به گزارش «نماینده» انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پر سر و صداترین و پرهزینه‌ترین انتخابات جهان است که البته اغلب شهروندان این کشور از مکانیزم پیچیده این انتخابات اطلاعات دقیقی ندارند. فرآیند پیچیده و طولانی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا یک سال و نیم قبل از حاضر شدن مردم این کشور پای صندوق رای آغاز می‌شود. نحوه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا ارتباط مستقیمی با نظام حزبی این کشور دارد و نامزدهای مستقل در این عرصه تقریبا هیچ شانسی ندارند. از میان حدود ۵۰ حزب و سازمان سیاسی نیز این سمت تنها در اختیار دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه است. در تاریخ ۲۳۰ ساله آمریکا، هیچ رئیس جمهوری از چارچوب نظام دو حزبی خارج نبوده است.
در تاریخ آمریکا تاکنون سه بار فردی به کاخ سفید راه یافته که حائز اکثریت آرای مردمی نبوده اما به دلیل کسب آرای هیات‌های الکترال، انتخاب شده است. راترفورد هایس در سال ۱۸۷۶، بنیامین هاریسون در سال ۱۸۸۸ و جرج دابلیو بوش در سال ۲۰۰۰. در سیستم انتخاباتی آمریکا، ایالت‌های پر جمعیت اهمیت بیشتری دارند. ایالت کالیفرنیا در صدر قرار دارد و پس از آن نیویورک، تگزاس، فلوریدا، پنسیلوانیا و ایلینویز قرار می‌گیرند. این مساله موجب شده که توجه احزاب و نامزدهای انتخاباتی همواره به سوی احزاب پرجمعیت‌تر باشد.
«پال کریگ رابرتس» اقتصاددان آمریکایی، معاون سابق وزارت خزانه‌داری آمریکا در دوران ریاست‌جمهوری «رونالد ریگان»، ستون‌نویس سابق وال استریت ژورنال و بلومبرگ بیزنس‌ویک است. از نقاط قابل توجه در کارنامه وی انتقاد او از رژیم صهیونیستی در ژانویه سال ۲۰۰۹ و همچنین مخالفتش با جنگ آمریکا علیه عراق و نوشتن مقاله‌ای با عنوان لزوم استیضاح «جورج دبلیو بوش» رییس‌جمهور وقت آمریکا است.
در ادامه متن گفت‌وگوی فارس با آقای رابرتس در مورد انتخابات آمریکا و ادعای احتمال تقلب که از سوی «دونالد ترامپ» نامزد جمهوری‌خواهان مطرح شده، آمده است:
دلیل ظهور پدیده‌هایی مانند ترامپ و سندرز در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا چیست؟
پاسخ: مردم آمریکا اعتماد خود به تشکیلات سیاسی آمریکا را از دست داده‌اند. ترامپ یک سیاستمدار نیست، و فعالیت‌های تجاری وی نیز به گونه‌ای نیست که باعث شود وی را عضوی از مکتب الیگارشی، عضوی از مجموعه‌های نظامی/امنیتی، عضوی از جامعه وال‌استریت و یا بانک‌های خیلی بزرگ، عضوی از مراکز تجارت محصولات کشاورزی(شرکت مونسانتو) و یا صنایع قابل استخراج(انرژی، معدن، چوب) که ساختارهای سیاسی آمریکا را کنترل می‌کنند، بدانیم. بنابراین رای‌دهندگان به ترامپ امید بسته‌اند.
سندرز نیز اگرچه یکی از اعضای دموکرات کنگره آمریکا است، اما یک بیگانه در میان آنان تلقی می‌شود. زیرا تاکید اصلی وی بر کمک به افراد عادی جامعه آمریکا است، نه منافع جامعه الیگارشی این کشور.
چرا تاکنون فرد مستقلی موفق به پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا نشده و یا در آینده نیز ممکن نیست که این اتفاق رخ دهد؟
به دلایل مختلف. آمریکایی‌ها عادت کرده‌اند که به یکی از این دو حزب، یعنی جمهوری‌خواهان و یا دموکرات‌ها رای دهند. بسیار از مردم آمریکا که تعداد آنان نیز رو به افزایش است، اکنون خود را مستقل می‌پندارند، اما هیچ حزب مستقلی وجود ندارد. بسیاری از افراد مستقل به یکی از دو نامزد دموکرات و یا جمهوری‌خواه رای می‌دهند. تعداد کمی از آرا متعلق به دو حزب کوچک دیگر، یعنی حزب آزادی و حزب سبز است.
