به گزارش نماینده، مراسم ظهر عاشورای حسینی با تلاوت آیاتی از کلام الله مجید آغاز گردید و در ادامه عزاداران حسینی همنوا با مداح اهل‌بیت(ع) با شور و حال خاصی زیارت عاشورای امام حسین(ع) را زمزمه نمودند.
در ویژه برنامه روز عاشورا، حجت الاسلام والمسلمین رمضانی امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ به ایراد سخنرانی پرداخت.
ویضمن تشکر از همه خادمان و خدمتگزاران حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، با اشاره به حضور گسترده و پرشور مردم و خصوصاً جوانان از ملیت‌های مختلف در مراسم عزاداری شهادت امام حسین (ع)، افزود: بر اساس گزارشاتی که تاکنون به دست ما رسیده است، نه تنها در این مرکز بلکه در بسیاری از مساجد و مراکز اسلامی سراسر اروپا مجالس دهه اول محرم با استقبال بسیار زیاد عاشقان و ارادتمندان به خاندان عصمت و طهارت مواجه بوده است. به طور قطع این گونه مجالس و محافل مصداق بارزی برای فرموده امام رضا (ع) است که فرمودند: رَحِمَ اللّه عَبدا اَحیا اَمرَنا... یَتَعَلَّمُ عُلومَنا وَ یُعَلِّمُهَا النّاسَ، فَاِنَّ النّاسَ لَو عَلِموا مَحاسِنَ کَلامِنا لاَتَّبَعونا؛ رحمت خدا بر بندهاى را که امر ما را زنده کند. دانشهاى ما را فرا گیرد و به مردم بیاموزد. اگر مردم زیبایىهاى سخنان ما را مىدانستند، از ما پیروى مىکردند. مجالس عزای امام حسین (ع) که در آن آیات الهی و روایات معصومین (ع) خوانده و تبیین می‌شود، مصداق واقعی احیاء امر آن بزرگواران است. آنچه در محافل حسینی باید مورد توجه قرار گیرد، بازخوانی علل و عوامل به وجود آمدن واقعه عاشورا، تحلیل سخنان و عملکرد امام حسین (ع) و تطبیق سخنان و گفتار آنحضرت با شرایط و زندگی امروز جامعه است. بدون شک امام حسین (ع) آن قدر عظمت فکری و معنوی دارد که برای ترویج فرهنگ عاشورا نیازی به پرداختن به امور کم اهمیت و احیاناً خرافی نیست. این مجالس باب ورود به علم و سیره اهل بیت (ع) است. اگر پیامبر (ص) می‌فرمایند: «انا مدینة العلم و علی باب‌ها» این عبارت تنها برای حضرت علی (ع) نیست؛ بلکه برای همه ائمه (ع) است و لذا اگر انسان بخواهد در مسیر سعادت قرار گیرد باید از مسیر صحیح که همان راه پیامبر (ص) و اولیای الهی است بهره گیرد.
رمضانی همچنین با بیان این نکته که برخی می‌گویند، عملکرد امام حسین (ع) در روز عاشورا، بهترین نوع مرگ و بر‌ترین جدایی انسان از زندگی دنیا را به بشریت آموزش می‌دهد، افزود: اگرچه شهادت امام حسین (ع) بر‌ترین نوع پایان زندگی دنیا بوده است، اما باید به این نکته توجه داشت که هدف از قیام کربلا آموزش بهترین روش زندگی و تصحیح انحرافات و کج فهمی‌های موجود در جامعه بوده است. امام حسین (ع) راه درست کسب معنویت، راه صحیح زندگی عزّتمندانه، راه دقیق مقابله با ظلم و ستم و در یک کلام راه درست زندگی را به بشریت آموزش داده‌اند.
انسان برای درک سعادت واقعی باید دین را به صورت عمیق و جامع بیاموزد و خود را ملتزم به احکام نورانی دین نماید و این در صورتی است که دو بعد جلال و جمال دین به صورت دقیق شناخته شود. امام حسین (ع) بار‌ها فرمودند: به دنبال کسب لذت‌های واقعی و تحقق ارزش‌های واقعی در زندگی خود باشید. به طور قطع انسان اگر از ابتدا خشت زندگی را درست نگذارد، نگاهش به دنیا، خدا و خودش وارونه خواهد شد و این فهم نادرست در تمام مراحل زندگی تاثیر می‌گذارد.
دنیا پرستی و قدرت طلبی و نیز جدایی از نام و یاد خدا در آن زمان باعث گردید که مردم در زمان امام حسین (ع) با تطمیع و تهدید از حقیقت فاصله گیرند و آن فاجعه و مصیبت بزرگ را پدید آورند. لذا باید آموزه‌های آن امام معصوم را دیگر بار مرور کرده و درس‌ها و پیام‌های آن را به درستی دریافت نماییم.
