به گزارش نماینده، اصلاح‌طلبان که خود افراطی‌گری را در سال ۸۸ به اوج رسانده بودند، پس از آنکه دیگر خود را درون نظام نمی‌یافتند، باید حریف بر جای مانده در نظام را به گونه‌ای کنار می‌زدند تا جایی برای خود دست و پا کنند. یکی از راه‌های پیش روی این جریان عذرخواهی از نظام و مردم به واسطه تندروی‌ها در سال ۸۸ بود که در آستانه انتخابات مجلس نهم این مطالبه‌ی عمومی به اوج خود رسید.
اما این اصلاح‌طلبان بودند که نتوانستند با خود کنار بیایند و با اتهام زنی علیه رقیب و دخیل کردن رقیب در اشتباهات از زیر بار فشار عذرخواهی فرار کردند. اصلاحات گرچه هزینه سنگینی برای این اقدام خود داد (از دست دادن فرصت حضور در مجلس نهم) اما تجربه‌‌ای را بدست آورد که به آنان در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ بسیار کمک کرد.
پس از آنکه اصلاحات از داشتن اندک کرسی در مجلس خود را محکوم کرد، نیک دریافت که نمی‌تواند با جامعه سیاسی قهر بماند و این جامعه نیست که به اصلاحات نیاز دارد بلکه اصلاحات است که برای داشتن زیست سیاسی نیازمند تنفس در هوای جامعه سیاسی است.
اصلاحات در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ راهبرد قدیمی خود را که در انتخابات مجلس نهم به کار بسته بود، نو کرد و با فرار رو به جلو از مسئله عذرخواهی، این بار در قامت طلبکار از رقیب قرار گرفت. اصلاح‌طلبان طبق راهبرد جدید شدیدترین اتهامات را روانه‌ی رقیب کردند؛ از کارهای غیرکارشناسی، عدم تخصص در امور، ناکارآمدی و ناتوانی در اجرا، رانت‌خواری، برکنار کردن افراد متخصص غیر همسو و ...
و همه‌ی این اتهامات را در قالب برچسب برساخته‌ی «افراطی» گنجاندند و بر پیشانی حریف زدند و در جامعه شروع به هوچی‌گری کردند. تجربه‌ی کسب شده در انتخابات مجلس نهم این بار به کمک آنان آمد و راهبرد سراسر خارج از اخلاق آنان در مقابل حریف جواب داد و رقیب را در انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ شکست داد و فردی دیگر پیروز شد.
شاید اصلاحات نتوانست به خواست حداکثری خود برسد اما به زعم خودش توانست انتقامش را از رقیب در کمال بی‌اخلاقی بگیرد. امروز نیز رگه‌هایی از این بی‌اخلاقی دیده می‌شود چرا که این راهبرد همواره می‌تواند بازدارنده‌ی رقیب باشد. اما باید توجه داشت و فریاد کشید، اصلاحاتی که دم از توسعه سیاسی و اخلاق سیاسی و تقویت احزاب می‌زد امروز برای حفظ بقای خود چنگ به صورت رقیب می‌زند.
اما این وعده‌ی خداوند است که مکر مکاران به خودشان بازمی‌گردد. پس از این پیروزی ظاهراً شیرین، نداهایی از دل اصلاح‌طلبی برآمد که دم از اصلاح‌طلبی خوب و اصلاح‌طلبی بد، اصلاح‌طلبی افراطی و اصلاح‌طلبی معتدل، اصلاح‌طلبی بیرون از نظام و اصلاح‌طلبی درون نظام می‌زد و قطعاً این نهضت ادامه خواهد داشت...