به گزارش «نماینده»، رضا ویسه در روزهای گذشته صحبت از ادغام خودروسازان را دوباره به فضای رسانه ای کشور آورد، پیشنهادی که اولین بار توسط مهرداد بذرپاش مدیرعامل جوان سایپا در سال های 1386 و 88 مطرح شد و به زعم مطرح کنندگان آن که اتفاقا از دو طیف سیاسی متضاد کشور نیز هستند، می توانیم با اجرای این طرح موجبات رشد و تعالی صنعت خودرو را فراهم آوریم.

پیشنهاد ادغام ایران خودرو و سایپا در زمان رسانه ای شدن با مخالفت های بسیاری روبرو شد که می توان بزرگترین مخالف این پیشنهاد را علی اکبر محرابیان وزیر صنعت، معدن و تجارت دولت محمود احمدی نژاد دانست که بعدها اعلام کرد با این پیشنهاد مخالف بوده است در حالی که دلایل مخالفت خود را همچون سایر مخالفان ادغام ایران خودرو و سایپا هیچ گاه اعلام نکرد.

ادغام شرکت ها در صنایع مختلف دنیا از سابقه طولانی برخوردار است و نمونه های متعدد زیادی را می توانیم نام ببریم که موجبات رشد و پیشرفت شرکت های متبوع خود را با ادغام رقم زده اند. از جمله موفق ترین ادغام ها در صنعت خودروسازی دنیا می بایست به ادغام «رنو نیسان» و «فیات کرایسلر» اشاره کرد که می تواند به عنوان الگویی برای ادغام خودروسازان ایرانی مورد بررسی و مطالعه قرار بگیرد.

طرح ادغام در خودروسازی البته موافقانی نیز داشت که با ذکر دلیل و منطق به مفید واقع شدن این طرح برای صنعت خودرو اصرار داشتند اما می بایست قبول کنیم که زور مخالفان این طرح حتی بدون اعلام دلایل مخالفت یا بیان دلایل غیرمنطقی برای مخالفت با ادغام خودروسازان، از موافقان این طرح بسیار بیشتر بود باالاخص که از حمایت وزیر صنعت وقت نیز بهره مند بودند و این مخالفت ها تا به امروز هم ادامه داشته است.

یکی از دلایلی که مهرداد بذرپاش برای توجیه این طرح بیان کرد به مسئله تحقیق و توسعه خودروسازان و بودجه اختصاص یافته به آن بود. نکته دوم بذرپاش به ادغام در صنعت قطعه سازی که در هر تز خودرو سازان منجر به تولید ارزان تر قطعه و در نهایت خودرو می انجامید اشاره می کرد و نهایتا وی این زنجیره یکپارچه را در ادغام شبکه خدمات پس از فروش هم دنبال می کرد که منجر به توسعه شبکه برای هریک از خودرو سازان و رضایتمندی بیشتر مردم برای دسترسی به شبکه فراگیر تر می شد، به زعم بذرپاش، ادغام و همکاری خودروسازان در زمینه تحقیق و توسعه می توانست ضمن کاهش هزینه های این بخش به خروجی مناسب تری نیز دست پیدا کند. تاسیس سایت های برون مرزی تولید خودرو از دیگر دلایلی است که می توانست با ادغام، به کاهش هزینه های خودروسازان منجر شود و از اتلاف منابع آنان جلوگیری کند.

یک نگاه فرا مرزی به صنعت خودرو جهانی می تواند مزایای ادغام را برای ما بهتر به تصویر بکشد و این سوال را ایجاد کند که چرا حدود 45 خودروساز مختلف 20 سال گذشته، امروز به شرکت هایی چند ملیتی و کمتر از انگشتان یک دست تقلیل یافته است آنهم در حالی که از تاثیرگذاری بسیار بیشتری نسبت به سال های پیش برخوردار هستند.

در شرایطی که صنعت خودرو کشور به اذعان تمام کارشناسان با مشکلات ناشی از تحریم های یک جانبه مواجه شده است و به نوعی مشکلاتی که سال های سال روی هم تلنبار شده بود، با این تحریم ها، عیان گشته است، بهتر باشد تا شرکت های بزرگ خودروسازی با درک صحیح از وضعیت و مشکلات و کنار گذاشتن رقابت به استفاده از ظرفیت های یکدیگر که می تواند پوششی بر ضعف های آنان باشد روی بیاورند.

امروز که بار دیگر رضا ویسه این پیشنهاد را از گنجه بیرون آورده است، جای دارد تا با دعوت از کارشناسان و متخصصان صنعت خودرو و با زدودن گرد و غبار از روی آن، یکبار برای همیشه تصمیمی سرنوشت ساز برای پیشرفت و نجات صنعت خودرو بگیریم، چرا که همین امروز هم دیر شده است.