هفته نامه «نماینده» / جوان ۳۵ سالهای که توانست اعتماد مردم آستارا را برای وکالتشان در مجلس دهم کسب نماید «ولی‌ا... داداشی» است. وی پس از عضویت در کمیسیون اصل ۹۰ نیز رأی اعضای این کمیسیون برای کرسی دبیری را از آن خود کرد. «داداشی» در تحصیلات حوزوی «خارج فقه و اصول» را گذرانده و در تحصیلات دانشگاهی نیز «کارشناسی ارشد الهیات» دارد. مشروح گفت‌وگو با این نمایندۀ مجلس دهم و مدرس حوزه و دانشگاه که در حاشیۀ بازدید از تحریریۀ «نماینده» صورت گرفت را در ادامه بخوانید:
* رهبر انقلاب اخیراً از اینکه در مسئلۀ حقوق‌های نجومی نتیجه برای مردم مشخص نشد، گلایه کردند. البته سایر قوا هم باید پاسخگو باشند، اما به‌نظر شما چه عاملی باعث شد شرایط در مجلس اینگونه پیش برود؟
روندی که در مجلس برای برخورد با حقوق‌های نجومی آغاز شد یک روند غلط بود. من با علم به اینکه این روند اشتباه چه فرجامی خواهد داشت، حدود ۲.۵ یا ۳ ماه قبل صحن علنی مجلس و هم در کمیسیون اخطار دادم و اعتراض کردم. وظیفۀ کمیسیون اصل ۹۰ که یک کمیسیون خاص است، طبق نص صریح قانون اساسی «رسیدگی به شکایات از طرز کار قوا» است و این کمیسیون‌ها حق تصویب مصوبه را ندارند.
دستوری که از هیئت‌رئیسه در کمیسیون مطرح شد این بود که ۱۰ ماده را بیاوریم تا منافذ سوء استفاده از حقوق‌ها گرفته شود. تنها شخصی که در هیئت‌رئیسۀ کمیسیون اصل ۹۰ به این ماجرا معترض بود، من بودم و درخواستم این بود که طبق فرمایش رهبری برای برخورد با نجومی‌بگیران، تک‌تک سازمان‌ها و نهادهایی که حقوق‌های نجومی پرداخت نموده‌اند ـ و عموماً نهادهای مالی و بانکی هستند ـ ببینیم هر کدام به چند نفر از مدیرانشان حقوق غیرمتعارف داده‌اند؛ اینها را طبقه‌بندی کنیم تا مشخص شود با کدام یک باید برخورد کیفری شود و کدام یک برخورد حقوقی ـ برای اعادۀ مبالغ مازاد ـ کفایت می‌کند. در نهایت نیز این لیست در اختیار قوۀ قضائیه قرار بگیرد.
خواسته‌ای که مقام معظم رهبری از مجلس داشت همین بود؛ متأسفانه دستان پشت پرده‌ای می‌خواستند هوای دولت را داشته باشند و باعث شدند این طرح ۱۰ ماده‌ای به‌صورت ناقص و غیرکارشناسی به صحن برسد و رأی نیاورد. به نظرم اگر هم قرار است مصوبه‌ای برای گرفتن منافذ سوء‌استفاده صورت بگیرد باید کمیسیون تخصصی مشترک تشکیل شود. الان تمامی وزارتخانه‌ها، بانک‌ها و سازمان‌های مالی که به نوعی درگیر این پرونده شده‌اند، مشارکت کنند و با کار جمعی، یک قانون جامع و مانع نوشته شود تا در صحن علنی نیز تصویب شود. این طرح هم کم‌وکاستی داشت، هم نباید در کمیسیون اصل ۹۰ بررسی و تصویب می‌شد. البته در رسانه‌ها خواندم که کسی پس از رد کلیات طرح مجلس گفته بود این مجلس ولایی نیست؛ به نظرم نمی‌شود به استناد رأی نیاوردن یک مصوبه چنین اتهامی وارد کرد، زیرا مثلاً یکی از دلایل رأی ندادن نمایندگان، همین کار غیرکارشناسی صورت گرفته در کمیسیون اصل ۹۰ بود. اکنون هم اگر بررسی طرح دیگری که به هیئت‌رئیسه تقدیم شده و قرار است با دو فوریت تصویب شود به یک کمیسیون تخصصی مشترک واگذار شود احتمالاً نتیجه خواهد داد.
*اخیراً رئیس مرکز پژوهش‌ها با بیان برخی اقدامات گفت: «درواقع مجلس کاری بیشتر از این نمی‌تواند انجام دهد چراکه کار مجلس فقط قانونگذاری است.» شما این نظر را می‌پذیرید؟
من موافق این حرف نیستم. مجلس یک وظیفه‌اش نظارت است و ابزارهای زیادی از جمله کمیسیون اصل ۹۰ را در اختیار دارد که می‌تواند از همین طریق نهادها را موظف به پاسخگویی کند! به فرمایش حضرت امام(ره) مجلس در رأس امور است؛ البته خیلی‌ها با اصل تعامل ـ به معنای دقیق‌تر می‌شود گفت دستان پشت پرده ـ می‌خواهند این مجلس را از رأس امور بودن پایین بیاورند.