چه اینکه اهل بیت امام حسین (ع) در مکتب آن هدایتگر زمانه چنین کردند و نگاه خود را نسبت به مرگ و حیات مثل خود امام بیان نمودند. به عنوان نمونه جناب قاسم بن الحسن (ع) شهادت در راه خدا را مثل عسل، شیرین و دلپذیر می‌دانست. حضرت زینب (س) که نائبة الحسین است نیز بعد از واقعه کربلا و انجام تکلیف الهی می‌گوید: «ما رأیت الا جمیلاً» من چیزی جز زیبایی ندیدم.
البته این به این معنا نیست که مسئولیت‌ها درست شناخته نشود و هر کس هر جنایتی را مرتکب شود.
مدیر مرکز اسلامی هامبورگ در بخش دیگری از سخنانش از امام حسین (ع) به عنوان یک شخصیت فرا زمانی و فرا مکانی یاد کرد و افزود: امام حسین (ع) راه درست زندگی کردن را به بشریت می‌آموزد و همچون قرآن کریم که آموزه‌هایش برای همه زمان‌ها و برای همه افراد جامعه است، درس آموزی از مکتب امام حسین (ع) نیز برای همه اعصار و اقشار جامعه می‌باشد. عزّت و بزرگی و کرامت را باید از مکتب امام حسین (ع) آموخت که فرمود: «ای عالمیان در حیاتی که در آن عزّت و اختیار نباشد و در زندگی که پاکان عالمان را به راحتی از بین ببرند، شهادت بهتر از زندگی است».
حسین (ع) نمی‌تواند تحمل کند که برخی اشرافی زندگی کنند و ظلم نمایند و دیگران در فقر باشند و مورد ستم قرار گیرند. اگر به فلسفه‌های قیام عاشورا که تاکنون دانشمندان بزرگ به آن اشاره کرده‌اند، دقت شود این نتیجه به دست می‌آید که امام حسین (ع) در صدد بود، مردم هدف مقدس زندگی و حیات مؤمنانه را خوب درک نمایند و بر اساس حکمت، معرفت و عمل صالح به سعادت واقعی برسند. در حقیقت پیام اصلی عاشورا روشنگری جهات زندگی هدفمند و روشمند بوده است؛ زیرا اگر دو عنصر امر به معروف و نهی از منکر و نیز اصلاح جامعه از طریق بازگشت به سیره پیامبر (ص) در فلسفه قیام عاشورا قرار می‌گیرد و یا اگر گفته می‌شود که امام حسین (ع) برای تشکیل حکومت اسلامی قیام کرده که امنیت را در جامعه بر پا کند، همه این موارد برای این بوده است که بشریت با فهم زندگی در این دنیا باید دوره عمر خود را سپری نماید و خوب زیستن را با انگیزه انسانی و الهی تجربه نماید.
امّا متاسفانه مردم آن دوران از موعظه‌ها و درس‌ها و پیام‌های آن امام همام، بهره نجستند و لذا حسین (ع) راه شهادت را برای فهماندن این حقایق انتخاب کرد تا مردم حیات و زندگی با اراده، اختیار و مؤمنانه را درک کنند. به راستی در مکتب امام حسین (ع) زندگی با ذلّت و خواری، مرگ به شمار می‌رود و مرگ با عزّت و سرافرازی، مصداق بارز حیات طیبه است. از این رو برای همه پیروان و علاقه مندان آن امام اسوه، این مسئولیت بزرگ وجود دارد که درک خود نسبت به مکتب و سیره علمی و عملی امام حسین (ع) را عمیق نمایند تا به حقیقت سعادت در دنیا و آخرت نائل شوند.
شایان ذکر است در ادامه، برنامه عزاداری و سینه زنی برگزار گردید و در پایان مراسم، عزادارن حسینی میهمان سفره با برکت حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) بودند.
همچنین در شب شام غریبان امام حسین (ع)، پس از برنامه سخنرانی مراسم تعزیه خوانی و شبیه خوانی توسط گروه بانوان مرکز اجرا گردید. در این تعزیه صحنه‌هایی از اسارت خاندان اهل بیت (ع) و بازگویی گوشه‌هایی از حوادث روز عاشورا توسط زنان و کودکان کاروان حسینی، به نمایش گذاشته شد و بسیار مورد استقبال قرار گرفت و فضای مجلس بسیار معنوی شده و شرکت کنندگان عزای امام حسین (ع) را در غم وماتم فرو برد.
