شناسهٔ خبر: 140270 - سرویس سیاست
منبع: مشرق

کارگزاران فاتحه اصلاح‌طلبی را خواند

زیبا کلام صادق زیبا کلام با بیان اینکه اصلاحات دیگر ایده‌آل ندارد گفت: اصلاح‌طلبان یک مشخصه بزرگ دارند؛ این که ایدئولوژی را کنار گذاشتند.

به گزارش «نماینده»، جنگ پراگماتیسم (عملگرایی) و ایدئولوژی‌گرایی در جریان اصلاحات هنوز ادامه دارد. در این راستا برخی از جمله اعضای حزب کارگزاران عملگرایی منفعت‌طلبانه اصلاح‌طلبان را عامل پیروزی‌ها و پیشرفت این جریان می‌دانند و اصلاحات قبل از سال ۸۸ را رادیکالیسم قلمداد می‌کنند که با ایدئولوژی‌های تند، این جریان را به پرتگاه سقوط برد.
 
گروه دیگری از اصلاح‌طلبان نیز عمل‌گرایی صرف را باعث بی‌هویتی اصلاحات از هویت خود می‌دانند و برعکس گروه اول اعتقاد دارند که این شعارهای اصلاح‌طلبی بوده است که تا به امروز این جریان را سرپا نگاه داشته است.
 
در همین راستا محمدرضا عارف، رئیس شورای عالی سیاستگذاری اصلاحات از پرچم‌داری این جریان سیاسی در سال ۹۸ بدون ائتلاف با اعتدالیون سخن گفت که این موضوع مورد انتقاد گروه اول قرار گرفت.
 
 صادق زیبا کلام، استاد علوم سیاسی و فعال اصلاح‌طلب بیان می‌کند:‌
 
    اصلاح‌طلبان، همین‌طور جریات اعتدال و توسعه، حزب کارگزاران، حزب اتحاد ملت و تمامی تشکل‌های بزرگ و کوچکی که در وزن اصلاح‌طلبی معرفی می‌شوند، یک مشخصه بزرگ دارند؛ این که ایدئولوژی را کنار گذاشتند و در عرصه مدیریت کشور و مملکت‌داری، سیاست خارجی و تعامل با دنیا به خرد جمعی و منافع ملی متوسل شدند!
 
وی با بیان اینکه اصلاح‌طلبان دیگر ایده‌آل ندارند، می‌افزاید:‌
 
    مطمئنا این نکته مثبت اصلاح‌طلبان است، پراگماتیسم بودن و انعطاف اصلاح‌طلبی به دلیل نبود ایدئولوژی آنهاست. نکته مثبت زمانی است که شما با تغییرات در خود اداره امور مملکت را پیش ببرید.
 
این فعال اصلاح‌طلب در واکنش به موضع محمدرضا عارف در جدایی اعتدال و اصلاحات در انتخابات سال ۹۸ بیان می‌کند:‌ چه آقای عارف و چه دیگر اصلاح‌طلبان این موضوع را بیان کنند فرقی نمی‌کند، باید بگویم از الان خیلی زود است که ما بگوییم در سال ۹۸ به کدام سمت و سو خواهیم رفت.
 
اصلاح‌طلبانی که نسبت به عملگرایی این جریان سیاسی انتقاد دارند نسبت به پدرخواندگی کارگزاران بر جریان اصلاحات نیز بیم دارند. در همین رابطه احمد شیرزاد، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، طراحان نظریه عبور از اصلاح طلبی را افراد فرصت طلبی خواند که دست به عصا راه می‌روند و به دنبال میز و صندلی هستند.