به گزارش «نماینده»، هر چه به انتخابات ریاست جمهوری نزدیک می شویم تلاش دولت برای انحراف افکار عمومی به حاشیه و دور کردن توجهات از متن مشکلات و وعده ها بیشتر می شود. دولت یازدهم با شعارهای اقتصادی و وعده های تحول صد روزه اقتصاد و چرخیدن سانتریفیوژ و چرخ معیشت مردم پا به میدان گذاشت و هم اکنون بعد از حدود سه سال و نیم که از آغاز این دولت می گذرد سوال ها همچنان بیشتر می شود که عملکرد دولت در زمینه اقتصاد چگونه بوده و آیا توانسته است به وعده های خود جامه ی عمل بپوشاند؟ اعتدال گرایان که برنامه سیاست خارجی و مانور بر آن را در دستور کار خود برای انتخابات ۹۶ در سر می پروراندند با مشاهده مشکلات متعدد در اجرای برجام - که از آن به عنوان بزرگترین دستاورد خود در سیاست خارجی و بلکه دولت یاد می کردند -، در تلاش برای تغییر در برخی تاکتیک های انتخاباتی خود می باشند. دیگر مشکل جریان اصلاحات و اعتدال واهمه آنان از رویکرد انتخاباتی مردم " مبتنی بر کارآمدی اقتصادی و مطالبات معیشتی " است که باعث شده تا به سمت القات روانی جایگزین برای انتخابات پیش بروند.
در همین راستا موارد ذیل به صورت خلاصه همه اقداماتی است که این روزها اعتدالیون برای بردن انتخابات ۹۶ در حال انجام آن هستند.
۱. به مردم اینگونه القا شود که در صورت عدم اجرای برجام وضعیت بسیار بدتری در پیش روی کشور بود. جریان اعتدال به نظر در تلاش است که با عوض کردن زاویه دید جامعه از برجام به مشکلات
۲. درباره کشور، اینگونه القا شود که کشور پیش از برجام وضعیت اسف باری داشته است و اگر برجامی در کار نبود همین مشکلات باقی مانده نیز بدتر می شد. به این نحو سطح خواسته مردم از برجام که حل مشکلاتشان بود به بدتر نشدن مشکلاتشان کاسته می شود.
۳. برنامه دوم جریان اعتدال و اصلاحات، به ظاهر تبلیغ بر موفقیت های اقتصادی دولت (هر چند اندک باشد) و مبالغه بخش اصلی در آن است. این راهبرد باعث تبدیل شدن هر موفقیت کوچک به یک فتح بزرگ در دیدگان ملت می شود. به عنوان مثال خرید یک فروند هواپیما که مالکیت آن هنوز به طور کامل در اختیار ایران نیست و به صورت اجاره به شرط تملیک خریداری شده است و از طرفی در صورت تحریم مجدد، ایران موظف است هزینه ها را به ایرباس پرداخت کند و مشکلات متعدد دیگری که در این قرارداد وجود دارد، به عنوان یک موفقیت چشم گیر و فتح الفتوح در برابر جامعه عنوان می شود تا با این عمل سطح توقع جامعه در چنین تراز کاذبی قرار گرفته و از طرفی در امواج احساسات بوجود آمده نتواند چندان موشکافانه به قضایا بنگرد.
۴. برنامه سوم این جریان دو قطبی سازی در جامعه می باشد. به عنوان مثال ایجاد دوقطبی هایی در خصوص مسائلی همچون حقوق شهروندی، حقوق زنان، بحث فضاهای مجازی و آزادی های سیاسی از مصداق هایی است که می توان از آن به عنوان گزینه های دولت برای ایجاد دو قطبی و تغییر خواسته ها و اولویت های جامعه نام برد. البته باید تاکید کرد که همه این دو قطبی سازی ها در حال انجام می باشد و تنها در آستانه انتخابات شفاف تر و گسترده تر خواهد شد.
۵. برنامه دیگری که این جریان به ظاهر در حال پیاده سازی آن می باشند این است که مخالفان آقای روحانی را به صورت کامل جزو گروه موافقان احمدی نژاد در سالهای آخر دولت دهم و یا موافقین خشونت، افراط گرایی و ... قرار می دهند و به این ترتیب با نقد رویکرد های منفی احمدی نژاد و تیم دولت و ... دهم اینگونه قلمداد می کنند که در صورت به قدرت رسیدن جریان مقابل، تفکر افراطیونی که آنها از اینک غول های ترسناک سیاسی ساخته اند، بر کشور بار دیگر حاکم می شود و از طرفی طبق رویکرد دولت یازدهم، هر مشکلی در این دولت می بینید تقصیر دولت قبل و البته دیگران است!!
۶. برنامه بعدی استفاده از چهره های کاریزماتیک و مورد اقبال قشر همسو با دولت از شخص روحانی در انتخابات پیش رو می باشد. به عنوان مثال می توان از آقای دکتر ظریف به عنوان چهره ای که بین طرفداران دولت به عنوان شخصی محبوب قلمداد شده و اگر قرار بر این باشد که برجام را نقطه ای مثبت در تاریخ دولت بنامند (که این کار را می کنند) ایشان خالق این برجام قلمداد می شود و حمایتشان از دکتر روحانی برای ایشان و جریان اعتدال می تواند بسیار سودمند باشد. تیم فکر دولت البته این روزها به دنبال گلچین کردن چنین چهره های است.
نهایتا می توان موراد دیگری را به این گزارش اضافه کرد که با توجه به اینکه دولت یازدهم کارنامه ی آنچنان قابل قبولی برای خود ندارد راهبردهای خود را در فضاسازی های سیاسی و فرهنگی جستجو می نماید و از این رو در آینده شاهد ایجاد دوقطبی های پر سر و صدا علی الخصوص در زمان انتخابات ۹۶ خواهیم بود.