به گزارش نماینده، بهرام بیرانوند نماینده مردم بروجرد در مجلس شورای اسلامی در گفتوگو با فارس، با اشاره به بیانیه مشترک ایران و 1+5 در مذاکرات لوزان، گفت: این توافقی است که محدود کننده ملت بزرگ ایران است و آنقدر نامتوازن است که برای توجیه آن خلافگوییهای بزرگ اتفاق میافتد.
وی افزود: توافقات صورت گرفته عملاً با انهدام کامل چرخه سوخت فاصلهای ندارد زیرا اگر قرار باشد 5هزار و 60 سانتریفیوژ آن هم فقط در نطنز بچرخد حدود 30 سال باید کشور معطل بماند تا سوخت یک ساله نیروگاه بوشهر تأمین شود.
عضو فراکسیون اصولگرایان مجلس اظهار داشت: اگر بنا باشد اورانیومهای غنیشده اجباراً به نام صادرات از کشور صادر شوند معنای آن این است که ما حق نگهداری اموال خود را نداریم و در این شرایط حق و حاکمیت و استقلال کشور چگونه پاس داشته میشود.
بیرانوند همچنین خاطرنشان کرد: اگر قرار است در فردو که دژی تسخیرناپذیر است فقط 1000 دستگاه سانتریفیوژ به صورت خالی بچرخد و به آن افتخار شود، بهتر است به میلیونها دستگاه آبمیوهگیر که در کشور میتوانند خالی بچرخند بیشتر افتخار کرد.
وی افزود: گویا قرار است با خدعه بازطراحی و با مدرن کردن رآکتور اراک قلب این تأسیسات منهدم شود و به راستی که بهانه انهدام این سنگر علمی خندهآور است.
«ظاهر و باطن مذاکرات و توافقات انجام شده ایجاد قیود سخت بینالمللی است و مابهازای هر رکن توافق صورت گرفته بخشی از صنعت متوقف میشود مضحک آن است که توقف و انهدام را باید جشن بگیریم.»
بیرانوند اضافه کرد: کدام منطقه است که به اسم تعامل به دنبال تضعیف استقلال و حق حاکمیت مردم باشد. مردم ما معنای فشار خارجی را آن هم در مواجه با شیطان بزرگ میدانند و سالهاست در مقابل این فشار مردانگی به خرج دادهاند اما تلاش برای تطهیر و توجیه دیکتههای ظالمانه را آن هم با خلافگویی نخواهند پذیرفت.
وی افزود: همزبانی دولت با ملت یعنی حقیقت را به مردم گفتن، در غیر این صورت مسیر خلافگویی برای توجیه توافقات پایانی نخواهد داشت و خلافگویی یقیناً اعتماد مردم را سلب میکند.
عضو فراکسیون اصولگرایان مجلس اظهار داشت: تصویر نهایی صنعت هستهای با تعداد اندکی سانتریفیوژ، خروج اجباری مواد غنیشده از کشور، پیشرفتهترین نظارتها وعدم غنیسازی در دژ مستحکم فردو تصویر شیر بی یالی است که بیشتر شبیه کاریکاتور یک گربه است.
بیرانوند در پایان گفت: بیاییم قبل از هر اقدام دیگر و قبل از رقص مجدد با گرگ به اسم تعامل سازنده با آنچه رخ داده و آنچه بر ما تحمیل شده با دیده انصاف نگاه کنیم و نیز هزینهها و فرصتهای از دست رفته را برای کار و تلاش در داخل مدنظر قرار دهیم و آنگاه شادیهایمان را دوباره تقسیم کنیم.