به گزارش نماینده، عکس قیچی  دیربازی است که برای ایرانیان نمادی جز نماد سانسور نیست.در واقع با دیدن قیچی همه یاد فیلم های بریده بریده شده پخش شده در سیما می افتند که سر جمع ، فیلم 2 ساعته را در نیم ساعت خلاصه می کند.

البته در این شکی نیست که با توجه به باروها و ارزش های فرهنگی و دینی ما، پخش هر گونه فیلم و تصاویری در شان مردم کشور نیست اما با این حال همواره این انتقاد به صدا و سیما وجود داشته که اگر قرار است سانسور کند درست سانسور کند.

به عنوان مثال اگر فیلمی دارای صحنه های نامناسب یا الفاظ نامناسبی است که باید از 2 ساعت 50 دقیقه ان را سانسور کرد می شود اصلا چنین فیلمی را پخش نکرد.

یا در پخش زنده مسابقات ورزشی می توان از افراد و ابزارهای حرفه ای به گونه ای استفاده کرد که بیننده متوجه تکراری بودن صحنه ها و سانسور تماشاچیان نشود اما متاسفانه سانسور مسابقات ورزشی هر بار غیر حرفه ای تر از بار قبل در سیمای کشور تکرار می شود.

به عنوان مثال درهمین مسابقه اخیر والیبال ایران و ایتالیا که در فلورانس ایتالیا برگزار می شد و تيم ملي واليبال ايران با قبول شکست 3 بر صفر مقابل ايتاليا چهارم جهان شد، نزدیک به 200 صحنه سانسور شد و بیش از 10 بار صحنه های تکراری پشت هم در هنگام سانسورها پخش شد که گاهی گزارشگر مسابقه را هم شاکی می کرد تا از یک سو اعصاب مردم از بازی شکست خورده داغان باشد و از سوی دیگر از دیدن سانسور ناشیانه و دیدن صحنه هایی که بارها و بارها دیده بودند.

این در حالی است که سیما می تواند با دید کمی حرفه ای تر و کمی وقت گذاشتن لااقل برای هر بار سانسور صحنه حساس لحظه قبل را پخش کند نه این که هر بار صحنه های تکراری پخش شوند تا  مخاطب متوجه سانسور لحظه ای بازی باشد!

البته این اولین باری نبود که این نوع سانسور در مسابقات والیبال اعمال می شد. در بازی ایران و برزیل نیز آنقدر صحنه های تکراری از تماشاگران پخش شد که به دست مایه ای برای طنز در شبکه های اجتماعی تبدیل شد و یک تصویر ساخته شده از کنار هم قرار دادن این سانسورها به عنوان خلاصه بازی روی خط رفت!
 

در هر حال در آخر تنها کلامی که می توان گفت این است که ای کاش صدا و سیمای جمهوری اسلامی به عنوان رسانه ملی به شعور مخاطب توجه بیشتری می کرد و برای مردم ارزش قائل می شد.

منبع:شهر خبر