«نماینده»/پرویز سروری، نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی: موج جدید کرونا و افزایش آمار مبتلایان و جان‌باختگان این بیماری، نگرانی‌های جدیدی در خصوص نحوه مهار و مواجهه با ویروس کووید-19 ایجاد کرده است. تصور عمومی بر این است که روند منسجم و تدابیر تقابلی در آغاز موج اول کرونا به بوته فراموشی سپرده‌شده و برخی از دستگاه‌ها و متولیان امر، نسبت به این پاندمی خطرناک، کم‌توجه و حتی بی‌توجه هستند. این در حالی است که شواهدی نیز وجود دارند که ظن مردم در این خصوص را تقویت می‌کنند.
به‌عنوان نمونه، وزیر محترم بهداشت به‌صورت شفاف و صریح در خصوص عدم پشتیبانی وافی و کافی از ستاد ملی مقابله با کرونا سخن می‌گوید یا از مصوبه کمک یک میلیارد یورویی، صرفاً حدود 20 درصد آن به این وزارتخانه پرداخت‌شده و تکلیف الباقی آن مشخص نیست. وزارت بهداشت پیشران مقابله با کروناست و صراحتاً بارها عدم رضایت خود از همکاری و همراهی نکردن بخش‌های درون قوه‌ای را اعلام کرده که حاکی از جزیره‌ای عمل کردن برخی از نهادهای ذی‌ربط است.
این مصادیق نشان می‌دهند هنوز مشکلات درون‌سازمانی دستگاه‌های اجرایی در نحوه مقابله با کرونا پابرجاست. به بیان دیگر، عدم انسجام، تشتت در تصمیم‌گیری‌ها و بی‌ثباتی‌ها صورت‌مسئله‌هایی هستند که در چارت سازمان‌های مسئول، لاینحل باقی مانده‌اند. بسامد این عدم هماهنگی‌ها بی‌اعتمادی و شکل‌گیری نگرانی در میان مردم است، چراکه مأمن افکار عمومی در این مقطع، ستاد ملی مقابله با کروناست و توقع دارند به‌صورت یکپارچه، واحد و هماهنگ برای مهار بیماری عمل شود.
از سوی دیگر، رهبر حکیم انقلاب در دیدار روز شنبه با اعضای ستاد ملی مقابله با کرونا، برای حل این معضل سه مؤلفه «اتخاذ تصمیم‌های قاطع حاکمیتی»، «اقناع افکار عمومی» و «همکاری همه دستگاه‌ها و همچنین همکاری مردم» را لازمه اعمال مدیریت صحیح و مناسب برای ریشه‌کن کردن این بیماری برشمردند؛ راهکارهایی که تنها به این موضوع اختصاص ندارند و در سایر ابتلائات کشور نیز قابل‌تعمیم هستند.
به نظر می‌رسد که برای استفاده از این نسخه شفابخش، ابتدا لازم است که عینک سیاسی را از جریان خدمت رسان در کشور برداریم. در شرایطی که با ویروس جهش‌یافته کرونا، تحریم‌ها، گرانی، تورم و عدم‌حمایت جدی از تولید مواجهیم، برخی همچنان بر سیاسی‌کاری اصرار دارند و در مسیر بهبود امور سنگ‌اندازی می‌کنند.
بر این مبنا، توقع مردم اولاً اجتناب از سیاسی کاری در مبارزه با کروناست و ثانیاً، اتخاذ تصمیمات جدی، به‌موقع، به هنگام و قاطع کمترین مطالبه‌ای است که جامعه از مسئولان دارد و ثالثاً، هماهنگی درون‌سازمانی و پشتیبانی کارساز از مجموعه‌های درگیر با کووید-19 فاکتورهایی هستند که می‌توانند به‌عنوان پیش‌شرط و یا مکمل مؤلفه‌های سه‌گانه مطرح‌شده از سوی مقام معظم رهبری برای اعمال مدیریت ، عمل کنند.
پس از تحقق این شروط به‌ویژه شرط سوم، آنگاه می‌توان انتظار داشت که دیگر قوا نیز به کمک قوه مجریه بیایند و حمایتی شفاف و کارآمد از مسئولان اجرایی به عمل آورند. این بدین مفهوم نیست که قوای دیگر تاکنون دست یاری به‌سوی متصدیان امر مبارزه با ویروس تاجدار و مدافعان سلامت دراز نکرده‌اند بلکه منظور این است مادامی‌که رأس هرم منسجم نباشد، نمی‌توان به بسیج سراسری امیدوار بود. در حال حاضر، تحت مدیریت ستاد ملی مبارزه با کرونا اقدامات مفیدی در دستور کار قرار گرفته اما عملکردهایی که بعضاً در عرض یکدیگر قرار دارند، به نتیجه مطلوب منتهی نمی‌شوند و گاهی اثرات مثبت یک دستگاه، با اقدامات دیگر سازمان‌ها به هدر می‌رود.
