به گزارش نماینده به نقل از فارس، در حالی که تنها چند روز به آغاز اجلاس پکن + ۲۰ در نیویورک باقی نمانده است اخبار نگران‌کننده‌ای در خصوص وضعیت و سابقه افرادی که قرار است در این اجلاس به نمایندگی از کشورمان شرکت کنند، شنیده می‌شود.
در حالی که معاونت امور زنان ریاست جمهوری اعلام کرده است که با هیأتی ۱۴ نفره در این اجلاس حضور پیدا می‌کند اما گروهی ۱۰۰ نفره از اعضای NGO های حوزه زنان نیز به همراه این هیأت به نیویورک سفر می‌کنند، افرادی که هنوز صلاحیت آنها به تأیید هیچ‌کدام از مراجع و دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی کشور نرسیده است.
در میان این گروه، هیأتی ۱۲ نفره به مدیریت شخصی که نگاهش در حوزه زنان و خانواده منطبق با نگاه‌های اسلامی نیست دیده می‌شود. این گروه قرار است در خصوص وضعیت ایدز در کشور مباحثی را آنجا مطرح کنند این در حالی است که بر اساس گزارشات سازمان بهداشت جهانی ۲۷ هزار نفر در کشور مبتلا به ایدز هستند که این تعداد در مقابل جمعیت کشور تعداد قلیلی است. متأسفانه این گروه آمار اعلام شده از سوی سازمان بهداشت جهانی را قبول نمی‌کنند در حالی که در شرایط دیگر سازمان‌های جهانی منبع موثقی برای آنها می‌شود.
بر اساس شنیده‌ها این گروه به دنبال طرح این موضوع هستند که آمار مبتلایان به ایدز در کشور رشد زیادی داشته است در حالی که بر اساس آمارهای WHO حدود ۶۷ درصد از ۲۷ هزار مبتلای به ایدز در کشور را معتادان تشکیل می‌دهند.
اظهار نگرانی این گروه از افزایش آمار ایدز در کشور تنها بهانه‌ای است برای آنکه مجوز آموزش‌های جنسی برای استان‌ها و روستاهای اقصی‌نقاط کشور از سازمان‌های بین‌المللی را دریافت کنند چرا که به اعتقاد این گروه جمعیت دانش‌آموزی کشور ما در معرض ابتلا به بیماری ایدز هستند و باید آموزش‌های جنسی لازم به آنها داده شود تا آمار مبتلایان افزایش پیدا نکند.
اما به راستی چند درصد از جمعیت میلیونی دانش‌آموزان کشور ما در معرض ابتلا به این بیماری هستند و آیا بهتر نیست هزینه‌های میلیونی اعزام این گروه ۱۲ نفره به نیویورک صرف خانواده‌هایی شود که از مشکل اعتیاد رنج می‌برند. حضور این گروه در مجامع بین‌المللی چه تصویری از جامعه ما برای سایر کشورها ترسیم خواهد کرد و آنها از بحرانی جلوه دادن وضعیت ایدز در کشور به دنبال رسیدن به چه اهداف و مقاصدی هستند؟
سؤال دیگری که مطرح است این است که کدام نهاد انتخاب‌کننده این افراد به عنوان نمایندگان کشورمان برای اعزام به اجلاس نیویورک است و صلاحیت حضور آنها را کدام نهاد تأیید کرده است؟
یکی دیگر از نگرانی‌های افرادی که به عنوان نمایندگان کشورمان در این اجلاس حضور پیدا می‌کنند، نپیوستن به کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان است، در صورتی که موضع مشخص کشور ما در این زمینه از سال‌های قبل مطرح شده است و به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و فعالان جامعه زنان کنوانسیون منع هرگونه تبعیض علیه زنان نه تنها احقاق حق زن مسلمان نیست بلکه در مواردی تجاوز به حقوق زنان است.
بر اساس این کنوانسیون اگر به زنی اجازه سقط جنین داده نشود ظلم به زنان است و کنوانسیون در پی آن است که همجنسگرایی و روسپی‌گری را در دنیا عادی جلوه دهد که این موضوع برخلاف اصول اسلام و اخلاق در جامعه اسلامی است.
