شناسهٔ خبر: 130298 - سرویس جامعه
منبع: مهر

تکلیف زیاد به مهارتهای اجتماعی دانش آموزان لطمه می زند

دانش آموز تکالیف زیاد و طاقت فرسا نه تنها به بالا بردن نمرات و معدل دانش آموزان کمکی نمی کند بلکه به نگرش آنها در مورد مدرسه، نمرات خود، اعتماد به نفس خود، مهارت های اجتماعی آنها لطمه وارد می سازد.

به گزارش «نماینده»   هیچ چیز برای دانش آموزان و والدین در  آغاز سال تحصیلی دشوارتر از انجام تکالیف، که برای بسیاری از خانواده ها به معنای جنگ شبانه است، نیست.   واقعیتی که اولیا و مربیان با هم توافق دارند این است که دانش آموزان در عصر حاضر بیش از هر زمان دیگری، تکلیف می نویسند. حال، سوالی که مطرح می شود این است که چه میزان تکلیف برای دانش آموزان مناسب است؟

در بسیاری از کشورهای پیشرفته، «قانون ۱۰ دقیقه ای» اجرا می شود. به این معنا که در پایه اول دبستان ۱۰ دقیقه تکلیف شب، در پایه دوم دبستان ۲۰ دقیقه و در نهایت سال آخر دبیرستان ۱۲۰ دقیقه زمان مناسب برای انجام تکالیف است. هچنین انجام تکلیف برای کودکان در مهدکودک توصیه نمی شود.

مطالعات انجام شده در مورد اثرات تکالیف زیاد و اثرات آن بر خانواده نشان می دهد تکالیف زیاد و طاقت فرسا نه تنها به بالا بردن نمرات و معدل دانش آموزان کمکی نمی کند بلکه به نگرش آنها در مورد مدرسه، نمرات خود، اعتماد به نفس خود، مهارت های اجتماعی آنها لطمه وارد می سازد.

در واقع، شواهد نشان می دهد که دادن تکالیف بیش از حد، باعث بالا بردن سطح استرس، عدم تعادل در زندگی کودکان و مشکلات سلامت جسمی از جمله زخمها، میگرن، محرومیت از خواب و کاهش وزن می شود. همچنین ارتباطی بین انجام تکالیف زیاد و عملکرد بهتر دانش آموزان بدست نیامده است.

اضطراب در خانواده

در بسیاری از خانواده ها با شروع سال تحصیلی جدید، اعتماد به نفس والدین به توانایی خود برای کمک کردن به فرزندان در انجام تکالیف کاهش یافته و از طرفی میزان اضطراب آنها بیشتر می شود.

پژوهش ها نشان می دهد احتمال دعوا و درگیری در خانواده هایی که در آن حداقل یکی از والدین مدرک دانشگاهی ندارد، بیشتر است.

والدینی که از تحصیلات پایین تری برخوردارند، عموما بر این باورند که فرزندانشان به تنهایی می بایست از عهده انجام تکالیف خود برآیند. حال اگر این دانش آموز در مدرسه تمرکز کافی بر روی دروس نداشته باشد، در بیشتر موارد با سرزنش و انتقاد شدید والدین مواجه می شود. دانش آموز احساس شکست می کند و حتی خود را کودن تصور می کند. در برخی موارد، این کشمکش ها  باعث بروز اختلافاتی بین پدر و مادرها هم می شود.

نتایج نشان می دهد تکالیف بیش از حد و نامناسب، تبعیضی علیه دانش آموزانی است که والدین آنها از تحصیلات پایین تری برخوردارند در برابر دانش آموزانی که والدین این دانش آموزان از تحصیلات عالی برخوردارند.

راهکار هایی برای والدین

در اینجا سعی شده است راهکارهایی به والدین برای کاهش اضطراب احتمالی توصیه شود. اگر پدر و مادرها نگران زمان طولانی هستند که فرزندان آنها برای انجام تکالیف خود نیاز دارند، توصیه می شود به عنوان اولین قدم عوامل مزاحم مانند گوشی های هوشمند، بازی های کامپیوتری و غیره را شناسایی و حدف کنند. سپس، توصیه می شود به جای درگیر شدن با فرزندان در مورد طولانی شدن زمان انجام تکالیف با آنها صحبت کرده و به راه حلی منطقی دست یابند. برای مثال به او بگویند زمان مناسب برای انجام این تکالیف ۲۰ دقیقه است، اما یک ساعت گدشته و هنوز تمام نشده، آیا می توانی به من در حل این مسئله کمک کنی؟ به او بگویند ما می توانیم در حل این مشکل باهم شریک شویم. در درازمدت، مکالماتی از این دست بسیار کمک کننده خواهند بود.

یکی از بزرگترین اشتباهات پدر و مادر این است که دائما تکرار می کنند "تکالیفت را انجام بده" اما  در مورد چگونگی، زمان و مکان انجام تکالیف فرزندان خود را راهنمایی نمی کنند.

بعضی از دانش آموزان تمایل دارند تکالیف خود را بلافاصله پس از بازگشت از مدرسه انجام دهند،   در حالی که برخی دیگر تمایل دارند در ساعاتی پایانی روز به انجام تکالیف مشغول شوند. اینکه در این مورد با فرزند خود صحبت کنید، حداقل باعث می شود فرزند شما احساس کند شنیده می شود. سپس می توان آنها را برای داشتن نظم بیشتر هدایت و راهنمایی کرد.

در نهایت،   توصیه می شود والدین انتظارات روشنی در مورد به انجام رساندن تکالیف از فرزندان خود داشته باشند. والدین باید به یاد داشته باشند تا جایی که معلم مدرسه از آنها درخواست دارد بر روند تکالیف نظارت داشته باشند و تکالیف فرزندانشان را به هیچ عنوان خود انجام ندهند.

انجام دادن تکلیف به این معنی است که معلم به نقاط ضعف و قوت دانش آموزان پی ببرد و آنها را یاری کند. مسئله ای که  اهمیت دارد این است که دانش آموزان اشتباه کردن را بیاموزند، شکست را تجربه کنند و به یافتن انگیزه ای برای موفقیت بپردازند.

والدین باید بدانند که می توانند فقط بر روی جزئیات کنترل و نظارت داشته باشند. اگر قرار باشد بر روی همه چیز کنترل داشته باشند فرزند آنها هیچ گاه احساس شایستگی نخواهد کرد.