راس پروت و پاتریک بوچانان ضلع سومی را برای حضور در انتخابات ریاست‌جمهوری تشکیل دادند، که پروت در سال ۱۹۹۲ توانست ۱۹ درصد آرا را به دست آورد. و بوچانان که در انتخابات سال ۲۰۰۰ به عنوان نامزد حزب اصلاحات شرکت کرده بود، ۲۵.۷ درصد آرا را از آن خود کرد. حزب سوم پروت و بوچانان آنقدر دوام نیاورد که به یک رقیب دائمی برای دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواه تبدیل شود.
ترامپ درباره احتمال دستکاری در نتایج انتخابات ابراز نگرانی کرده است. آیا اساساً احتمال وقوع تقلب در انتخابات آمریکا وجود دارد؟
تقلب در انتخابات و دزدیدن آرا مردم مسئله‌ای است که به طور سنتی در تمامی سطوح انتخابات آمریکا وجود داشته است. اگر شما در گوگل سرچ بکنید، می‌توانید نمونه‌های مورد نیاز را برای نوشتن تعداد بسیاری کتاب در این زمینه بیابید. برای پیدا کردن نمونه درباره اینکه هیلاری کلینتون چگونه نامزدی حزب دموکرات را از چنگ سندرز درآورد و از او دزدید، موارد متعددی در رسانه‌ها مشاهده می شود که می‌تواند مورد مطالعه قرار گیرد.
آیا مکانیسم واضح و روشنی برای نظارت بر روند انتخابات آمریکا و صحت نتایج آن وجود دارد؟
پاسخ: با ظهور دستگاه‌های الکترونیکی رای‌گیری که در آن هیچ اثری از کاغذ وجود ندارد، بازشمارش آرا دیگر ممکن نیست. علاوه بر این نرم‌افزارهای اختصاصی مورد استفاده در برنامه دستگاه‌های رای‌گیری نحوه ثبت رای‌ها را تعیین می‌کند. تنها مورد بررسی نتایج رای‌گیری الکترونیکی مربوط به نتایج نظرسنجی از افرادی است که در آن از رای‌دهندگان پرسیده می‌شود به چه کسی رای داده‌اند. اگر نتایج نظرسنجی‌های خارج از روند رای‌گیری با نتایج شمارش آرای الکترونیکی اختلاف فاحشی داشته باشد، آنگاه این مسئله نشانه بروز تقلب خواهد بود. بر اساس برخی گزارش‌ها در حال حاضر بر ناظرین انتخاباتی فشارهایی وارد می‌شود که جلوی هدایت نتایج نظرسنجی‌ها را به سود جریان خاص را بگیرند.
آیا شما نمونه‌ای از سوءظن و تردید درباره صحت نتایج انتخابات در دوره‌های گذشته سراغ دارید؟
همان‌طور که گفتم، نمونه‌های بی‌شماری وجود داشته که در گذشته رخ داده است. در واقع «هیئت‌های ویژه» حزب دموکرات تقلب‌کنندگان رسمی در روند رای‌گیری درونی حزب هستند. هیئت‌های ویژه افرادی هستند که توسط کمیته ملی حزب دموکرات انتخاب می‌شوند، نه توسط رای‌دهندگان در مراحل اولیه رای‌گیری، تا در روند انتخاب نامزد حزب مشارکت داشته باشند. حزب دموکرات این هیئت ویژه را به منظور جلوگیری از اقدام رای‌دهندگان مبنی بر انتخاب نامزدهای ریاست‌جمهوری که هسته اصلی حزب خواهان انتخاب آنان نبود (مانند جرج مک‌گاورن)، برگزیده است.
دادگاه عالی آمریکا نیز در زمانی که بازشماری آرا در ایالت فلوریدا را در زمان رقابت انتخاباتی میان جرج دبلیو بوش و ال‌گور متوقف کرد، خود مرتکب تقلب انتخاباتی شد. دادگاه عالی که اکثریت آن در اختیار حزب جمهوری‌خواه بود، جلوی بازشماری آرا را در حالی گرفت که آرا این ایلات نشان‌دهنده پیروزی ال‌گور در فلوریدا و در نتیجه پیروزی وی در انتخابات ریاست‌جمهوری بود.