غلامرضا تاجگردون رئیس کمیسیون برنامه و بودجه و محاسبات مجلس شورای  اسلامی طی گفت‌وگوی تصویری با خبرگزاری خانه ملت نکاتی را درباره اموال و دارایی‌اش بیان کرده است.

متن این گفت‌وگو به شرح زیر است:

سؤال: نمایندگان موظف شدند که فهرست اموال خود را به قوه قضائیه اعلام کنند و این اقدام هم انجام شده است؛ آیا شما مایل هستید اموال و دارایی خود را اعلام کنید؟

تاجگردون: من کد ثنا را از سامانه قوه قضائیه گرفتم و لیست اموالم را هم آماده کردم اما وقت نکردم تا اموالم در این سامانه وارد کنم ولی قطعا این کار را خواهم کرد. به نظرم می‌رسد همه نمایندگان مجلس باید این کار را انجام دهند.

پدر من مالک بوده است و با توجه به اینکه متولد سال ۱۳۴۵ هستم اما در سال ۱۳۴۷ سند یک زمین به نام من ثبت شده است؛ در حالی که من ۲ ساله بودم؛ این زمین چندین هکتار است.

من آدمی هستم که مال و اموال دارم و این مال و دارایی زایش دارد. وقتی من نونهال و بچه‌ای بودم هم وضعیت چنین بوده است.

من و برادرهایم در مجموع بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ هکتار زمین داریم که این زمین کاملا مکانیزه بوده و آب دارد و در آن کشاورزی می‌شود. 

یادم می‌آید وقتی سال ۱۳۶۳ برای تحصیل در دانشگاه به تهران آمدم در سال ۱۳۶۶ یا ۱۳۶۷ یک آپارتمان در خیابان وزرا تهران (پارک ساعی) خریداری کردم در حالی که من در آن زمان ۲۳ -۲۲ ساله بودم؛ وقتی من می‌گویم مال و اموالی دارم و زیاد می‌شود مربوط به مجلس  و دولت نیست بلکه مربوط به زایش مال است.

از ۲۴ سالگی در زمره مدیران ارشد کشور بوده و همواره حقوق بالایی داشته‌ام ضمن اینکه هوش حداقلی معیشتی هم دارم. این در حالی است که هیچ وقت در کار بیزنس و اقتصادی نبوده‌ام و هیچ گاه در کار بیزنس اقتصادی یا بنگاه اقتصادی شرکتی نداشته و فعالیت اقتصادی برای خود نداشتم؛ شاید زمینی را برای خود خریداری کرده یا فروختم و یا خانه و ماشینی را خریده و فروختم.

وقتی من مدیر نمونه کشور شدم و یا نشان خدمت گرفته‌ام به یک باره ۱۰۰ سکه به عنوان هدیه به من دادند هر چند این سکه‌ها را تنها من نگرفتم بلکه به آنها که نشان خدمت گرفتند دریافت کردند.

۱۰۰ سکه امروز معادل ۵۰۰ میلیون تومان بوده و عدد درشتی است و نمی‌توانیم بگوییم نداریم. شما می‌توانید فرض کنید من این ۱۰۰ سکه را در کنار سکه‌های دیگر که به برخی مناسبت‌ها و یا پاداش‌هایی آن را گرفته‌اید نگه داشته‌اید. 

دارایی من و یا ملک من همان زمین‌ها نبودند بلکه پدرم برایم خانه و زمین در شهر هم گذاشته است. و حتی من آن خانه را به پسرم داده‌ام.

من هم مانند تمامی کارمندان سازمان برنامه و بودجه در تعاونی آن شرکت کرده و دارای یک آپارتمان ۷۰ تا ۸۰ متری در محله فرحزاد هستم و وقتی ۷ تا ۸ سال در شیراز خدمت کرده‌ام و عضو تعاونی آنجا هم مانند بقیه کارمندان و مدیران آنجا بودم و یک آپارتمان هم آنجا دارم.

سعی کردم نانی که به دست می‌آورم حلال باشد و یک روز به یکی از دوستانی که ایراد می‌گرفتند اعلام کردم شاید در دارایی شما سهوا مال حرام رفته باشد ولی در دارایی من سعی کردم سهوا هم مال حرام نرود. 

متمول، مرفه و بی‌درد نیستم و تجملاتی هم زندگی نمی‌کنم ولی سعی کردم مال و اموالم را کتمان نکنم. ولی اینگونه هم نبوده که بگویند طرف می‌تواند سوار لکسوس شود اما با پراید رفت و آمد می‌کند؛ به نظرم این کار زشتی است.

یکی از دوستانم که فرد عاقلی بود به من می‌گفت که اگر مدیری را دیدید که ساعتش رولکس بوده و کفشش نیم تخت دارد و آن را برده و تعمیر کرده بدان که آن فرد مدیری فاسد است و همواره سعی کردم و در ذهنم اینگونه بود که همیشه همه چیز را با یکدیگر تطبیق دهم و بر همین اساس هم زندگی خود را با واقعیت‌هایی که دارم تطبیق دادم؛ هیچ وقت کفشم را نیم تخت نزدم که بگویند کفشش را تعمیر کرده و سپس ساعت رولکس در دستانم داشته باشم.

اموال و دارایی خود را به صورت ریز و جزئی در سامانه اعلام خواهم کرد و اگر هم اموال و دارایی خود را ثبت نکنم آنقدر زیر ذره بین بوده و کنترل‌مان می‌کنند که  اصلا امکان ندارد بتوانیم کار خطایی انجام دهیم.