هفته نامه «نماینده»؛ متین محجوب*/ در ادوار مختلف و با تشکیل دولت‌ها، بارها اتفاق افتاده است که بسیاری از بهارستان‌نشینان به‌واسطه قرابت سیاسی به دولت وقت، از قطار مجلس پیاده شده و به جمع اهالی پاستور پیوسته‌اند. این اتفاق هر چند عجیب و بی‌سابقه نیست اما در هر دوره‌ای به نوع خود حاشیه‌ساز شده و موافقت‌ها و مخالفت‌های خاص خود را به دنبال داشته است.
به‌هرحال قطار پاستور برای شروع رسمی کار خود باید از پیچ بهارستان عبور کند و همین امر باعث شده که نمایندگان مجلس پشتوانه خوبی برای چانه‌زنی‌های غیر علنی خود در تعیین اعضای کابینه داشته باشند.
این روزها هم بازار لابی‌ها برای معرفی گزینه‌های مختلف به حسن روحانی داغ است و جریان‌های همسو با دولت در مجلس، هرکدام به‌نوعی درصددند سهم خود از لیست کارگزاران نظام در دولت دوازدهم را افزایش دهند.
فراکسیون امید که طبیعتاً دولت را وام‌دار اصلاح‌طلبان می‌داند به‌طور جدی انتظار دارد، رئیس‌جمهور برای تکمیل لیست کابینه با آن‌ها هماهنگ باشد. این واقعیتی است که به‌صراحت از سوی عارف عنوان شده و البته کمیته‌ای نیز در فراکسیون امید به همین منظور تشکیل شده است.
در این میان اما مستقلین مجلس نیز در تلاش‌اند تا از این قافله عقب نمانند. این جماعت که از بدو تشکیل مجلس دهم، همواره فارغ از رسوم متعارف سیاسی سعی کردند با تغییر شکل خود، منافعشان را دنبال کنند، دقیقاً در جریان رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری عَلَمی با عنوان «اصولگرایان حامی دولت» را بلند کردند و حالا که فصل برداشت محصول است با جدیت به دنبال وارد کردن دو نفر از اعضای شاخص خود در لیست کابینه دوازدهم هستند.
سؤال کلیدی اما در میان تمام کشمکش‌ها برای کسب قدرت در میان برخی سیاسیون، این است که چرا با وجود سپری شدن تنها یک سال از ورود به مجلس، برخی از نمایندگان حرمت رأی مردم را این‌گونه بی‌ارزش دانسته و قصد پیوستن به دولت را دارند؟
*سردبیر هفته نامه «نماینده»