«محمدابراهیم رضایی» عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست‌های خارجی مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با خبرنگار ماهنامۀ «نماینده» دربارۀ طرح استانی شدن انتخابات گفت: «یک گروهی از نماینده‌ها اعتقاد دارند که ما اگر این طرح را تصویب کنیم می‌توانیم خیلی از آسیب‌هایی که وجود دارد را کاهش دهیم؛ ازجمله اینکه در بعضی از مناطق دعواهای قومی و قبیله‌ای یا اختلافات بخشی بین دو روستا شکل می‌گیرد، یا اینکه بعضی‌ها در مناطق خودشان اقدام به خرید و فروش رأی و بعضی از رفتارهای سبک در تبلیغات از خود نشان می‌دهند و درواقع برای رساندن خودشان به مجلس، شأن مجلس و نمایندگی را مخدوش می‌کنند.»
نمایندۀ مردم خمین در ادامه با بیان اینکه «موافقان و مخالفان طرح استانی شدن انتخابات یک‌سری دلایل دارند که به دنبالش هستند حرف خود را به کرسی بنشانند» اذعان کرد: «عده‌ای معتقدند اگر نماینده گرایش شهرستانی را به استانی و ملی سوق دهد از این فشارهای روزمره‌ای که بر دوش نماینده است خلاصی می‌یابد.»
رضایی دراین‌باره افزود: «البته این یک وجه قضیه است، درحالی‌که به نظرم بعضی از دوستان چون حوصله ندارند حرف مردم را گوش بدهند و پای صحبت‌های مردم بنشینند گاهی اوقات درد و دل‌ها و صحبت‌های جزئی‌تر آنها را رفع کنند کمی خسته می‌شوند.»
وی معتقد است: «مردم پناهی ندارند و سیستم اداری و تشکیلاتی کشور هم پاسخگویی ندارد و یک وضع ناامیدکننده‌ای برای مردم پیش می‌آید.»
این نمایندۀ مجلس به شعارهای تبلیغاتی برخی نماینده‌ها در ایام انتخابات و نیز نحوۀ تبلیغات آنها اشاره کرد و گفت: «موقع انتخابات بعضی‌ها نمی‌دانند وظیفۀ نمایندگی چیست و برای اینکه جلب نظر کنند به همه چیز متوسل می‌شوند. نتیجۀ این خرابی‌هایی می‌شود که به بار آورده‌اند؛ مثلاً مردم توقع دارند که همۀ کارها را یک نمایندۀ مجلس انجام دهد و همۀ مشکلات را او حل کند درصورتی‌که این‌طور نیست و باید در این زمینه فرهنگ‌سازی شود.»
رضایی با اشاره به زیرساخت‌های لازم برای استانی شدن انتخابات گفت: ««متأسفانه ماهیت حزبی درستی در جریانات سیاسی حال حاضر کشور دیده نمی‌شود؛ درحالی‌که باید نقش احزاب واقعی آن‌قدر قوی باشد که مسئولیت بپذیرند و نیرو تربیت کنند. متأسفانه ما چنین حزبی در کشور نداریم و جریانات سیاسی‌مان یک جریانات آشفته است که خروجی آن مشخص نیست.»
عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در توضیح علت مخالفتش با استانی شدن انتخابات تصریح کرد: «این امر باعث می‌شود مردم مناطق کم‌جمعیت روستایی احساس کنند کسی دیگر حرفشان را نمی‌شنود و سخنگویی ندارند و کسی نیست که منافع و مسائلشان را پیگیری کند.»
وی یادآور شد: «البته برخی معتقد هستند پارلمان‌های شهری، شوراهای شهر و استان بخشی از این وظایف را انجام داده و خواهند داد که باید پاسخ داد آنها هم به این پختگی و بلوغ نرسیده‌اند و یک آشفته‌بازاری در شوراها داریم و آنها نمی‌توانند ایفای نقش کنند؛ لذا این هم دلیلی محکمی است که با این طرح مخالف باشم.»