به گزارش «نماینده»- محمدمهدی احمدی: تنگه هرمز آبراهی است بین استان هرمزگان ایران و استان مسندم کشور عمان که دریای عمان را به خلیج‌فارس متصل می‌کند. این گذرگاه یکی از راهبردی‌ترین مسیرهای بین‌المللی کشتیرانی در جهان به شمار می‌آید.
«انفجار دو نفت‌کش در بندر الفجیره امارات»، خبری با این مضمون در 22 اردیبهشت‌ماه 98 در رسانه‌های جهان منتشر شد. این خبر زمانی تیتر یک رسانه‌های دنیا قرار گرفت که جمهوری اسلامی ایران در پی صحبت های دونالد ترامپ مبنی بر به صفر رساندن فروش نفت ایران، تهدید کرده بود که اگر این اتفاق بیافتد ایران تنگه استراتژیک هرمز را خواهد بست.
بندر الفجیره کجاست
اگر خوب نگاه به نقشه هوایی خلیج‌فارس بیندازیم درمی‌یابیم که بندر الفجیره امارات و بزرگ‌ترین بندر امارات ازلحاظ اقتصادی در نزدیکی تنگه هرمز قرار دارد؛ اما موضوع مهم قضیه آنجا بود که در ماه می و بعد از لغو معافیت خرید نفت ایران از سوی دولت کاخ سفید هیچ خرید نفتی از ایران در این ماه صورت نگرفت. این ماجرا زمانی اتفاق افتاد که به گفته محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه ایران تیم B متشکل شده از جان بولتون مشاور امنیت ملی ایالات‌متحده آمریکا، بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، محمد بن زاید ولیعهد امارات و محمد بن سلمان ولیعهد عربستان سعودی، درصدد آن بودند تا ترامپ و ایالات‌متحده آمریکا را وادار به جنگ با ایران کنند. ازاین‌رو این تیم تصمیم گرفت که با صحنه‌سازی‌هایی در منطقه خلیج‌فارس ترامپ را به سمت جنگ با ایران سوق دهند.
موقعیت جغرافیایی بندر الفجیره امارات
تیری که به سنگ خورد
بعد از انفجار دو نفت‌کش سعودی- اماراتی در بندر الفجیره امارات جامعه جهانی نتوانست قبول کند که این اقدام از سوی ایران صورت گرفته است. ازاین‌رو تیم B تصمیم گرفت با شبیه‌سازی دوباره این انفاق جامعه جهانی را در مقابل ایران قرار بدهد.
صبح روز 23 خرداد و هم‌زمان با سفر آبه شینزو نخست‌وزیر ژاپن به تهران و دیدار با مقامات ایران ازجمله رهبر معظم انقلاب، خبری از خلیج‌فارس تیتر یک رسانه‌های بین‌المللی قرار گرفت. «انفجار مجدد دو نفت‌کش در تنگه هرمز» نکته جالب ماجرا آنجا بود که این نفت‌کش‌ها حامل نفت ژاپن بودند. با این اقدام، طراحان این انفجار درصدد آن بودند بعد از گذشت یک ماه از انفجار اول در تنگه هرمز این پیام را به جهان مخابره کنند که ایران برهم زننده صلح و ثبات امنیت منطقه است. این در حالی بود که آمریکا در موضع‌گیری حادثه نخست، بدون نام بردن از ایران، عامل واقعه را یک کشور خارجی عنوان کرد اما در مورد دوم یعنی حادثه عمان، بلافاصله و ظرف چند ساعت از محرز بودن نقش ایران سخن گفت؛ همه این موارد حاکی از آن بود که واشنگتن برای تهران سناریویی تازه چیده که اطلاعی از محتوای آن در دست نبود؛ اما باز جامعه جهانی و علی‌الخصوص ژاپن این مورد را نپذیرفت که پشت پرده این حملات ایران است.
