به گزارش«نماینده»، وقتی نامه «محمد موسوی خویینی ها» دبیرکل مجمع روحانیون مبارز به «نجفی» شهردار تهران - که در آن موسوی خویینی ها از مدیریت جدید شهرداری خواست تا بدون پرداخت به ضعف های گذشته، تهرانی آبادتر بسازد - یا حضور «سیدحسن خمینی»، «علی مطهری» و «سیدمحمود دعایی» در مراسم قدردانی از زحمات ۱۲ ساله قالیباف در کسوت شهرداری تهران، مورد بایکوت شدید اصلاح طلبان قرار گرفت، می شد حدس زد که در عصر جدید، میدان دادن دوباره به سابقون شهرداری، خلافی سنگین به شمار می رود.
شهردار تهران اما به این خلاف سنگین دست زد! نجفی در انتخاب همکارانش در شهرداری تهران، چنان پای در ورطه محافظه کاری نهاد که انتقاد همه جانبه فعالین اصلاح طلب را متوجه خود ساخت. اصلاح طلبان بر این باور بوده و هستند که نجفی با ترجیح مدیران طیف رقیب بر نخبگان خودی، چندان بهایی به نیروهای اصلاح طلب نداده و عملا با این اقدام، تغییر ملموس و محسوسی در بدنه مدیران شهرداری ایجاد نکرده است.
واکنش نجفی در قبال این ادعاها، سکوت یا توجیه شرایط بود؛ تا اینکه روز جمعه ۱۲ آبان فرارسید. نجفی در یادداشتی در سایت «خبرآنلاین» ضمن اعلام رضایتمندی مردم از مدیریت قبلی شهرداری تهران تصریح کرد:«مصلحت شهر چیزی فراتر از تعلقات جناحی و گرایش‌های سیاسی است. مصلحت شهر فقط به امروز محدود نمی‌شود بلکه به آینده نیز معطوف است.»
این یادداشت، در حقیقت اعلام موضع صریح و بی پرده نجفی از تفکر و جهان بینی اش نسبت به مقوله «مدیریت» و به طور اخص مدیریت در شهرداری تهران بود. جهان بینی ای که در آن «استراتژی» بر «ایدئولوژی» تقدم دارد. همانی که «محمد قوچانی» عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران - کارگزارانی که در ایام انتخاب شهردار تهران، پشت نجفی را گرفت - در مقاله روز یکشنبه ۵ شهریور هفته نامه سازندگی روی آن تاکید کرد.
قوچانی در بخشی از این مقاله ضمن تاکید روی این گزاره که «جز با چپ نمی توان تحول آفرید و جز با راست نمی توان ثبات آفرید» نوشت: «بیرون از قواعد دموکراسی، افراد و ارکانی از قدرت وجود دارند که قدرت خود را از رابطه اکثریت و اقلیت نمی گیرند.»
قوچانی در شرایطی از نفی رابطه «اقلیت» و «اکثریت» در روابط قدرت سخن می گوید که اعضای شورای شهر تهران جور دیگری می اندیشند. روز گذشته ۱۴ آبان «محمد علیخانی» در صحن شورای شهر تهران، با اشاره به یادداشت اخیر نجفی در خبرآنلاین، شهردار تهران را متوجه رای «اکثریت» مردم به لیست امید در انتخابات امسال کرد و گفت: «جناب آقای نجفی مصلحت شهر را شهروندانش همان کسانی که چهار تا شش ساعت در صف های طویل ایستادند و به تغییر رای دادند، بهتر از هر کس دیگری تشخیص می دهند.»
«محمدجواد حق شناس»، دیگر عضو شورای شهر تهران هم روز گذشته در صحن این شورا، با اشاره به رای «اکثریت» مردم تهران به لیست امید اظهار کرد: «انتظار می‌رود در این دوره وجه قالب انتخاب همکاران مربوط به اصلاح طلبان باشد چرا که مجموعه مدیریت شهری تهران در دوره جدید امانتدار رای اصلاح طلبان است و این واقعی را نمی‌توان نادیده گرفت.»
باید به انتظار نشست و دید که در جدال میان شهرداری و شورای شهر تهران، در نهایت کدام نحله فکریِ اصلاح طلب، پیروز از میدان بیرون خواهد آمد؛ استراتژی سالارانی نظیر نجفی و در پس آن حزب کارگزاران که قدرت را در توان لابی گری با جریانات سیاسی مختلف، فارغ از تعلقات سیاسی شان تفسیر می کنند یا ایدئولوژی زدگانی که موضوعاتی نظیر اقلیت و اکثریت رای، برایشان در اولویت قرار دارد.