در حرم مطهر امام خطاب به نامزدها تصریح کردند : من به نامزدهای گوناگون عرض میکنم جوری حرف بزنید که اگر در خرداد سال آینده نوار امروز شما را جلوی خودتان گذاشتند یا پخش کردند، شرمنده نشوید؛ جوری وعده بدهید که اگر چنانچه آن وعده را بعداً به رخ شما کشیدند، مجبور نباشید تقصیر را گردن این و آن بگذارید که نگذاشتند، نشد. کاری را که میتوانید انجام دهید، وعده بدهید.
امروز همان روز است ؛ نوار سخنان رئیس جمهور محترم و وعده های ایشان و تیم محترم دولت یازدهم در افکار عمومی پخش می شود و نویسندگانی چون صادق زیباکلام بدون آن که شرمنده باشند می گویند : ای ملت ! آن وعده ها همه کشک بود و مشکلی حل نخواهد شد و در یک کلام از تنور هسته ای نانی برای شما پخته نخواهد شد !
یوم الحساب وعده های خرداد ۹۲ فرا رسیده است و ای کاش عبرت بگیرند ...