ماهنامه «نماینده» / «حبیبالله دهمرده»، نمایندۀ مردم زابل در مجلس شورای اسلامی ضمن موافقت با تبدیل سازمان گردشگری به وزارتخانه، بهخبرنگار «نماینده» گفت: «استدلال بنده این است که اولاً با وضعیت موجود نمیتوانیم از ظرفیتی که در ایران داریم، استفاده کنیم. زیرا این سازمان زیر نظر آقای رئیسجمهور واقع شده و چون وظایف ایشان سنگین است، نمیتوانند رسیدگی کنند و نمایندگان هم نمیتوانند نظارت بر عملکرد این سازمان داشته باشند.»
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات در مجلس افزود: «در این سازمان بحث اقتصادی یک قسمت آن است اما بحث فرهنگی آن بسیار بالاتر است. با امکاناتی که داریم اگر زمینۀ گردشگر خارجی را فراهم کنیم، کل این عناصر سفیر و مبلغ ما میشوند و در جاهای مختلف دنیا فرهنگ و هنر ایرانی را تبلیغ میکنند و چهرهای که بدخواهان بشریت و مستکبرین علیه جمهوری اسلامی ایران ساختهاند، از بین میرود.»
وی با بیان اینکه با تبدیل این سازمان به وزارتخانه دولت بزرگ نخواهد شد، تأکید کرد: «همین حالا به اندازۀ کافی این سازمان سنگین است، اما چقدر کارایی دارد! و از طرف دیگر سبکسازی به چه قیمتی! یکی از کارها این است که ما کلاً میراث را تعطیل کنیم که همین چند کارشناس را هم نداشته باشد. حتی اگر سبکسازی را بپذیریم، افراد شاغل در این سازمان تغییر نمیکنند.»
دهمرده افزود: «معتقدم با این تبدیل سازمان به وزارت اتفاقاً در دولت سبکسازی میشود. چون با این کار وزرا جوابگو هستند. کشورهای دیگر مانند ترکیه و جاهای دیگر نیز همین کارها را میکنند. آنها چقدر از ظرفیتشان استفاده میکنند و ما چقدر؟ از نظر ظرفیت ما در کجا قرار داریم و آنها که عملاً از آن استفاده میکنند، کجا هستند؟ با روند فعلی باید صورت مسئله را پاک کرده و میراث فرهنگی را کاملاً تعطیل کنیم.»
وی توضیح داد: «چرا برای اینکه مناطق آزاد از زیر نظر رئیسجمهور خارج شود و زیر نظر وزیر اقتصاد قرار بگیرد، نمایندگان رأی دادند؟ این نیز میتواند در تضاد باشد. اینها مطالبی است که یک جماعت دیگری از آن سوءاستفاده میکنند.»
این نمایندۀ مجلس درادامه تصریح کرد: «در نظر بگیرید به اندازۀ هر خارجی چند شغل ایجاد میشود؟ ما این همه از بیکاری و گرفتاری صحبت میکنیم اما آنجایی که میتواند گشایشی شود از آن طرف بام میافتیم.»
این نمایندۀ مجلس با بیان اینکه دولت موظف است براساس چشمانداز ۲۰ میلیون نفر گردشگر خارجی داشته باشد، اذعان کرد: «از وضعیت کنونی پیداست که این روش و سازوکار غلط بوده است. اگر یک روشی جواب نداد ما نباید پیوسته بر آن عمل کنیم. آیا نباید در کارمان تجدید نظر کنیم؟ مگر تا به حال زیر نظر رئیسجمهور نبوده پس چرا جواب نداده است! و وضع ما به این صورت است. چرا آن برنامهای که پیشبینی کردهاید و ظرفیتی که باید باشد، همه میگویند نمیتوانیم از آن استفاده کنیم.»