به گزارش «نماینده»، حجت الاسلام و المسلمین نصرالله پژمانفر در جمع خبرنگاران استان خراسان رضوی اظهار کرد: مشکل اساسی حال حاضر سینمای ما این است که نتوانسته به اندازه یک رسانه فراگیر و به عنوان ابزاری بسیار تاثیرگذار ورود کند؛ به عقیده من هیچ تریبونی به اندازه سینما نمی‌تواند به صورت عمیق و گسترده تاثیر گذار باشد.
وی با اشاره به این‌که «در حال حاضر کشور ما که یک جمعیت ۸۵ میلیون نفری دارد، باید دید که چند درصد از مردم از سینما استفاده می‌کنند» ادامه داد: اگر ما به جای همه مردم، مردمی که در کلان‌شهرها زندگی می‌کنند را مد نظر داشته باشیم که بالای ۲۵ ملیون جمعیت دارند و شهرشان مجهز به سالن سینماست، یا این که همه شهرهایی که سالن سینما دارند را مورد توجه قرار بدهیم، بالای ۴۰ میلیون نفر مخاطب داریم. در حال حاضر، بهترین شاخصی که می‌توانیم در ارتباط با استفاده از این موضوع ارائه بدهیم، مربوط به فروش فیلم‌هاست که بین ۲۰ میلیارد تا ۳۰ میلیارد بالاترین رقمی است که فروش رفته است؛ چراکه این رقم دو تا سه میلیارد، به این معنی نیست که دو تا سه میلیون نفر فیلم را تماشا کرده باشند؛ بعضی ها دوبار دیده‌اند و در بعضی موارد هم به شکل‌های دیگری اکران شده است. این موضوع نشان دهنده این است که جمعیتی که امروز در کشور از سینما استفاده می‌کند، دو میلیون نفر بیشتر نیستند و مسئله این است که سینما ظرفیت بسیار بزرگی دارد که این ظرفیت بزرگ مورد غفلت واقع شده و کسی در رابطه با این موضوع برنامه‌ریزی نکرده است.
وی با طرح این سوال که «بعد از چهل سال که از انقلاب اسلامی گذشته، ما چطور باید از این موضوع استفاده کنیم و مخاطبین بیشتری در سالن‌های سینما داشته باشیم؟» خاطرنشان کرد: یک بحثی که امروز وجود دارد در رابطه با تعداد صندلی‌ها و محدودیت‌هایی است که در سالن‌های سینمایی وجود دارد و بسیار با استانداردهای جهانی فاصله دارد؛ اما در عین حال همین سالن‌های ما با صندلی‌های خالی زمان اکران مواجه می‌شوند که خود یک معضل است.
نماینده مردم مشهد و کلات در مجلس شورای اسلامی هم‌چنین با طرح این سوال که «چرا نتوانسته‌ایم از ناحیه متولی‌های سینما در رابطه با موضوعات و محتواهایی که مورد نیاز مخاطبین است برنامه‌ریزی کنیم؟» ادامه داد: برای مثال فرض کنید که جمعیتی که این فیلم‌های تولیدی را می‌پسندند، به سالن‌های سینمایی می‌آیند، اما چرا برای آن‌هایی که از سینماها استفاده نمی‌کنند فکری نمی‌کنیم و تولید خاصی نداریم.
وی یادآور شد: بعد از انقلاب اسلامی سه فیلم بیشتر در حوزه و در موضوع محرم ساخته نشده است؛ «روز واقعه»، «رستاخیز» که توقیف شد و «سفیر». سفیر و روز واقعه در همان مقطعی که ساخته شد بسیار پرطرفدار بود.
وی با طرح پرسش دیگری افزود: اکنون این سوال مطرح می‌شود که چرا اقتصاد در محتوا و موضوعات سینمایی نقش دارد و فیلم‌های سینمایی بر اساس آن ساخته می‌شود؟ به چه دلیل فیلمی با مضمون عاشورایی و محرم ساخته نمی‌شود؟ یا فیلم‌های ساخته شده مثل «رستاخیز» با یک حرکت غیر قابل دفاع توقیف می‌شوند؟ این حرکات باعث می‌شود دیگر کسی رغبتی برای تولید این فیلم ها نداشته باشد.
پژمانفر با انتقاد از توقیف فیلم «رستاخیز» » گفت: به نظر من بسیار کار نامناسبی بود.
وی عنوان کرد: متولیان سینمای ما در کشور هنوز هم به این موضوع نپرداخته‌اند که این سینما فقط برای جمعیت اندکی نیست؛ ما باید فکری به حال محتوای فیلم‌های‌مان بکنیم تا به سمت سالن‌های استاندارد قدم برداریم، اگر محتوا را بررسی کنیم می‌توانیم برای مشهد یک ماموریت خاصی تعریف کنیم؛ برای مثال زائری که برای زیارت به مشهد می‌آید، مطمئنا زمان آزاد هم دارد. ما می‌توانیم فیلم‌هایی با محتوای معناگرا، مذهبی و دینی را که تولید کرده‌ایم در مشهد داشته باشیم و سالن‌هایی که بتواند برای زائر این امکان را فراهم کند.
