به گزارش نماینده به نقل از مهر مراسم دومین سالگرد درگذشت دکتر حسن حبیبی رئیس فقید فرهنگستان زبان و ادب فارسی و بنیاد ایران شناسی و نیز معاون اول روسای جمهور سابق کشور شب گذشته در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی برگزار شد.
در این مراسم غلامعلی حدادعادل رئیس فعلی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در سخنانی اظهار داشت: امروز با خودم فکر می کردم که چرا تا دکتر حبیبی زنده بود در این انجمن برای وی بزرگداشتی نگرفتید و به این نتیجه رسیدیم شاید مهمترین دلیلش بی میلی خود ایشان به این مسئله بود.
حبیبی از استوانه‌های مبارزات دانشجویی در فرانسه بود
وی در ادامه با اشاره به درک نهضت ملی نفت و شور و غوغای کشور قبل از کودتای ۲۸ مرداد توسط حسن حبیبی نوجوان، به فعالیت‌های سیاسی وی در دوران دانشجویی در پاریس اشاره کرد و گفت: آقای حبیبی در سال‌های طولانی اقامتشان در فرانسه همواره از نهضت انقلاب اسلامی حمایت کرد و یکی از استوانه‌های مبارزات دانشجویان مسلمان ایرانی در فرانسه بود. در سال های ۵۶ و ۵۷ نیز که مبارزات جدی تر شده بود او با تمام وجود به خدمت نهضت درآمد و به خواست حضرت امام (ره) به کار تبیین قانون اساسی که در تخصص او بود پرداخت.
وی همچنین با اشاره به مسئولیت مهم حبیبی پس از انقلاب اسلامی در شورای انقلاب، مجلس، وزارت علوم، دادگستری، شورای نگهبان، شورای عالی انقلاب فرهنگی، ریاست جمهوری، فرهنگستان زبان و ادب فارسی و نیز بنیاد ایران شناسی گفت: من آقای دکتر حبیبی را قبل از انقلاب ندیده بودم اما وصف او را بسیار شنیده بودم و با واسطه مطالعه برخی از کتابهایش علاقه زیادی به آشنایی با او داشتم. بعد از انقلاب این علاقه بیشتر شد و سعی کردم به او نزدیک تر شوم. به باور من زندگی در دنیای غرب مکتب فکری تازه ای در او ایجاد کرده بود که به مسلمانی اش هیچ خللی وارد نمی کرد.
حداد عادل ادامه داد: آقای حبیبی اسلام را با معرفت و عقلانیت پذیرفت. او فردی اخلاقی بود و به باورهای شیعه را به صورت صحیح و همزمان با ضوابط انسانی و اسلامی مرتبط با آن عمل می کرد. فردی بود که دیگران از دست و زبانش راحت بودند و خودش نیز فردی امین، متفکر، خوش فکر، درستکار و... بود.
اسلام عقیده حبیبی بود و ایران علاقه‌اش
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی تصریح کرد: حبیبی میان مسلمان بودن و ایرانی بودن آشتی ایجاد کرد اسلام عقیده او بود و ایران علاقه اش این دو را مکمل هم می دانست و سعی می کرد همان قدر که در اسلام صداقت داشت در رابطه با ایران نیز علاقه به خرج داد و به تمام مظاهر ایران علاقه به من داد. ایمان او در کنار ایران شناسی اش و نیز زندگی او در غرب به دید او وسعت فراوانی داده بود او به تمام معنا عاشق ادبیات فارسی بود و از متون معتبر فارسی به خوبی استفاده می کرد و گاه متون مرتبط با فارسی را ترجمه های دقیقی می کرد و البته گاهی هم شعر می سرود.
وی افزود: من در ۲۲ سال اخیر از نزدیک شاهد تلاش او در فرهنگستان بودم و با جرات می گویم که فرهنگستان ها به ویژه فرهنگستان زبان و ادب فارسی امروزشان را مدیون کارهای او هستند. با وجود اینکه آقای حبیبی مدت ها معاون اول رئیس جمهور بود اما تا توانست در تصویب قانون و بودجه در فرهنگستان زبان و ادب فارسی تلاش کرد و هرچه که به تقویت فارسی می انجامید او را خوشحال می کرد. آقای حبیبی نسبت به ایران غیرت و تعصب داشت و به ایرانی بودنش افتخار می کرد و به این باور بود که ایران باید کانون اصلی ایران شناسی در دنیا شود و به همین خاطر هم در ۱۵ سال پایانی عمرش هر آنچه که از عمر و سرمایه داشت به پای ایجاد بنیاد ایران شناسی ریخت.
در و پنجره‌هایی که حبیبی از تخریب نجات داد
حدادعادل در همین زمینه گفت: آقای حبیبی در سال های دهه ۶۰ و در کسوت معاون اولی زمانی که متوجه می شود ساختمان قدیمی در تهران که دارای در و پنجره های قدیمی و تاریخی است از سوی صاحبش در معرض تخریب قرار گرفته آن در و پنجره ها را می خرد و در جایی امن نگهداری می کند و هنگامی که ساختمان بنیاد ایران شناسی در دست ساخت قرار می گیرد آن در و پنجره ها را که دارای ارزش تاریخی بودند در آن ساختمان به کار می گیرد.
وی ادامه داد: حبیبی در عرصه سیاست هم طرفدار مصالح کشور بود او سیاست مداری بود که بسیاری از مقامات خارجی از ملاقات با او احساس احترام می کردند. اخلاق و صفای باطن همواره در او دیده می شد. بارها از او خواسته شده بود که خاطراتش را از انقلاب اسلامی مکتوب کند اما همواره به این مسئله پاسخ منفی داده بود او برای خدا کار کرده بود و معتقد بود این کار که برای خدا بوده است باید تنها برای او باقی بماند. حبیبی در عین حال فردی بود که سعه صدر داشت و طنز را خوب می فهمید و قدرش را می دانست و به همین خاطر با سال ها تصویر او طرح اصلی کاریکاتورهای مجله گل آقا بود و او اعتراض نمی کرد و از شادی مردم شاد می شد.
حداد عادل همچنین با اشاره به ارادت حبیبی به رهبر انقلاب همانند ارادتش به امام راحل گفت: مرحوم حبیبی اگر جایی حس می کرد که نظر رهبری معطوف به مسئله ای است بلاشک آن را انجام می داد وقتی که من به ریاست مجلس هفتم رسیدم و از ریاست فرهنگستان کناره گیری کردم آقای حبیبی تمایلی به ریاست فرهنگستان زبان نداشت اما وقتی حس کرد که نظر مقام معظم رهبری این است که او این مقام را بپذیرد در نهایت آن را پذیرفت. حبیبی با این صفات الگویی است که تازه شاید امروزه بتوانیم بهتر و بیشتر بشناسیمش.