نکته قابل تأمل در دلسوزی این افراد از نپیوستن ایران به این کنوانسیون است در حالی که مشخص نمی‌کنند که این موضوع چه مشکلی را ایجاد می‌کند و این موضوع چه مزایایی را برای آنها به دنبال دارد که بر روی آن پافشاری می‌کنند؟
یکی دیگر از سازمان‌های غیردولتی که قرار است در این اجلاس حضور پیدا کنند مؤسسه ای است که مسئول آن شخصی است که افکاری کاملا سکولار و ضد دینی دارد و مشخص نیست افرادی که از این مؤسسه در اجلاس حضور پیدا می‌کنند چه مطالبی را قرار است منتشر کنند؟
حضور اینگونه افراد با سابقه فعالیت‌های فمنیستی و بعضا برخلاف اسلام و شرع یکی از نکات قابل توجه است اما نکته دیگر این است که امسال اولین سالی است که در بحث خشونت علیه زنان بیش از ۱۰۰ نفر از کشور خارج می‌شوند، چطور آمریکا در این موضوع دلسوز زنان جامعه ما شده است و به این افراد ویزا داده است در شرایطی که برای دیپلمات‌های کشورمان ویزا به راحتی صادر نمی‌شود؟
از سویی دیگر هزینه اعزام و اسکان این افراد هزینه بسیار کلانی است که این هزینه هنگفت اگر به خانواده‌های بی‌سرپرست و بدسرپرست داده می‌شد بسیاری از مشکلات آنها حل می‌شد چرا که حداقل اعزام هر یک از این افراد ۳۰ میلیون تومان هزینه را به کشور تحمیل می‌کند و تاکنون مشخص نشده است هزینه اعزام این افراد توسط چه نهادی تأمین می‌شود؟
انفعال و بله قربان‌گویی مسئولان در مقابل مجامع جهانی یکی دیگر از دغدغه‌های اصلی از حضور این هیأت در اجلاس نیویورک است چرا که آنها با انتخاب این افراد برای شرکت در اجلاس پکن + ۲۰ گویی می‌خواهند از نگاه زنان فمنیست مشکلات زنان جامعه ما را حل کنند.
ما به دنبال واقع گرایی هستیم نه سیاه نمایی
شهیندخت مولاوردی معاون رئیس جمهور در امور زنان و خانواده در آخرین اظهار نظرهای خود در خصوص اجلاس پکن+۲۰ گفته است: نگرانی هایی در خصوص سیاه نمایی های احتمالی در اجلاس ابراز می شود که جای تعجب دارد، باید گفت در چارچوب سیاست تعامل سازنده با جهان مبتنی بر احترام به اصل برابری و رعایت حقوق متقابل سعی داریم حضوری موثر توام با واقع نگری داشته باشیم که علی رغم تعبیر برخی به سیاه نمایی، ما آن را واقع گرایی می نامیم.
اعزام این افراد با این سابقه در شرایطی انجام می‌شود که مقام معظم رهبری بارها مطرح کرده‌اند که ما در حوزن زنان از غرب طلبکار هستیم، همچنین ایشان در پیامی به کنگره ۷ هزار زن شهید کشور نقش زن مسلمان ایرانی در معرفی الگویی جدید از «زن» را تاریخ‌ساز خواندند و با اشاره به ظهور هزاران زن با روحیه کربلایی در صحنه انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، خاطرنشان کردند: اقتدار و جذبه‌ی تازه‌ای به برکت خون این زنان مجاهد در عصر جدید، ظهور کرده است که دیر یا زود در سرنوشت و جایگاه زنان جهان، اثرگذار خواهد شد.
همچنین در بخش دیگری از پیام مقام معظم رهبری آمده است: «زن در تعریف غالباً شرقی، همچون عنصری در حاشیه و بی‌نقش در تاریخ‌سازی، و در تعریف غالباً غربی، به مثابه موجودی که جنسیت او بر انسانیتش می‌چربد و ابزاری جنسی برای مردان و در خدمت سرمایه‌داری جدید است، معرفی می‌شد. شیرزنان انقلاب و دفاع مقدس نشان دادند که الگوی سوم، «زن نه شرقی، نه غربی» است.