*این روزها استیضاح چند وزیر، از جمله وزیر راه در مجلس مطرح است. نظر شما دربارۀ این استیضاح‌ها چیست؟
چون از عمر این دولت زیاد باقی‌نمانده است، استیضاح‌ها را مفید فایده نمی‌دانم. به نظرم این استیضاح‌ها اولاً رأی نمی‌آورد، دوماً به لحاظ سیاسی کار درستی نیست. این درست است که یک نهاد مردمی ناظر بر دولت هستیم، اما هدف ما مچ‌گیری نیست؛ بالاخره هدف ما کمک به دولت است و دولت هم برخواسته از ملت. اگر ما ابزار نظارتی هم داریم دقیقاً قصد کمک به دولت داریم نه اینکه زیر پای دولت را خالی کنیم. البته قضیة استیضاح وزیر راه فرق می‌کند. به‌هرحال افکار عمومی مردم ایران جریحه‌دار شد. یک تخلف کوتاه ـ که نباید صورت می‌گرفت ـ منجر به کشته‌شدن چندین هموطن شد. از طرف دیگر معتقدم اگر وزیر بیاید و پاسخ نمایندگان را بدهد ممکن است درخواست استیضاح را پس بگیرند.
*چند روز پیش دربارۀ خروج از فراکسیون‌های قومی در مجلس مصاحبۀ کوتاهی کرده بودید. بیشتر توضیح می‌دهید؟
تردیدی ندارم که دوستان تشکیل‌دهندۀ فراکسیون‌های قومی قطعاً دلسوز مردم و نظام هستند؛ فلسفۀ اصلی تشکیل این فراکسیون نیز اختلاف قومیتی نبوده و نخواهد بود. هدف نیز بهره‌گیری از ظرفیت این اقوام است.
به‌هرحال طبق اصل ۱۵ قانون اساسی هر قومی می‌تواند با زبان مادری خودش در مدارس و دانشگاه‌ها آموزش ببیند؛ یکی از قابلیت‌های این فراکسیون، بهره‌گیری از ظرفیت خودش برای احیای این اصل و توسعۀ فرهنگ خودشان است. اما با توجه به رصدهایی که کردم، متوجه شدم رسانه‌های غربی در حال سوء‌استفاده هستند. بالاخره برخی از دوستان هم وقتی می‌خواهند صحبت کنند کارشناسی شده صحبت نمی‌کنند و دشمنان ما از این صحبت‌ها به نحو احسن برای خودشان و علیه نظام استفاده می‌کنند. به همین دلیل می‌خواهم استعفا بدهم و از این فراکسیون‌ها خارج شوم.
*به نظر شما با گذشت بیش از ۶ ماه از عمر مجلس، نمایندگان توانسته‌اند گام‌های اساسی برای رفع مشکلات مردم بردارند؟
اوایل خوب بود، اما این اواخر و در یک ماه گذشته دعواهای سیاسی زیاد شده است. شکاف‌های سیاسی از ابتدا هم وجود داشت، اما در بزنگاه‌هاست که این اختلافات نمایان می‌شود. در بحث رأی اعتماد وزرا نیز جرقه ایجاد شد و این شکاف خود را نشان داد که تا امروز هم وجود دارد. این تقابل‌ها طبیعی است زیرا در عالم سیاست هر کسی نظرات خود را دارد؛ ولی ما باید اولویت را نگاه کنیم.
رهبر انقلاب ابتدای این مجلس خطاب به نمایندگان، اولویت کشور را ـ که بدیهی هم هست و همه احساس می‌کنند ـ اشتغال‌زایی برای جوانان دانستند. بر همین اساس اولویت نماینده‌ها هم نباید مسائل سیاسی باشد. چه اصلاح‌طلبان و چه اصول‌گرایان باید همت کنند تا بیکاری را به حداقل برسانیم. چه کنیم که متأسفانه دعواهای سیاسی خیلی از افراد را به خود مشغول کرده است و ممکن است سم مهلکی برای کشور باشد.
*بعضی نماینده‌ها علی‌رغم شنیدن پاسخ سؤالات و اتهاماتی که وارد کردند، با تکرار ادعاهایشان اصرار بر سیاسی نگهداشتن فضا می‌کنند. تحلیل شما دربارۀ این رفتار چیست؟
اولویت کشور و ملت ما دعواهای سیاسی نیست. در تهران یک لیست رأی آورده است، اما همۀ ملت ایران که در تهران جمع نیستند؛ همۀ ملت ایران در کشور سهیم‌اند و اولویت هر خانواده‌ای در کشور ما ـ خواه اصلاح‌طلب، اصول‌گرا یا حتی لاییک هم باشد ـ اشتغال فرزندانشان است. مسکن و ازدواج در اولویت است؛ ما اول اینها را حل کنیم، اگر حل شد بعدش به‌دعواهای سیاسی بپردازیم که بخواهیم بعضی‌ها را به خیابان بکشیم، دعوای لفظی سیاسی را به دعواهای خیابانی بکشیم.
یک سری افراد دست در این‌طور کارها دارند و البته مردم هم فهیم‌اند و به‌خاطر اقداماتشان در سالهای گذشته که خسارات جبران‌ناپذیری به ملت تحمیل کردند، با اینها آشنایی دارند. شاید برخی در یک دوره‌ای با شعار دادن بخواهند موج‌سواری کنند و به شعور مردم توهین کنند که من اسم اینها را موج‌سوار می‌گذارم. در حقیقت نمایندگان باید روی مسائل زیربنایی کشور کار کنند. دشمن به لحاظ فرهنگی خوب علیه ما کار می‌کند ما هم باید اینها را در اولویت بگذاریم، نه اینکه همه‌اش دعوای سیاسی راه بیندازیم.