به گزارش نماینده، حمد ولی‌زاده، دوست این شاعر که ناشر کتاب‌های او هم هست، در این‌باره به (ایسنا)، گفت: آقای مؤید عصر سه‌شنبه (۱۸ شهریورماه) در بیمارستان مسیح دانشوری تهران تحت عمل جراحی قرار گرفت و تا مشخص شدن نتیجه پاتولوژی، دوران نقاهت را می‌گذراند.
به تازگی بزرگداشت این شاعر ساکن لاهیجان در جشنواره شعر رضوی در سیرجان برگزار شد.
محمدحسین مهدوی سعیدی که با نام شعریِ م. مؤیّد شناخته می‌شود، متولد ۱۳۲۲ در نجفِ اشرف است و از شاعران مدرن و موج نو به حساب می‌آید. شعرهای او از دهه ۴۰ در مجلات ادبی به چاپ رسیده، اما نخستین مجموعه شعرش با نام «مگر با لبخنده ماه» در سال ۱۳۷۳ از سوی نشر محراب اندیشه راهی بازار کتاب شده است. «گلی اما آفتابگردان» (نامجوفرد، ۱۳۸۰) دومین دفتر از شعرهای منتشرشده اوست که جایزه شعر امروز ایران (کارنامه) را به دست آورده است. «تو کجاست؟ » (آئینه جنوب، ۱۳۸۴)، «سیماب‌های سیمین» (ثالث، ۱۳۸۵)، «پروانه بی‌خویشیِ من» (فرهنگ ایلیا، ۱۳۸۶)، «نرگسِ هنوز» (تکا، ۱۳۸۶)، «بی‌خوانشِ پرندگان» (داستان‌سرا، ۱۳۸۹)، «سه‌بار می‌گویم گل سرخ» (فصل پنجم، ۱۳۹۰)، «دستاسِ هنوز می‌چرخد» (فرهنگ ایلیا، ۱۳۹۰)، «به سپیدیِ تاج‌محل» (داستان‌سرا، ۱۳۹۰)، «پندار آبی» (طرح‌واره‌ها) (شبچراغ، ۱۳۹۱)، «زیر درختِ آفتاب» (فصل پنجم، ۱۳۹۱) و «درخشش شبانه سیب سایه» (انتشارات داستان‌سرا، ۱۳۹۳) از دیگر دفتر شعرهای م. مؤید به شمار می‌روند. همچنین کتابی با نام «حسینِ علی درود خداوند بر او» (شرکت چاپ و نشر بین‌الملل، ۱۳۸۶) در کارنامه او دیده می‌شود.