اقدام در مقابل اقدام
زمانی که تیم B و دونالد ترامپ نتوانستند جامعه جهانی را با خود علیه ایران متحد سازند. درصدد یک اقدام دیگر برآمدند. بامداد روز پنجشنبه ۳۰ خردادماه در پی اقدام تحریک‌آمیز پهپاد فوق پیشرفته و جاسوسی آمریکا موسوم به «RQ4 گلوبال هاوک» در خط مرزی ایران وعدم تمکین به اخطارهای ایران این پرنده گران‌قیمت آمریکایی در نزدیکی «کوه مبارک» در تنگه هرمز مورد اصابت سامانه پدافند بومی ایران موسوم به «سوم خرداد» قرار گرفت. این خبر بعد از درگیری‌های لفظی علیه ایران در پی حمله به نفت‌کش‌ها دوباره توجه افکار جهانی به سمت درگیری‌های ایران و آمریکا معطوف ساخت. این اتفاق یعنی بعد از رجزخوانی‌های توخالی، مقامات کاخ سفید تصمیم گرفتند که در مقابل این اقدام ایران سکوت را انتخاب کنند. برخی از کارشناسان سیاسی معتقد بودند هدف از این اقدام آمریکا رصد مواضع ایران در تنگه هرمز بوده است. این در حالی بود که مقامات کاخ سفید معتقد بودند که پهپاد ساقط‌شده در آب‌های بین‌المللی در حال پرواز بوده است؛ اما پایان ماجرا این اتفاق نبود در 13 تیرماه خبری در رسانه‌ها منتشر شد که نیروی دریایی انگلستان با کمک دولت محلی جبل‌الطارق نفت‌کش «گریس-1» که حامل نفت ایران بوده را توقیف کرده است. انگلستانی‌ها معتقد بودند که ایران در حال دور زدن تحریم‌های جهانی علیه سوریه بوده اما این موضوع توسط ایران تکذیب شد. فردای این اتفاق رسانه‌های انگلستانی در مقاله‌های خود معتقد بودند که این اتفاق یعنی توقیف نفت‌کش ایرانی از سوی انگلستان به درخواست ایالات‌متحده آمریکا صورت گرفته است. این اقدام انگلستان در ایران با یک‌صدای واحد همراه شد یعنی «اقدام در مقابل اقدام» این تهدید ایران در 28 تیرماه 98 به تحقق پیوست و نیروی دریای سپاه پاسدارن انقلاب اسلامی با توقیف نفت‌کش متخلف انگلستان در تنگه هرمز این پیغام را به کشورهای متخاصم منطقه و جهان فرستاد که ایران با تهدیدکنندگان منافع و امنیت ملی خود شوخی ندارد.
ائتلاف دریایی برای امنیت هرمز یا مقابله با ایران
شاید باور این مسئله تااندازه‌ای دشوار باشد اما ایده تشکیل ائتلاف دریایی آن‌گونه که رسانه‌های غربی در قالبی هیجان‌انگیز ارائه می‌دهند؛ یک‌دفعه و آنی نبوده و برنامه‌ریزی فشرده اما هدفمندی پشت آن است.
نشانه‌های تدارک این نقشه دقیق را می‌توان در تاریخ‌ها و اقدامات مشخصی دنبال کرد که جدول زمانی آن به این شرح است.
۱۲ می ۲۰۱۹ (۲۲ اردیبهشت): انفجار در الفجیره
۱۳ ژوئن (۲۳ خرداد): حادثه دریای عمان
۱۷ ژوئن (۲۶ خرداد): مصاحبه ترامپ با تایم
۱۸ ژوئن (۲۷ خرداد): مصاحبه پل سلوا (Paul Selva) نائب رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا با وال‌استریت ژورنال
۱۸ ژوئن (۲۷ خرداد): بازدید سرزده مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا از مقر سنتکام
۲۴ ژوئن (۳ تیر): سفر پمپئو به عربستان سعودی
۲۴ ژوئن (۳ تیر): سفر پمپئو به امارات
۲۴ ژوئن (۳ تیر): گمانه‌زنی‌های برایان هوک نماینده ویژه آمریکا درباره ائتلاف دریایی
۲۵ و ۲۶ ژوئن (۴ و ۵ تیر): سفر پمپئو به هند
۲۶ و ۲۷ ژوئن (۵ و ۶ تیر): سفر مارک اسپر کفیل پنتاگون به بروکسل و دیدار با وزرای دفاع ناتو / ارائه طرح اولیه
۴ جولای (۱۳ تیر): ورود تفنگداران دریایی انگلیس به نفت‌کش گریس ۱ ایران و توقیف آن در جبل‌الطارق
۸ جولای (۱۷ تیر): اسکورت نظامی نفت‌کش «پاسیفیک وویاجر» انگلیس حین عبور از تنگه هرمز
۱۰ جولای (۱۹ تیر): ادعای تقابل قایق‌های تندرو ایرانی با نفت‌کش «هریتیج» انگلیس و اسکورت نظامی آن از سوی نیروی دریایی بریتانیا
۱۰ جولای (۱۹ تیر): اظهارات جوزف دانفورد و «مارک مایلی» جانشین احتمالی وی به‌منظور اعلام علنی و شفاف‌سازی ضمنی درباره طرح ایجاد ائتلاف و مشخص کردن جایگاه آمریکا
19 جولای (28 تیر): توقیف نفت‌کش انگلیسی Stena Impero توسط ایران در تنگه هرمز
باگذشت این اتفاقات در تنگه هرمز آمریکا درصدد آن است که با متقاعد کردن جامعه جهانی و با تشکیل یک ائتلاف دریایی بتواند ایران را از تنگه استراتژیک هرمز دور نگه دارد تا با به صفر رساند فروش نفت ایران، جمهوری اسلامی نتواند با بستن تنگه هرمز اقدام متقابل به مثلی علیه تحریم‌های ایالات‌متحده آمریکا انجام دهد؛ اما آمریکایی‌ها این را به‌خوبی می‌دانند که ایران بر سر منافع و امنیت ملی خود شوخی ندارد و مطمئناً اقدام آمریکا در تشکیل یک ائتلاف نظامی دریایی با شکست روبه‌رو خواهد شد.