بنابراین، اقدامات منطقی، عقلانی و درون‌سازمانی از یک‌سو و هماهنگی قاطع و سریع فرا قوه‌ای از سوی دیگر است که می‌تواند کشور را از بحران کنونی خارج کند. کرونا هر روز ابعاد جدیدی به خود می‌گیرد و اگر بنا باشد که هفته‌ها و ماه‌ها درگیر موضوعات اولیه مدیریت کلان باشیم، از سرعت شیوع این پاندمی جا می‌مانیم و هزینه‌های سنگینی را متقبل خواهیم شد.
از باب مثال، یکی از علل شیوع کرونا که بر اثر گریز برخی مسئولان از هماهنگی با یکدیگر شکل گرفته، افزایش سفرهای بین شهری است. سؤال مردم این است که چرا تصمیم قاطعی برای ممنوعیت و یا قانونمند کردن سفرها در این شرایط خاص گرفته نمی‌شود و علت سختگیری‌ها و سهل گیری‌های مقطعی چیست؟ چرا هر دستگاهی بدون هماهنگی با ستاد ملی کرونا به خود اجازه می‌دهد که تصمیماتی منفک از این ساختار گرفته و آن را دور بزند؟
این سؤالات از زمانی که آمار مرگ‌ومیر ناشی از کرونا به حدود دو برابر رسید، افزایش‌یافته چراکه مردم نمی‌خواهند تاوان عدم انسجام و بی‌برنامگی دستگاه‌های مسئول را بپردازند. یک تصمیم درست، کارشناسی شده، برخوردار از اقدامات قاطع حاکمیتی و همراه با اقناع عمومی می‌تواند جان هزاران نفر را نجات دهد، حال آنکه فقدان چنین رویه‌ای، روزانه به‌طور تقریبی به‌اندازه یک یا دو هواپیمای مسافربری تلفات بر جای می‌گذارد؛ تراژدی تلخی که اگر به‌طور معمول در سوانح جاده‌ای، هوایی و دریایی رخ می‌داد، عزای عمومی اعلام می‌شد و کمیته‌هایی برای تحقیق و تفحص به‌منظور یافتن مقصر یا مقصرین احتمالی معین می‌شدند.
در این میان، یکی از نقاط روشن در کشور، حضور پر تعداد نیروهای داوطلب و جهادی در ماه‌های اول شیوع بیماری بود. فعالیت مؤمنانه این‌چنینی، اگر نگوییم بی‌سابقه، به‌طور حتم در دیگر نقاط جهان کم‌سابقه است. گروه‌های مردم‌نهاد در کشورهای دیگر نیز برای کمک به گرفتاران کرونایی به میدان می‌آیند ولی انسجام ملی و شبکه‌ای آن‌گونه که در هفته‌های نخست گسترش کرونا در کشورمان شاهد بودیم را به‌ندرت می‌توان در اقصی نقاط دنیا آدرس داد.
عملکرد فوق‌العاده مثبت و دلگرم‌کننده این گروه‌ها به این دلیل شاخص است که ایران در زمره اولین کشورهای درگیر در کرونا بود و علیرغم اینکه اوضاع اقتصادی نابسامان بود و تحت تحریم قرار داشتیم، اما تا حد زیادی از شدت این بیماری کاسته شد. لذا می‌طلبد که این گروه‌های مردمی و جهادی در این عرصه بار دیگر به میدان بیایند و خدمات مؤثر گذشته همچون ضدعفونی کردن معابر، دستگیری از افراد نیازمند و سالخورده، کمک به کادر درمان و ارائه بسته‌های بهداشتی به نیازمندان را از سر بگیرند.
امید است توصیه‌های رهبر معظم انقلاب شاقول و معیار عمل همه دستگاه‌های مسئول باشد و هر چه سریع‌تر با اقدامات به‌موقع، قاطع و هم‌افزایی میان دستگاه‌ها و مسئولان، این بلیه از سر کشور دفع شود.