«نماینده»/ شاید باور آن سخت بهنظر برسد که در یک نظام سیاسی که نمایندگان آن بر طبق قانون اساسی آن نظام با رأی مردم انتخاب میشوند هم مردمی که رأی میدهند هم آنان که انتخاب میشوند و از همه مهمتر مسئولین رده بالای کشور یک اصل اساسی را پذیرفته باشند که این انتخابات تنها یک نمایش بوده و نمایندگان مجلس از پیش تعیین شدهاند و تنها یک عده گویهایی که به نام نمایندگان خوشبخت نوشته شده است از صندوق در میآورند!
رژیم پهلوی را شاید بتوان تنها نظامی در عالم هستی دانست که این چنین انتخاباتی برگزار میکرد و همه نیز بر آن معترف بوده و کسی ادعا نداشت انتخاباتی سالم در جریان است و نمایندگان واقعی ملت وارد مجلس میشوند.
زمستان ۱۳۳۹ انتخابات بیستمین دوره مجلس شورای ملی در سراسر کشور برگزار شد، نکته جالب آنکه انتخابات مجلس بیستم یک بار در مرداد ماه همین سال در سراسر کشور برگزار و بهدلیل تقلب مجلس برآمده از این انتخابات، منحل شده بود. برای بار دوم انتخابات مجلس بیستم بهمن ماه همین سال دوباره برگزار گردید و دوم اسفند گشایش یافت ولی این بار هم روز از نو و روزی از نو! هم مردم معترض بودند، هم نامزدهای شکست خورده و هم رژیم اذعان به تقلب مجدد داشت!
بهترین توصیف از انتخابات شاهنشاهی را میتوان در مقاله «علیاصغر امیرانی» مدیر مجله خواندنیها دید. امیرانی در سرمقاله ۲۲ بهمن ۱۳۳۹ خواندنیها، مینویسد: «بهنظر من ایرادی که به این انتخابات وارد است، بیشتر بهخاطر عدم آزادی آن نیست، کی انتخابات آزاد بوده که حالا باشد؟ اگر ایراد و اعتراضی هست بهخاطر انتخاب و انتصاب اقبح است ولاغیر. نمیفهمم آنهایی که اختیار بیرون آوردن گوی از گردونه به دستشان سپرده شده چرا بد و بدنامش را بیرون میآورند؟ خوشنامها به کنار، مگر گمنام چه عیبی دارد که بدنام را به آن ترجیح میدهید؟ گویا در این انتخابات اشتهار بهفسق و بدنام بودن اصل بوده است و باقی فرع!» (۱)
در نهایت ۱۹ اردیبهشت ۱۳۳۹ مجلس بیستم بار دیگر توسط شاه منحل میشود و «علی امینی» نخستوزیر جدید میگوید: «در همه ادواری که من یاد دارم در امر انتخابات تقلب شده است. در زمان مصدق هم با تمام تدابیری که شده بود، انتخابات درست انجام نشد. هر دولت که آمده سعی کرده انتخابات را بهنفع خود انجام دهد.»(۲)
پینوشتها