نماینده: امیر ابراهیم رسولی/ اولین باری که واژۀ «دلواپسی» استفاده شد دربارۀ نمایندگانی بود که نگران مذاکرات هسته‌ای کشور بودند و در برابر خوی استکباری آمریکا و دول غربی اظهار دلواپسی کردند، در عین حال رهبر معظم انقلاب نیز در سخنرانی خود در مشهد مقدس نگرانی در این حوزه را جرم ندانستند.
اما این روزها مخصوصاً حدفاصل پایان تعطیلات نوروز تا امروز به نظر می‌رسد دلواپسی از حوزۀ مذاکرات هسته‌ای به اصلاح‌طلبان آنهم در حوزۀ انتخابات سرایت کرده است.
با اینکه حدود ۱۱ ماه تا انتخابات مجلس و خبرگان باقی است با نگاهی به اظهارات اطلاح‌طلبان می‌توان دلواپسی انتخابات در اردوگاه اصلاح‌طلبان و بعضی دولتی‌ها را تأمل‌برانگیز دانست.
۱۶ فروردین ۹۴، خرم وزیر راه دولت اصلاحات: اصلاح‌طلبان باید میوه لوزان را در بهارستان بچینند
۲۶ فروردین ۹۴، اعلام شورای مشورتی اصلاح طلبان برای تشکیل حلقه‌های ۱۰۰ نفره در استان‌ها
۲۷ فروردین ۹۴، جهانگیری معاول اول تدبیر و امید در جلسه حزب کارگزاران در کاخ سعدآباد: مجلس معتدل می‌خواهیم.
۳۰ فروردین ۹۴، مشاور پارلمانی هاشمی: ۷۰ درصد نمایندگان تغییر می‌کنند.
ـ و...
حال این سؤال مطرح است که وارد شدن به فضای انتخاباتی آنهم با این فاصله چه توجیهی دارد؟ آیا مردم مسائل مهمتری ندارند؟ دلواپسی اصلاح‌طلبان دربارۀ انتخابات از چیست؟ چنین مانور رسانه‌ای و فضاسازی در جامعه چه عواقبی دارد؟ ورود دولتی‌ها به عرصۀ مباحث انتخابات چه توجیهی دارد؟
در عین حال به نظر می‌رسد استراتژی اصولگرایان حرکت بر محور شعار وحدت بوده و آنچنان فضای عملیاتی از آنان دیده نمی‌شود و اخبار جسته گریخته دربارۀ جلسات وحدت، در حد کلیات رسانه‌ای می‌شود.
برای دلواپسی انتخاباتی اصلاح‌طلبان و بعضی دولتی‌ها می‌توان دلایلی متصور شد:
الف) استفاده از فضای مذاکرات هسته‌ای و بیانیه لوزان:
همانطور که وزیر راه دولت اصلاحات اعلام کرد اصلاح‌طلبان در حال میوه‌چینی از بیانیه لوزان و مذاکرات هسته‌ای برای منافع انتخاباتی خود هستند تا بدین بهانه مقاصد سیاسی خود را کسب کنند، چون نمی‌دانند آینده مذاکرات ۱+۵ و حواشی آن چگونه رقم خواهد خورد، در لحظه و اکنون به برداشت محصول سیاسی آن پرداخته‌اند. دلواپسی از اینکه شاید مذاکرات ختم به خیر منافع خودشان نشود، باعث شده تا در فضاسازی رسانه‌ای و انتخاباتی در جامعه عجله کنند.
ب) خاطره انتخاباتی ریاست خبرگان:
خاطره تلخ از دست دادن ریاست مجلس خبرگان توسط آقای هاشمی که مدت‌ها با مانور رسانه‌ای برای آن برنامه‌ریزی شده بود چنان برای بعضی سخت است که در پی جبران آن در انتخابات مجلس بوده و از هم‌اکنون اقدام کرده‌اند تا این بار قافیه را در دقیقۀ ۹۰ نبازند، دلواپسی و عملیات امروز شخصیت‌ها و رسانه‌های اصلاح‌طلب و بعضی دولتی‌ها می‌تواند از این خاطره نشأت گرفته باشد.
ج) استفاده از دولت روحانی
اقدام اصلاح‌طلبان در مصادرۀ دولت یازدهم از قبل از پیروزی روحانی آغاز شد. آن روز، عارف که در نظرسنجی‌ها اقبالی برای پیروزی نداشت با اقدام استراتژیک اصلاح‌طلبان کنار رفت تا در این اقدام به ظاهر فداکارانه اصلاح‌طلبان را از شکست حتمی در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری نجات دهد.
پس از پیروزی حسن روحانی اصلاح‌طلبان با این اقدام عارف، خود را سهیم می‌دانستند از روز اول بر این طبل کوبیدند. این در حالی بود که حسن روحانی در چندین نوبت خود را جدا از گروه‌ها و جریان‌ها دانست و بر استقلال خود تأکید کرد.
پس از گذشت حدود ۲ سال سهم‌خواهی و گرفتن بعضی کرسی‌های دولت، اصلاح‌طلبان این بار قصد دارند تا با ورود جدی به صحنۀ انتخابات مجلس خود را پیشتاز این عرصه معرفی کرده و بتوانند به مقاصد سیاسی از دست رفته برسند.
به نظر می‌رسد عجله و دلواپسی اصلاح‌طلبان برای شروع زودهنگام به عرصۀ فعالیت‌های انتخابات دست برتر نسبت به دولت روحانی است. اصلاح‌طلبان می‌خواهند پیش از آنکه دولتی‌ها به ویژه احزابی چون کارگزاران سازندگی یا توسعه بخواهند وارد کارزار شوند، خود رشتۀ کار را به دست گیرند و دولت را وادار به همراهی با سیاست‌های خود کنند.
در این میان اخبار مختلف حکایت از فعال شدن شورای مشورتی اصلاح‌طلبان دارد که سعی دارند با تشکیل حلقه‌های استانی و القاء مدیریت خود به عضو خاکستری فتنه در راه‌اندازی این جریان انتخاباتی مؤثر باشند.
مردم امروز دوست دارند در سایه مذاکرات هسته ای، وضع اقتصادی وعده‌داده شده به آنها در زمان تبلیغات ریاست جمهوری بهبود یابد، اشتغال و تولید تکانی بخورد اما حاضر نیستند عزت و شرف خود را معامله کنند و تیزهوش‌تر از آن هستند تا منفعت‌طلبان سیاسی بتوانند از این موقعیت برای خود نمدی ببافند، و البته خداوند با نظر لطف خود به این سرزمین و نظام بوسیلۀ خودشان دستشان را رو کرد آنگاه که بیانیه‌ای غیر قطعی همچون لوزان را طعمه‌ای برای رسیدن به منافع خود قلمداد کردند و گفتند «اصلاح‌طلبان باید میوۀ لوزان را در بهارستان بچینند».
منبع: هفته نامه مثلث