هفته نامه «نماینده» / ۲۹ اردیبهشت‌ماه ۹۶ آوردگاه حساسی برای کنشگران سیاسی خواهد بود؛ انتخابات ریاست‌جمهوری برگزار خواهد شد و بار دیگر مردم منتخب خود را به مدت ۴ سال راهی میدان پاستور می‌کنند. ازاین‌رو انتخابات ریاست‌جمهوری هم برای اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایان که در عرصۀ سیاسی به‌عنوان حامیان دولت تدبیر و امید شناخته می‌شوند و هم برای جریان اصول‌گرا که منتقد وضع موجود هستند، مهم ارزیابی می‌شود.
جریان اصلاحات، سازوکار جدیدی در انتخابات سال آینده تدارک ندید و تصمیم گرفته شد شورای عالی سیاست‌گذاری ادامۀ فعالیت دهد. براین اساس محمدرضا عارف «رئیس شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان» در نشست خبری اعلام کرده بود: «جریان متبوعش در انتخابات از روحانی عبور نخواهد کرد و موضع‌مان تا به حال حمایت از دولت بوده و امیدواریم همین مسیر را ادامه دهیم.»
رئیس فراکسیون امید مجلس در حالی نسبت به حمایت اصلاح‌طلبان از کاندیداتوری «روحانی» در انتخابات ابراز امیدواری کرد که پیش از این خبری مبنی بر گزینۀ در سایۀ اصلاح‌طلبان مطرح شد و برخی نیز پروژۀ عبور از رئیس‌جمهور را کلید زده بودند به‌طوری که «محمدرضا تاجیک»، دولت آقای روحانی را دولت «گرفتار» و «پوپولیست» و «صادق زیباکلام» آن را دولتی «یک میلیونی» و «تصادفی» و تئوریسین‌شان نیز دولت یازدهم را «دولت حسینقلی‌خانی» می‌خوانند.
این روزها، معرفی گزینۀ دیگری در کنار روحانی به‌صورت جدی روی میز انتخاباتی آنها قرار گرفته است به‌طوری که روزنامۀ اصلاح‌طلب «آفتاب یزد» از نقش فدائیان روحانی در انتخابات خبر داد و نوشت: «از قرار معلوم، بنا بر این گذاشته شده است که اصلاح‌طلبان نیروهای کمکی به کارزار انتخابات اعزام کنند تا به همراه حسن روحانی به دفاع از سیاست‌های دولت تدبیر و امید بپردازند، دو شخصی که از آنها به عنوان «فدائیان حسن روحانی» یاد می‌شود؛ مسعود پزشکیان و علی مطهری، به ترتیب نایب‌رئیس نخست و نایب‌رئیس دوم مجلس هستند.»
محمدجواد حق‌شناس «عضو شورای مرکزی اعتماد ملی» از جمله فعالان سیاسی اصلاح‌طلب شناخته می‌شود که از معرفی گزینۀ دوم اصلاح‌طلبان حمایت می‌کند و می‌گوید: «حضور این کاندیداها موجب می‌شود به نوعی باری از دوش روحانی برداشته شود، زیرا اگر وی به تنهایی در انتخابات حضور داشته باشد باید با چندین رقیب به تنهایی رقابت کند و انتقادات آنها را پاسخ دهد، ولی با حضور کاندیداهای جریان اصلاح‌طلب و اعتدال‌گرایان می‌تواند با توان بیشتر وارد کارزار انتخاباتی و مناظره‌ها شود.»
محسن مهرعلیزاده «عضو شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان» هم در تکمیل سخنان حق‌شناس، گفت: «از آنجایی که در مسیر انتخابات نباید تنها به یک نفر اکتفا کرد، منطق حکم می‌کند اصلاح‌طلبان در کنار روحانی، گزینه دیگری داشته باشند. البته امیدواریم که شرایط به‌گونه‌ای پیش برود که روحانی در انتخابات سال آینده پیروز شود اما از آنجایی که باید یک‌سری پیش‌بینی‌ها را هم در نظر گرفت، لازم است در کنار وی گزینۀ دیگری هم مطرح شود.»
پیش‌بینی اصلاح‌طلبان چیست؟ چرا درمقطع کنونی طرح گزینۀ دوم در انتخابات از سوی اصلاح‌طلبان مطرح شده است؟ آیا آنها احساس می‌کنند دورۀ رئیس دولت یازدهم تک دوره‌ای خواهد شد؟
پاسخ به این سؤال را محمدرضا باهنر «عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام» داده است، او هفتۀ گذشته در نشست دستاوردهای علمی انقلاب اسلامی تحلیلی از انتخابات پیش‌رو ارائه کرد و گفت: «انتخابات رئیس‌جمهوری پس از انقلاب تا ششمین دوره تقریباً متعین بوده، اما از سال ۷۶ به بعد انتخابات جدّی صورت گرفت.»
وی با بیان اینکه هر دوره یک اتفاق جدید می‌افتد، پیش‌بینی کرد: «شاید رئیس‌جمهور در این دوره بیشتر از یک دوره نتواند ادامه دهد.»
پرسش دیگر مربوط به حضور و معرفی گزینۀ دوم اصلاح‌طلبان در انتخابات است؟ در صورت حضور این گزینه، سرنوشت جریان اصلاحات و اعتدال چه خواهد شد؟
یک روزنامۀ اصلاح‌طلب به این پرسش پاسخ داد و نوشت: «مسئلۀ کاندیدای دوم می‌تواند بزرگ‌ترین گل به خودی اصلاح‌طلبان باشد چرا که از یک‌سو حسن روحانی نخواهد توانست یک‌بار دیگر کلید پاستور را به دست گیرد و از دیگر سو کاندیدای فدایی با آرایی محدود و در اندازۀ هواداران شخصی‌اش به مهره‌ای سوخته تبدیل می‌شود و در آخر هم مجسمۀ اتحادی که اصلاح‌طلبان در طول ۴ سال گذشته پیکره‌اش را تراشیده‌اند، در هم می‌شکند.»
هنوز استراتژی اصلاح‌طلبان پیرامون معرفی گزینۀ دیگر در مقابل روحانی مشخص نشده است؛ آیا آنها با طرح این موضوع به دنیال بازی جدیدی درعرصۀ رقابت هستند یا از دورۀ «روحانی» ناامید شده‌اند و می‌خواهند با گزینۀ متبوع خود به انتخابات، سلام کنند.