بهرام پارسایی از لفظ «چندنبشی سیاسی» برای فعالان سیاسی بهره می‌گیرد که در بزنگاه‌ها به سمت امیدی‌ها می‌چرخند و گاهی اگر باد سیاسی به سمت دیگری بوزد، همسوی آن می‌شوند. بخشی از گفت‌وگو با سخنگوی فراکسیون امید که به نقد درونی از عملکرد فراکسیون در رأی اعتماد اخیر متمرکز است، در ادامه آمد:

بدترین تصاویری که این روزها دیدید و شما را آزرده‌ کرد، چه بود؟
تصویر بد متأسفانه زیاد بود.
یکی از آنها را بگویید.
بدترین صحنه‌ها زمانی است که همکار و هم‌فراکسیونی‌تان برای فردی رأی جمع می‌کند که شما چند ساعت پیش در جمع‌بندی به رأی مخالف با او رسیده‌اید. این رفتار برخی نمایندگان واقعا آزاردهنده بود.
چطور برخی افراد اصلاح‌طلب از مسیری شروع می‌کنند و تغییرات آنها را به سمت و سوی دیگری در تصمیم‌های گروهی می‌برد؟
وقتی به هر حال خواست‌ها و منفعت شخصی بر منافع فراکسیونی و جمعی می‌چربد، این مسائل پیش می‌آید.
آیا شما بشخصه از این دوستان خواهید پرسید که دلیل این چرخش‌های سیاسی چه بوده؟
نه، در مجلس صحبت به اندازه کفایت شده؛ الان دیگر زمان صحبت شخصی نیست بلکه فراکسیون باید تصمیم قاطع و جدی بگیرد و تکلیف را روشن کند.
امکان اخراج بر اساس اساسنامه هست؟
به‌هرحال افرادی که عضویت را امضا کرده‌اند (منظورم در همان فرم‌ها) نباید در فراکسیون دیگری عضو باشند و اگر مطابق منافع فراکسیون دیگری عمل کرده باشند، حسب همان فرم‌های عضویت امکان سلب عضویت آنها وجود دارد. 
سخن دیگری هم دارید؟
اینکه بخواهی چهارنبش باشی و جایی بروی که به نفعت باشد، درست نیست. همین چندنبش‌بودن لطمه زیادی به کشور وارد کرده است. اتفاقا اصولگرای چارچوب‌دار بهتر از اصلاح‌طلبی چندنبش بوده و حرمتش بیشتر است. متأسفانه افرادی داریم که با جهت باد رأی و نظرشان تغییر می‌کند