هفته نامه «نماینده»؛ متین محجوب*/ هر چقدر که به روز رأی‌گیری نزدیک‌تر می‌شویم گویی پیچیدگی صحنه رقابت بیشتر شده و سؤالات جدی‌تری پیش روی تحلیل‌گران خودنمایی می‌کند؟ در این میان «بازی جهانگیری» یکی از پرسش‌های نوپدید است. پرسشی که هر چند طی هفتۀ گذشته به‌شدت گُل کرده بود اما به همان اندازه تا پیش‌ازاین اصلاً جدی گرفته نمی‌شد و در معادلات قرار نمی‌گرفت.
هیچ‌کس باور نمی‌کرد معاون اول رئیس‌جمهور که در روز ثبت‌نام، با آن صحبت‌های ناشیانه مبنی بر حضورش در انتخابات برای دفاع از عملکرد دولت، اعتبار سیاسی خود را مخدوش کرد، این‌گونه آتشین در اولین مناظره ظاهر شود و روحانی را به حاشیه براند.
قطار تبلیغاتی جهانگیری هر چند دیر به راه افتاد اما بسیار پر سر و صدا بود؛ سؤال جدی اما این است که آیا این قطار قرار است تا ایستگاه آخر به راهش ادامه دهد یا اندکی به پایان این مسیر از حرکت باز می‌ایستد؟
رفتار جهانگیری در اولین مناظره را باید در چند لایه مرور کرد:
اول اینکه بی‌تردید جهانگیری در این مناظره به دنبال دیده شدن بود و این هدف را با حرف‌های تند و جنجال‌سازی برنامه‌ریزی کرده بود. رفتار نه‌چندان حساب‌شده وی در طرح مباحثی مثل ماجرای سفارت عربستان و جمع‌آوری زباله تهران همگی به‌خوبی نشان می‌داد که وی در وهله اول می‌خواهد به چشم بیاید حال به هر قیمتی...
موضوع دوم اما این بود که این دیده شدن با کدام هدف طراحی شده بود؟ آیا وی می‌خواست با جلب توجه، نگاه‌ها را از روحانی منحرف کند تا به مسئولیتش در راستای ضربه‌گیری عمل کند؟ یا اینکه احیاناً هوای عبور از روحانی در سر داشت و این اقدامش، اولین گام برای استقلال بود؟ چه اینکه دیالوگی نیز در اثنای این مناظره با اصلاح‌طلبان برقرار کرد و با چراغ سبز آن‌ها روبرو شد به‌طوری‌که بلافاصله بعد از این مناظره اصلاح‌طلبان به استقبال از وی برآمدند...
لایه سوم این ماجرا این است که خودنمایی جهانگیری با هماهنگی چه کسی صورت گرفته بود؟ استقبال گسترده اصلاح‌طلبان از وی شاید نشان از این باشد که روحانی این بار به‌شدت رو دست خورده! به‌هرحال زمزمه‌های نارضایتی نسبت به روحانی از اردوگاه اصلاح‌طلبان مدت‌هاست به گوش می‌رسد و در مقابل اما مواجهه نه‌چندان دوستانه دولت با آن‌ها بارها شنیده شده است، شاید در این وانفسای انتخابات، سبد رأی جهانگیری که هر روز دارد بخشی از سرمایه رأی روحانی را از آن خود می‌کند، ثمن خوبی برای یک معامله پرسود بین اصلاح‌طلبان با روحانی باشد.
بااین‌همه به نظر می‌رسد آنچه برای دولتی‌ها و دوستان اصلاح‌طلبشان اصلاً اهمیتی ندارد، وقت مردم و رأی مردم است. جهانگیری اگر آمده که ضربه‌گیر روحانی باشد یا آمده که مطالبات اصلاح‌طلبان را در برابر روحانی نمایندگی کند و در هر دو حالت، در دقیقه ۹۰ عرصه را به نفع روحانی ترک کند؛ درهرحال توهین به افکار عمومی کرده و آحاد جامعه را به سخره گرفته است. او باید با صداقت تکلیفش را روشن کند در غیر این صورت بعید است اعتباری برای ادامه حیات سیاسی‌اش باقی بماند.
سردبیر هفته نامه «نماینده»