به گزارش «نماینده» فاطمه دانشور، با اشاره به موضوع آسیب‌های اجتماعی (نظیر کودک‌آزاری، اعتیاد، کودکان کار، متکدیان و...) در مناطق مختلف از جمله در محله هرندی، شوش و سایر مناطق حاشیه‌ای تهران و دلیل اصلاح شرایط در جامعه اظهار داشت: این موضوع برمی‌گردد به اعمال سیاست‌های انقباضی و انبساطی که در دولت‌های ادوار مختلف پیش می‌گیرند.
وی تصریح کرد: در برخی از مواقع دولت‌ها این موضوعات رها می‌کنند و این موارد شروع به رشدن کردن در جامعه می‌کنند و چون اقشار فرودست جامعه درگیر این پدیده‌ها هستند و عمدتاً به‌دلایل مختلف مشکل هویتی دارند علی‌القاعده این موارد در آمارها نشان داده نمی‌شود.
عضو سابق شورای شهر تهران ضمن انتقاد از عملکرد دولت و مدیریت شهری در برخورد با آسیب‌های اجتماعی ادامه داد: مثلاً یک دولت بر سر کار می‌آید به موضوع توجه می‌کند و دولت بعدی موضوع را رها می‌کند و یا اینکه شهرداری و شورایی بر سر کار می‌آید به موضوع می‌پردازد و شهرداری و شورای بعدی موضوع را رها می‌کند و همین امر منجر به حل نشدن معضلات اجتماعی می‌شود.
دانشور گفت: در دوره گذشته توجه ویژه‌ای به موضوعات اجتماعی و آسیب‌های پایتخت شده و حتی تلاش بسیاری برای ارائه خدمات به آسیب‌دیدگان در برنامه پنج‌ساله دوم شهرداری تهران شد، در این بخش دستورالعمل‌ها و آیین‌نامه‌هایی تهیه و اجرا شده و از آن جمله می‌توان به راه‌اندازی گرماخانه‌های برای افراد معتاد و بی‌پناه و مراکز بهاران و پرتو و همچنین ارائه به مادران و کودکان آسیب‌دیده و بسیاری موارد دیگر اشاره کرد.
رئیس سابق کمیته اجتماعی شورای شهر تهران گفت: در دوره گذشته ما آسیب‌های اجتماعی را تبدیل به دغدغه ملی کردیم.
وی ضمن گلایه از عملکرد شورای شهر تهران در این دوره در حوزه مسائل و آسیب‌های اجتماعی بیان کرد: در این دوره شاهدیم که اعضا نسبت به آسیب‌های اجتماعی بی‌تفاوت بوده و اعضای شورای شهر تهران در این دوره اذعان می‌کنند که "این موضوعات به ما ربطی ندارد و این موارد به شورای شهر تهران و شهرداری ارتباطی ندارد و مواردی است که باید بهزیستی پیگیری کند"! و چون این وضعیت یک حالت پیوستگی ندارد و یک سیاستگذاری مشخصی وجود ندارد که همه در ادوار مختلف از آن تبعیت کنند باعث این آشفتگی و بر جا ماندن معضلات می‌شود به‌ویژه اینکه ما در کشوری زندگی می‌کنیم که یک سند رفاه اجتماعی نداریم و حداقل رفاه برای اقشار مختلف تعریف نشده است و به همین خاطر هیچ برنامه‌ای و هیچ دسترسی به حداقل خدمات برای اقشار آسیب‌دیده به‌ویژه کودکان پیش‌بینی نشده است و سندبالادستی قوی در این حوزه نداریم و در برنامه توسعه‌ای این موضوع به‌طور مشخص پیش‌بینی نشده است و فقط در برنامه ششم توسعه یک چیزی به‌صورت کلی اضافه کردند که البته از جامعیت کافی برخوردار نیست.
وی اظهار کرد: برای حل بحران شورای عالی اجتماعی کشور ایجاد شده که خیلی کارآمد نبوده و در این حوزه با توجه به اینکه شورای شهر تهران و شهرداری در این دوره توجهی به موضوعات اجتماعی ندارند و ورود به این حوزه را وظیفه خود نمی‌دانند، طبیعتاً برنامه‌ای که برای این حوزه پیش‌بینی شده بسیار سبک بوده و تمامی این مباحث باعث می‌شود که موضوع به‌سرعت برگردد.
دانشور بیان کرد: در دوره قبل مدیریت شهری (شورای شهر تهران و شهرداری تهران) یک‌سری اقدامات خوبی در این حوزه انجام شد و به‌روی موضوع حساسیت‌سازی ایجاد شد و در پی آن دستگاه‌ها اقداماتی را انجام دادند که از آن جمله می‌توان به اقدامات و همکاری نیروی انتظامی، شهرداری تهران و بهزیستی اشاره کرد اما متأسفانه این همکاری و هماهنگی از بین رفت و شاهدیم که این همکاری بین شهرداری تهران و نیروی انتظامی و سایر دستگاه‌ها در این دوره به‌شکل گذشته وجود ندارد.
عضو سابق شورای شهر تهران ادامه داد: باید وزارت رفاه و تأمین اجتماعی مجدداً احیا شود و کشور ما با توجه به چالش‌های موجود نیاز به این وزارتخانه دارد تا سند رفاه اجتماعی کشور نوشته شود و برنامه‌ها انسان‌محور باشد و متأسفانه برنامه‌های ما انسان‌محور نیست.
وی با اشاره به ظرفیت سازمان‌های غیردولتی و NGO ها تصریح کرد: متأسفانه از این پتانسیل استفاده نمی‌شود و سازمان‌های غیردولتی به مشارکت در تصمیم‌سازی‌ها دعوت نمی‌شوند و برخوردهای قهری با آنها صورت می‌گیرد و در برخی از مواقع با آنها مقابله می‌شود و در برخی مواقع نیز از باب همکاری با آنها وارد می‌شوند و در این بخش شاهد برخوردهای انقباضی و انبساطی درباره سازمان‌های غیردولتی هستیم که خود سازمان‌های مردمی را دچار سردرگمی می‌کند که "بالاخره ما از نگاه مسئولین خوب هست که باشیم یا خیر؟ "، از آنها به‌عنوان مشاورین در عرصه سیاستگذاری‌ها و تصمیم‌گیری دعوت نمی‌شود و تصمیمات بدون حضور آنها گرفته می‌شود و این باعث می‌شود که نتوانیم تصمیم درستی اتخاذ کنیم چرا که دولت‌ها و شهرداری‌ها روزی بر سر کار می‌آیند و روزی هم می‌روند اما سازمان‌های غیردولتی همیشه هستند و مسائل را کاملاً می‌شناسند اما با تغییرات در دولت‌ها و شهرداری‌ها و ورود افراد جدید که متأسفانه نگاه سلیقه‌ای دارند نه تخصصی و تازه می‌خواهند موضوع را درک کنند چیزی که اتفاق می‌افتد فقط فرصت‌سوزی است و بس و در رابطه با شورای شهر تهران و شهرداری تهران در این دوره نیز این فرصت‌سوزی وجود دارد.