زن مسلمان ایرانی تاریخ جدیدی را پیش چشم زنان جهان گشود و ثابت کرد که می‌توان زن بود، عفیف بود، محجبه و شریف بود و درعین حال، در متن و مرکز بود. می‌توان سنگر خانواده را پاکیزه نگاه‌داشت و در عرصه سیاسی و اجتماعی نیز سنگرسازی‌های جدید کرد و فتوحات بزرگ به ارمغان آورد. زنانی که اوج احساس و لطف و رحمت زنانه را با روح جهاد و شهادت و مقاومت درآمیختند و مردانه‌ترین میدان‌ها را با شجاعت و اخلاص و فداکاری خود فتح کردند.»
معصومه حاج حسینی مسئول اندیشکده مطالعات راهبردی و آینده پژوهشی زنان و خانواده در خصوص صلاحیت افرادی که قرار است در این اجلاس حضور داشته باشند، گفت: تا این لحظه دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی از سوابق و لیست افرادی که قرار است در اجلاس پکن +۲۰ حضور پیدا کنند اظهار بی‌اطلاعی می‌کنند که این خلاف قاعده است و طبیعتاً هیأت دولتی یا غیر دولتی که قرار است در یک اجلاس بین‌المللی حضور پیدا کند باید صلاحیت آنها به تائید دستگاه‌های امنیتی برسد.
وی ادامه داد: این افراد نمایندگان جمهوری اسلامی ایران هستند و اگر چنانچه نظارت درستی بر روی آنها صورت نگیرد یا غفلتی رخ دهد آنچه که در این اجلاس مطرح می‌شود به عنوان موضع جمهوری اسلامی ایران در جهان خواهد بود.
این کارشناس امور زنان افزود: با توجه به سابقه‌ای که در دوران اصلاحات داشتیم که NGO های مارک‌دار از جهت ضد ارزشی بودند و مخالف اصول انقلاب اسلامی بودند به اجلاس‌های بین‌المللی می‌رفتند و مطالب خلاف واقعی را مخابره می‌کردند باید دقت زیادی صورت گیرد چرا که این مسائل، مسائل زنان در نظام جمهوری اسلامی ایران نیست و همچنین جزء عملکرد نظام نیز محسوب نمی‌شود.
حاج‌حسینی اظهارداشت: موضوعی که فراتر از این قضیه است این است که این هیأت باید این موضوع را در نظر بگیرد که این اجلاس‌ها ذره‌ای برای ما اعتبار و اهمیت ندارند چرا که مولود صهیونیسم هستند و در لابی آنها برنامه‌های خود را تدوین کرده‌اند اما از این جهت اهمیت دارد که می‌توانیم از این فرصت که جامعه جهانی که گرد هم آمدند و رسانه‌ها قدرت سانسور را ندارند به دور از سیاسی‌کاری امپراطوری رسانه بتوانیم از حقانیت نگاه مترقی اسلام در مسئله زن و خانواده دفاع، آن را تبیین و از شبهات ایجاد شده پرده‌برداری کنیم.
مسئول اندیشکده مطالعات راهبردی و آینده پژوهشی زنان و خانواده افزود: ما باید به عنوان ام‌القرای جهان اسلام که منادی حق و عدالت و بشردوستی هستیم بتوانیم از حق زنانی را که در سایر جوامع به آنها ظلم می‌شود، دفاع و حقوق آنها را احیا کنیم در غیر اینصورت این اجلاس‌ها هیچگونه اعتبار و منافعی برای ما ندارد.
حاج حسینی اظهار داشت: در دوران اصلاحات نیز گزارش‌هایی که به اصطلاح آنها واقع‌گرایانه بود را به سازمان ملل ارائه دادند و اکنون معاون رئیس جمهور در امور زنان باید پاسخ دهد که آن گزارش‌ها چه مشکلی از جامعه زنان ما را حل کرد، هم‌اکنون نیز در گزارش معاون رئیس جمهور در امور زنان موضوعاتی مانند ایدز و خشونت علیه زنان به وضوح دیده می‌شود در صورتیکه این موارد مبتلا به جامعه ما نیست.
وی در پایان گفت: امیدوار هستیم این هیأت از جایگاه حقیقی زنان در جامعه تصویر درستی را در این اجلاس ارائه دهند و آن را فرصتی برای بیان الگوی زن نه شرقی و نه غربی بدانند، امیدوار هستیم تشویق‌ها و خنده‌های موزیانه سازمان‌های جهانی و غرب مشوقی برای مطیع بودن در مقابل آنها نشود و هیأت اعزامی کشورمان فراموش نکنند که ما در حوزه زنان از غرب طلبکار هستیم.