به «نماینده» به نقل از نیمروز تحرکات گسترده اصلاح طلبان در حمایت از حجت الاسلام ناطق نوری و بحث حضور ایشان در انتخابات مجلس آینده با حمایت اصلاح طلبان، خاطرات ناطق نوری را دوباره خواندنی کرده است.

در دهه ۷۰ و در روزهای انتخابات دوم خرداد و دو سال پس از آن تا انتخابات مجلس ششم، تخریب ناطق نوری یکی از اصلی ترین دستور العمل های جبهه اصلاحات بود. در آن ایام تخریب ناطق نوری یکی از اصلی ترین سوژه های طنز نویسی ابراهیم نبوی در «ستون پنجم» روزنامه جامعه بود. همچنین شعار «مجلس زوری نمی‌خوایم، ناطق نوری نمی‌خوایم» حاصل تخریب های آن ایام اصلاح طلبان علیه وی بود. به نحوی که به هنگام ریاست وی بر مجلس پنجم، شعارهایی نظیر «ناطق نوری نمی خوایم، مجلس زوری نمی خوایم» را سر داده و از طریق رسانه های خود منتشر کردند. ناطق نوری در جلد دوم خاطرات خود در رابطه با چگونگی باب شدن این شعار را در پی مخالفت مجلس پنجم با عبدالله نوری می داند.

علی اکبر ناطق نوری با اختلاف ۱۱ رای بیشتر از عبدالله نوری توانست به ریاست مجلس پنجم برسد. ناطق در خاطرات خود در تشریح این اختلاف می گوید:

در دوره‌ی چهارم، نمایندگان مجلس، در زمان آقای هاشمی، طی نامه‌ای از ایشان خواستند تا آقای عبدالله نوری را به عنوان وزیر کشور معرفی نکند، من هم مدارکی خدمت آقای هاشمی دادم و خواستم که عبدالله نوری به مجلس معرفی نشود که ایشان هم پذیرفتند، اما آقای خاتمی در انتخاب وزاریش با من، هیچ مشورتی نکرد.

آقای عبدالله نوری مدتی وزارت کرد، چندین مرتبه هم از او در مجلس سوال شد. معمولا وقتی وزیر پاسخ یک سؤال را می‌دهد، می‌نشیند تا نماینده‌ها بیایند نزد او هم حرف بزنند، اما آقای عبدالله نوری یک بار که برای پاسخ به مجلس آمده بود، به محض تمام شدن حرفش، سرش را پایین انداخت و بیرون رفت. این رفتار به خیلی از نماینده‌ها برخورد که این خیلی بی‌اعتنا حرف زد و بیرون رفت.

روز استیضاح ایشان، وقتی صحبتش تمام شد، من را نگاه کرد و گفت: «حالا امروز باید بنشینم یا بروم»، من گفتم: «نه اتفاقا امروز، روز رفتن است». بعد روزنامه‌ها تحلیل کردند که رییس مجلس از اول می‌دانست که آقای نوری رأی نمی‌آورد، لذا گفت: « امروز، روز رفتن است». من در صحبتی گفتم: «این که من گفتم امروز، روز رفتن است». نه به این معنا که وزیر نشوی، منظور این بود که امروز دیگر بعد از صحبت نباید بنشینی، چون رأی‌گیری است و در رأی‌گیری خود وزیر نباید بنشیند». تفسیر مطبوعات چنین بود که آقای ناطق از اول می‌دانسته و سناریو به رهبری او تنظیم شده بود. شعارهایی علیه مجلس و شخص من داده شد از جمله: «مجلس استبداد، مجلس زوری» یا «مجلس زوری نمی‌خواهیم، ناطق نوری نمی‌خواهیم».

جالب است که اخیرا (زمان انجام مصاحبه) آقای شریعتمداری چیزی درباره ی مجلس گفت که صدای همه در آمد که «چرا مجلس را تضعیف می‌کنی». آن زمان این‌ها نمی‌گفتند که چرا مجلس را تضعیف می‌کنی؟! عده‌ای از آن‌هایی که مجلس را تضعیف می‌کردند، در مجلس ششم خودشان مجلسی شدند.