نماینده/ ماه ها برای رسیدن به شمارش معکوسِ انتخابات مجلس دهم نزدیک می شود. این روزها که بهارستانی های نهم به سال پایانی پارلمان خود می رسند، برق کرسی های بهارستان در نگاه جریانی خاص بیش از پیش چشمک می زند. اصلاح طلبان که به یُمن شیخ معتدل توانستند حیات ژلاتینی خود را در عرصه سیاست بازیابند، در آرزوی کرسی های بهارستان نقاب وحدت به چهره زدند و در ظاهرِ شوراها و همایش هایشان نوای همه چی آرومه سر میدهند. اما خود هم می دانند که این نقاب دوامی ندارد و اختلافات در این قبیله دیگر قابل کتمان نیست.
با اینکه موسوی لاری هم خبر داد در شورای مشورتی به این نتیجه رسیده اند که اگر بخواهند در انتخابات نقش فعالی داشته باشند، شرط اول و ضروری اینست که خودشان باهم تعارض نداشته باشند؛ هر روز نوایی تازه از مثنوی هفتاد منِ اختلافات این قبیله به گوش می رسد. نواهایی که خبر از شکافی جدید در سرزمین بایر اصلاح طلبان می دهند. شکافهایی که هر اندازه زنجیره ای ها هم سعی در کتمانش داشته باشند بعید می رسد در طول یکسال ترمیم شوند. کشاکش بر سر نسل دومی ها یکی از پرده های مثنوی اختلاف این قبیله است.
نسل دومی های اصلاح طلب که ظاهراً معتقدند تاریخ انقضای برخی عقاید اکابرشان گذشته است، خود را ندا نامیدند. ولی با اینکه خیلی وقت است عَلم حیات را بلند کرده اند، همچنان از سوی اکابر این قبیله پذیرفته نیستند و هر روز به عناوین مختلف در تیررس هجمه ی هم قبیله ای های مدعیان آزادی بیانشان قرار می گیرند. به عنوان نمونه شاید بد نباشد به اظهارات اخیر مغز متفکر اصلاحات اشاره کرد.
سعید حجاریان در گفتگو با هفته نامه صدا در جایگاه تئوریسین اصلاحات، ضمن یادآوری بی چاره گیشان در انتخابات ۹۲ یادآور می شود، در سال ۹۲ تشخیص دادند که دوز دموکراسی خواهی، اعتدال است. وی که تأکید دارد اعتدال حد وسط بین مطالبات حداکثری و حداقلی نیست، همچنین اظهار کرد: «اعتدال حتما نسبت به اصلاح طلبی و دوم خرداد یک یا دو گام عقب تر است. اما چاره ای نداشتیم»
مغز متفکر اصلاحات با اشاره ضمنی به رویکردهای حزب نوپای نسل دومیشان، ابایی ندارد که نقاب وحدت را بی پرواتر از چهره انداخته و با لحنی تند نهیب بزند: «اگر کسی بخواهد زیرآبی برود، یا این طرف را نشان دهد و بخواهد به طرف دیگری برود یا به اسم اصلاح طلبی دکان دو نبش بزند و هم از توبره بخورد و هم از آخور، باید افشا شود»
آقای تئوریسین که ظاهراً ضرورتی به لفافه گویی نمی بیند، به نهیب هایش بسنده نکرده بار دیگر تأکید می کند: اگر کسی «اصلاح طلب نما» یا «اصلاح نماطلب» باشد باید مورد توجه قرار گیرد و اگر لازم باشد باید افشا شود.
دیگر حنای نقاب وحدت در میان اصلاحات رنگی ندارد و تعارضاتشان قابل لاپوشانی نیست. ظاهراً در تلاطم های یکساله برای کسب کرسی های بهارستان، شاهد دره های عمیقی در قبیله بایر اصلاحات خواهیم بود. باید دید در کشاکش افشاگری ها و شناسنامه خواهی های اصلاح طلبان چه کسانی در نهایت مهر این قبیله را بر پیشانی خواهند داشت...