وی تشریح کرد: جشنواره رویش را با اصرار و تلاش من توانستیم از تهران به مشهد منتقل کنیم؛ جشنواره رویش از مشهد شروع شد بود؛ ولی متاسفانه به تهران منتقل شد. کسی که برای بازگشت جشنواره رویش به مشهد تلاش کرد بنده بوده‌ام؛ مشهد این بستر را برای سینمای معناگرا می‌تواند و باید فراهم کند.
این عضو کمیسیون فرهنگی مجلس ابراز کرد: زمانی که توانستیم برای همه مخاطبین در محتوا برنامه‌ای داشته باشیم، به حل مشکل سالن‌های سینما می‌پردازیم. سالن سینمایی یک مسئله جدی است که ما اگر بخواهیم با استانداردی که در کشورهای اروپایی و آمریکایی وجود دارد، سالن سینمایی داشته باشیم، شاید یک دهم تعداد سینماهایی که در کشور باید وجود داشته باشد را نخواهیم داشت؛ ما باید به سمت افزایش تعداد سالن‌های سینمایی حرکت کنیم، منتهی چرا بخش خصوصی ما در ارتباط با راه‌اندازی سالن سینمایی خیلی جدی نیست؟
وی ادامه داد: بحثی مطرح شد که حوزه هنری که متولی سینماهای مصادره شده بود، سینماها را در اختیار کمیته امداد یا بنیاد مستضعفین قرارداد بود. در ابتدا بنیاد مستضعفان و بعد از آن هم کمیته امداد قرار بود بتوانند موضوع این سینماها در کشور ما مقداری ساماندهی کنند. مسئله‌ای که مطرح بود باید ارتباط‌هایی برای ساخت این سینماها ایجاد می‌شد؛ ساخت سالن سینمایی هزینه‌های قابل توجهی دارد، اینجا بود که مجوزی صادر شد که دولت در ردیف اعتبارات عمرانی برای حوزه هنری ردیفی را برای ساخت این سینماها پیش‌بینی نکرده بود. حوزه هنری هم ردیف عمرانی برای ساخت این سینماها نداشت؛ اجازه‌ای داده شد که بعضی از این ساختمان‌ها فروخته شود و درآمد آن به صورت کاملا اختصاصی صرف ساخت سینما شود؛ برای مثال این که یک سینما را بفروشند تا سینماهای دیگری را احیا کنند؛ در این قضیه اقدامی صورت نگرفت و تلاش‌های خود من هم برای این که ردیفی برای ساخت سینماها در اختیار حوزه هنری قرار بگیرد که سینماهای داخل شهر را که در مشهد هم داریم بتوانند بسازند به نتیجه نرسید و نتوانستیم ردیف بودجه داشته باشیم. طبیعتا حوزه هنری مقصر نیست؛ چرا که حوزه هنری باید از جایی درآمد کسب کند تا بتواند این کار را انجام دهد؛ سینما هویزه و آفریقا هم که تغییراتی کرده‌اند و اتفاقاتی در آن‌ها صورت گرفته است؛ درنتیجه یک تلاش کاملا مخلصانه بوده که از همین مکان‌ها توانستند درآمدها را جذب کنند؛ مثل سینما هویزه که در مقطع استانداردی قرار گرفت.
وی گفت: به عقیده من اگر بخواهیم سینمایی راه‌اندازی کنیم، اول از همه باید بحث محتوا در سینما را که بتواند فردی که اهل سینماست را به سالن سینمایی بیاورد، مطرح کنیم؛ وگرنه ما اگر سالن‌ها را راه بیاندازیم و پس از راه‌اندازی مخاطبی نداشته باشد و صندلی‌ها خالی باشد، ارزشی ندارد.
پژمانفر افزود: امروز بخش قابل توجهی از مردم به ما مراجعه می‌کنند که خواسته ما در این سینما تامین نمی‌شود، بعضی از فیلم‌هایی که این روزها اکران می‌شود با محتواهای سخیفی که دارد، ممکن است تعدادی مخاطب داشته باشد که از آن استفاده می‌کنند؛ اما خیلی‌ها زمانی که با خانواده به سینما مراجعه می‌کنند، احساس شرمندگی دارند؛ چراکه شوخی‌های جنسی در سینما امروزه متداول شده است و این باعث دلزدگی و فرار افراد می‌شود؛ ما باید فکرآن ها را هم داشته باشیم تا آن‌ها هم بتوانند از سینما استفاده کنند. نکته بعدی مسئله افزایش سالن‌ها است؛ همین‌طور که ما می‌گوییم باید به ۴۰ میلیون زائر رسیدگی کنیم، یعنی ۴۰ میلیون آدمی که اینجا فرصتی دارد و اگر ما زمینه دیدن فیلم‌های مناسب را برای آن‌ها فراهم کنیم می‌توانیم اقتصاد قابل توجهی داشته باشیم؛ مطمئنا از این ۴۰میلیون مسافر ۱۰ میلیون نفر از آن‌ها اگر بخواهند از این سینماها استفاده کنند، باعث ایجاد یک اتفاق خوب در اقتصاد سینمایی می‌شود.
