به گزارش نماینده به نقل از رجانیوز، در روزهایی به سر می‌بریم که سینمای ایران یکی از پرخبرترین روزهایش در حوزه بین‌الملل و در رسانه‌های جهان را سپری می‌کند. از یک طرف حضور رخشان بنی اعتماد با فیلم «قصه‌ها» در جشنواره ونیز بازتاب‌های فراوانی داشته است که روز گذشته در مطلبی به آن پرداختیم. و از طرف دیگر در روزهای گذشته تازه‌ترین فیلم ضدایرانی آمریکا، «گلاب»، اولین نمایش رسمی خود را پشت سر گذاشت و سیر حضور خود در جشنواره‌های مختلف را آغاز کرد و از پوستر آن نیز رونمایی شد. فیلمی در رابطه با فتنه۸۸ که از روی خاطرات خبرنگار فراری-مازیار بهاری- و توسط جان استیوارت مجری مشهور آمریکایی ساخته شده است و در گذشته نیز خبرهای مختلفی از روند ساخت آن منتشر شده بود.
جز این‌ها اما روز گذشته خبری منتشر شد که نشان می‌داد «ایران» همچنان در سینما و رسانه‌های جهان موضوع مهمی است و دایره این اهمیت هم ظاهرا هر روز گسترده می‌شود. در همین زمینه روز گذشته خبرگزاری تسنیم خبر از ساخت اولین فیلم فارسی‌زبان اسرائیل داد. فیلم «بابا جون» که به دو زبان فارسی و عبری ساخته شده زندگی یهودیان ایرانی را به تصویر می کشد که پس ازانقلاب از ایران راهی اسراییل شدند و در دهکده‌ای کوچک مستقر شدند. داستان «باباجون» در یک دهکده کوچک روستایی می‌گذرد که در صحرای نگیو واقع شده است. موتی تک فرزند خانواده‌ای است که مالک یک مزرعه بوقلمون هستند. در این خانواده پدرسالاری مهمترین ویژگی است و موتی قدردان پدرش ییتزاک است. اما وقتی این پسر تصمیم می‌گیرد مزرعه را با تمام شدن تحصیلاتش ترک کند، همه در برابر او موضع گیری می کنند.
جالب است که شخصیت‌های این فیلم به زبان فارسی صحبت می کنند. «یووال دلشاد» نویسندگی و کارگردانی باباجون را برعهده دارد و «نوید نگهبان» بازیگر ایرانی الاصل و متولد مشهد سریال‌های ضدایرانی و ضداسلامی «هوملند» و «کماندار» نیز بازیگر یکی از نقش‌های اصلی این فیلم است. «ویس الیوت صفوی» و «دیوید دیان» از هنرپیشه‌های دو رگه ایرانی- اسرائیلی نیز بازی در نقش‌های دیگر را برعهده دارند. نگهبان و دیان پیش از این یکبار دیگر نیز در سال ۲۰۰۸ با یکدیگر در فیلم «سنگسار ثریا میم» که از سنگسار زنی به عنوان سوژه‌ای علیه مجازات اسلامی استفاده می‌کرد، بازی کرده‌اند.
نمایی از فیلم «باباجون»
فیلمبرداری «بابا جون» طی ۵ هفته در مزرعه پرورش بوقلمونی در روستای «نگو» از توابع زراهیا انجام می شود. زراهیا یک «موشاو» در جنوب اسرائیل است. مشاوها نوعی مزرعه اشتراکی هستند که در آنها هر خانواده مالکیت زمین خود را بر عهده دارد اما بعضی از لوازم تولید، مشترک می‌باشند. ساکنین مشاوها حدود ۳.۳ درصد جمعیت اسرائیل را تشکیل می دهند. این مزارع بخش بزرگی از صنعت رژیم صهیونیستی را عهده دار می باشند. جالب است بدانید که زراهیا در سال ۱۹۵۰ و بر روی خرابه های روستای سوافیر الشرقیه بنا شد. موسسان و ساکنان این منطقه بیشتر اهل شمال آفریقا علی الخصوص مراکش و ایران هستند. نام این مشاو در واقع از نام «سرایا»، پدر «عزرا» برداشته شده. در عهد عتیق عزرا نوه هارون معرفی شده است. «بابا جون» قرار است سال آینده اکران شود. بنابراین به نظر می‌رسد پس از اکران «گلاب» و حاشیه‌های مربوط به آن که هیچ بعید نیست مسیر طی‌شده‌ی آرگو را طی کند، باید منتظر اکران اولین فیلم فارسی‌زبان رژیم صهیونیستی و حاشیه‌های آن باشیم و پس از آن نیز منتظر ساخت یک فیلم ضدایرانی دیگر بر اساس رمان «سپتامبرهای شیراز» که در سال ۲۰۰۷ توسط دالیا سافر نوشته شده و پیش از این خبرهایی از تمایل هالیوود برای ساخت آن منتشر شده است.
رمانی که روایتگر داستان زندگی اسحاق امین فروشنده سنگ‌های قیمتی است که پس از انقلاب به اشتباه و به ظن جاسوسی دستگیر می‌شود. ناپدید شدن او نگرانی خانواده‌اش را به دنبال دارد و آنها را در وضعیت جدیدی از ترس و نگرانی و سردرگمی قرار می‌دهد. اسحاق در زندان در خطر مرگ است و شکنجه می‌شود و همسر و فرزندان او با درک واقعیت درمی‌یابند که باید به زودی سفری را برای رهایی از این وضعیت در پیش بگیرند. با این اوصاف ظاهرا در یکی دو سال پیشرو نیز همچنان خبرهای مهمی از «ایران» در رسانه‌های سینمایی دنیا مخابره خواهد شد و ساخت فیلم‌هایی با محوریت ایران همچنان به قوت خود باقیست و حتی دامنه‌ی آن گسترده‌تر نیز شده است.
