«جهانبخش محبی‌نیا» جزء نمایندگان فعال در صحن علنی است که تجربۀ ۳ دوره نمایندگی مجلس پشتوانه فعالیت‌های او در دورۀ چهارم نمایندگی‌اش است. این نمایندۀ مردم میاندوآب و شاهین‌دژ در گفتگو با «نماینده» به ارتباط معنادار وضعیت سیاسی ایران در سال ۹۶ با شعار اقتصادی منتخب توسط مقام معظم رهبری اشاره داشت و همچنین در خصوص لزوم تهیه آیین‌نامه‌های برنامه ششم توسط دولت و اجرای آن مواردی را مطرح کرد. شرح این گفتگو را می‌خوانید:
* در خصوص کمیسیون تخصصی خود توضیحی بفرمایید، آیا در این کمیسیون تنها نمایندگان با گرایش‌های اقتصادی فعالیت می‌کنند؟
در کمیسیون برنامه‌وبودجه و محاسبات این‌طور نیست که فقط افراد آشنا به مسائل اقتصادی و اقتصاددان‌ها عضو شوند و به وظایف قانونی خود در امر بررسی طرح‌ها و لوایح و پیگیری مسائل مربوط به بودجه و برنامه عمل کنند، بلکه همان‌طور که از اسم این کمیسیون هم پیداست یک حالت بین‌رشته‌ای در این کمیسیون نیاز است تا نمایندگانی با تخصص‌های مدیریت، اقتصاد سیاسی، اقتصاد و سیاست‌گذاری عمومی و ... باید حضور داشته باشند تا بتوانیم مقوله نظارت بر برنامه، بودجه و محاسبات را مدیریت کنیم. به‌غلط و با یک روند غیرقابل دفاع همه نمایندگانی که اقتصاددان هستند را به کمیسیون سوق داده‌اند و یا به‌اشتباه همه همکارانی که در رشته اقتصاد تحصیل کرده‌اند جایگاه خود را کمیسیون برنامه بودجه تشخیص داده‌اند.
*یکی از انتقاداتی به دولت یازدهم، ناهماهنگی و ضعف مدیریتی در عملکرد تیم اقتصادی دولت است. با توجه به اتمام فرآیند انتخابات، رئیس دولت دوازدهم چه رویکردی را برای حل این مسئله باید اتخاذ کند؟
من هم اعتقاد دارم در تیم اقتصادی دولت عدم هماهنگی وجود دارد. باید حقوق حاکم بر روند اقتصادی حاکم بر دولت را تقویت کنیم. باید نگاه‌ها، مواضع، کارکرد و عملکرد وزارت امور اقتصادی و دارایی، صنعت، مسکن، تعاون و کار و رفاه نوعی همبستگی اندام‌وار داشته باشند تا حاصل کار به‌صورت ارزش افزوده منفی مسکن در صنعت در مقوله رشد اقتصادی خود را نشان ندهد. آقای رئیس‌جمهور هم بارها مستقیم یا غیرمسقتیم به این امر اشاره داشته‌اند و وزرا نیز به این مشکل آگاهی دارند. البته در تمامی دوره‌ها به یک نسبتی این عدم هماهنگی را شاهد بوده‌ایم، اما در این دولت عدم هماهنگی بیشتر نمود داشت. برای اینکه این دولت به اهداف اقتصادی خود در مرحله بعدی برسد باید حتماً نوعی درهم‌آمیختگی تئوریک و اقدام مشترک عملی را داشته باشد تا هم از رشد اقتصادی مقبول برخوردار شود و هم توقعات و انتظارات اقتصادی مردم را سروسامان دهد. هرچند ترجمان انتخابات اخیر ریاست جمهوری مطالبات سیاسی و فرهنگی را بیشتر از اقتصادی نشان داد.
* شاهدیم گاهی اوقات در حوزه اقتصاد با وجود برخی مشکلات اساسی مثل «رکود»، اما مسئولان مربوطه حتی حاضر به تائید وجود آن معضلات نیستند؛ تحلیل شما از این‌گونه عملکردها در حوزه اقتصاد چیست؟
ما باید بپذیریم که از رکود عبور نکردیم، باید بپذیریم که اگر بخش مسکن را تحریک نکنیم و عَلم اقتصاد را بر شانه اقتصاد نگذاریم نمی‌توانیم معضل رکود را حل کنیم. باید واقعیت‌های جامعه را بپذیریم. من نگرانم که دولت این رکود را حل نکند و جامعه را درگیر تورم هم بکند و حالت رکود تورمی ایجاد شود که این بحران قابل‌حل نخواهد بود. حتماً در این راستا باید نگاه بودجه‌ای وجود داشته باشد یعنی جلوی بسیاری از هزینه‌های زیادی و ریخت‌وپاش‌ها در هزینه‌های جاری گرفته شود، حجم دولت کم شود، مانع از افزایش ردیف‌ها بشویم و نیز به مقوله سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال توجه ویژه داشته باشیم.
شاهد بودیم درحالی‌که امسال سال سیاست بود؛ انتخابات شوراها و ریاست جمهوری، رأی اعتمادها و ... را در پیش داشتیم اما مقام معظم رهبری با کیاست خاصی شعار امسال را تولید و اشتغال قرار دادند. ما برای اینکه در فضای سیاسی سال گم نشویم و رشد اقتصادی غیرواقعی نشود و شاخص‌های اقتصادی خاک نخورد مجبور هستیم تحرکات اساسی داشته باشیم وگرنه زیر بار مشکلات اقتصادی تاب خواهیم آورد.
* با گذشت حدود ۲ ماه از اجرایی شدن قانون برنامه ششم و پشت سر گذاشتن ۲ هفته از انتخابات ریاست‌جمهوری، دولت آیین‌نامه‌های مورد نیاز برای اجرای آن را تهیه کرده است؟
دولت‌ها ماهیت سیاسی دارند و هیچ دولتی نمی‌تواند ادعا کند که از ماهیت سیاسی خود خارج خواهد شد اما باید این نکته را بدانند که توقف در ماهیت سیاسی و عدم اقبال در خدمت به مردم حتماً نتایج بدی را دربر خواهد داشت.
من به دولت منتخب دو توصیه دارم: اول اینکه دولت باید برنامه ششم را بپذیرد و نسبت به پذیرش آن التزام داشته باشند.
هر چند شخصاً مسئله برنامه‌نویسی را به لحاظ مبانی نظری قبول ندارم و در کشورهای توسعه‌یافته بجای این امر، مسئله سیاست‌گذاری عمومی جایگزین شده است ولی برنامه ششم به‌عنوان قانون تصویب شده و عدم اجرای قانون در کشور موجب ایجاد اختلال و بحران می‌شود.
دوم اینکه دولت باید به معیشت و رفاه و زندگی مردم همت داشته باشد. درست است که بخشی از آرائی که آقای روحانی به دست آورد حاصل وعده‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایشان است اما این فضا گذراست که حاصل هیجاناتی است. معمولاً در جامعه‌شناسی سیاسی مردم در زمان انتخابات بیشتر از آنکه به دردهایشان عمیق‌تر توجه کنند به فضای حاکم بیشتر توجه می‌کنند؛ اما پس از مدتی مطالبات مردم در زمینه اشتغال و معیشت حتماً خودش را نشان خواهد داد و اگر دولت امروز به فکر حل این مسائل نباشد حتماً دچار مشکل خواهد شد.