وی گفت: فیلم «تنگه ابوقریب»، «به وقت شام» و «لاتاری» در شهر مشهد بیشترین فروش از کل کشور را داشته؛ این قضیه یک پیام به همراه دارد؛ که مشهد ذائقه متفاوتی با کل کشور دارد، اما برای ذائقه‌ای که تصمیم دارند به سینما بیایند ما چه فکری کرده‌ایم و چه برنامه‌ای داریم؟ امسال سه فیلم اکران شد؛ آیا برای سال آینده برنامه‌ای داریم که این سه مورد فیلم به پنج مورد افزایش پیدا کند؟ آیا ارشاد برنامه‌ایی در ارتباط با این موضوع دارد یا خیر؟
وی با بیان این‌که «اکنون سینمای ما با سینمای قبل از انقلاب بسیار متفاوت است» ادامه داد: ما ژانرهای متعددی در ارتباط با بحث سینما مثل سیاسی و مذهبی داریم؛ موضوع ملیت و غیوریت ما، در مورد فردوسی و اسطوره‌هایی که داشتیم چند فیلم ساخته شده؟ در مورد شخصیت‌های سربداران چند فیلم ساخته شده؟ این شخصیت‌ها طرفدار دارند؛ از آن سر دنیا برای دیدن فردوسی می‌آیند، اگر فیلمی در مورد فردوسی داشته باشیم آن فرد فیلم را نمی‌بیند؟ به نظر من که ۱۰ بار این فیلم را می‌بیند؛ چرا در حال حاضر سینمای ما خالی از این موضوعات است؛ اکنون در دنیا قهرمان‌سازی می‌کنند و اسطوره‌های دروغین می‌سازند مثل بتمن و... اما ما در ژانرهای ملی و اسطوره‌های اجتماعی و قهرمان سازی فیلمی نمی‌سازیم.
عضو کمیسیون فرهنگی مجلس با بیان این‌که «در قانون برنامه پنجم متاسفانه این اتفاق نیافته است و در قانون برنامه ششم ما از ناحیه کمیسیون این را دادیم؛ اما در کمیسیون تلفیق رد شد» مدعی شد: دولت نسبت به این قضیه مخالف بود، دلیل مخالفت را هم باید از برنامه و بودجه پرسید که چرا در رابطه با این موضوع نظر موافق نداشتند؟ و الان هم چند سالنی که در مشهد افتتاح شد به خاطر برنامه چهارم بود. من به عنوان نماینده به صورت مداوم جلسه برای ایجاد یک ردیف خاص برای سینماهایی که امروز تاسیس شده‌اند که زیر مجموعه حوزه هنری هستند و ردیفی ندارند گذاشته‌ام؛ درآمد سینما هم آنقدر نیست که بتوان با درآمد سینماهایی که سرپا هستند سینمای جدیدی احداث کرد، چرا که هزینه راه‌اندازی و تجهیز یک سینما قابل توجه است.
وی گفت: هنوز که هنوز است به عنوان یک آرمان و یکی از آرزوهایم در بحث حوزه سینما به دنبال این هستم که در این بخش کارهایی انجام بدهم و یا انگیزه‌هایی در بخش خصوصی راه‌اندازی کنیم که بخش خصوصی با حوزه هنری مشارکت داشته باشد و وارد این عرصه شود و بتواند بر اساس یک توافق و تعامل در حوزه‌ی هنری، سینماها را راه‌اندازی کنند؛ من هم در دستور کارم بوده، هست و ان‌شاءلله خواهد بود.
وی ابراز عقیده کرد: سینمای ما امروز درگیر دیکتاتورانی شده است که اجازه نمی‌دهند سینما به جلو حرکت کند؛ من می‌گویم اگر حرف را در سینمای ما اقتصاد بخواهد بزند چرا باید فیلم‌ها مذهبی ساخته نشود؟ مثلا در موضوع محرم که فیلم سفیر یا رستاخیز ساخته می‌شود که می‌تواند مخاطبان میلیونی داشته باشد چرا امروز اجازه نمی‌دهند این نوع فیلم‌ها ساخته شود؟ چرا چون که صرفه اقتصادی ندارد؟ من حاضر هستم با کسی که این ادعا را می‌کند مناظره تلویزیونی با برگزار کنم که آیا این نوع فیلم ها صرفه اقتصادی دارد یا نه؟ به عقیده من افرادی هستند که نمی‌خواهند محتوای سینما از دست‌شان خارج شود و به شدت به بهانه‌های مختلف در مقابل سینما و نیازهای مردم به سینما ایستاده‌اند؛ و امروز به دلیل انگیزه‌های مختلفی که در بعضی از مسائل دارند تعدادی از مردم را از رفتن به سینما محروم می‌کنند.