«نماینده»؛ مهدی فضائلی/ شرایط امروز کشور، هم از نظر اقتصادی، هم سیاسی و هم منطقه ای، شرایط خاص و ویژه ای است. برآیند این شرایط چنین اقتضا می کند که کشور، آرام و بدون التهاب اداره شود تا بتواند با آرامش و پرهیز از چالش های خود ساخته، این مرحله را پشت سر بگذارد.
واقعیت این است که قاطبه مردم هم، بخصوص با توجه به ضعف و ناتوانی مفرط دولت فعلی در حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی و فرصت سوزی های خسارت بار آن، تحمل پاشیدن نمک بر زخم دلشان را با تنش و منازعات سیاسی تند و تیز ندارند و نیازمند یک آرامش نسبی هستند.
از سوی دیگر، مسئولیت سنگین هدایت و راهبری کشور و نظام، همواره و از جمله در این شرایط، بر عهده رهبری است تا انقلاب اسلامی را در مسیر تکاملی و پویای خود اولا"حفظ کند و سپس بتواند آنرا رو به جلو پیش ببرد.
بخشی از الزامات ادامه این روند رو به جلو که اتفاقا" درست از وظایف رهبری هم می باشد، پیشگیری از تکرار تجربههای پرهزینه و خسارت بار،جلوگیری از عقب گرد و یا درجا زدن، و آیندهنگری و قدرت جلوگیری از معضلات است.
تحقق این مهم،محصول و نتیجه سومین شرط از صفاتی است که در اصل ۱۰۹ قانون اساسی برای رهبر ذکر شده است،یعنی:"بینش صحیح سیاسی و اجتماعی، تدبیر، شجاعت، مدیریت و قدرت کافی برای رهبری."
چند روزی است محافل رسانهای و سیاسی گوناگون از جمله کانال های نزدیک به دکتر احمدی نژاد، از ملاقات وی با رهبر انقلاب اسلامی خبر می دهند. دیداری مهم که بهدرخواست و پیگیری خود او انجام شده اما ظاهرا" نتیجه اش خلاف انتظار وی بوده است!
هرچند هنوز جزئیات این دیدار که چند هفته قبل انجام شده است منتشر نشده، ولی این مقدار قطعی است که وی با نهی صریح رهبر معظم انقلاب، برای ورود به میدان رقابت انتخابات ریاستجمهوری سال آینده مواجه شده است!
نهیی برخاسته از تدبیر، یعنی لایههای زیرین و صفحات پسینی ماجراها را دیدن.
نهیی حاکی از شجاعت در بیان آن چیزی که رهبری برای انقلاب و نظام و چه بسا مصالح خود وی لازم دانسته اند.
و نهیی که موید قدرت مدیریت برای راهبری انقلاب است.
حضرت آقا این بار نه به شیوه معمول و غالب خود- و البته نه همیشگی- بلکه مبتنی بر مصالح کشور و مشابه موارد خاص و استثنا،در برابر آمدن دکتر احمدی نژاد به میدان رقابت های ریاستجمهوری سکوت نکرده و صراحتا"نظر مخالف خود را ابراز کردهاند.
اینکه چرا رهبر حکیم انقلاب اسلامی چنین برخورد کرده اند و دلایل ایشان چه بوده است برما روشن نیست. همچنین صرف نظر از اینکه آیا صلاحیت او برای ورود به میدان رقابت انتخابات ریاستجمهوری سال آینده از سوی شورای محترم نگهبان تایید میشد یا نه-که البته زمزمههای عدم تایید جدی بود- اما نباید فراموش کرد که بخصوص دوره دوم ریاست جمهوری احمدی نژاد،جزو پر تنش ترین ادوار ریاست جمهوری در ایران بودهاست. همچنین نمی توان نادیده گرفت که نشانهای از ذره ای تغییر در منش و رفتار احمدی نژاد مشاهده نمی شود.لذا کاملا" قابل پیش بینی است که حتی صرف ورود مجدد وی به صحنه رقابت های سیاسی در این سطح،کشور را دوباره با منازعات و تنشهای مضر و گرانبار و دوقطبی تنافر برانگیز روبرو می کند چه برسد به بازگشت احتمالی وی به قدرت!
بنابراین بدون تردید،اعلام نظر صریح رهبری،حدود ۹ ماه مانده به انتخابات را باید اقدامی پرخیر و برکت و البته توام با اتمام حجت دانست.
امروز احمدی نژاد و یاران دوآتشه و سینه چاک او در معرض آزمونی مهم قرار گرفتهاند؛ آزمون "ولایت پذیری"!
احمدی نژاد که مدتی است نشستهای "تبیین آرمانهای انقلاب اسلامی و بازخوانی خط امام و رهبری"را برگزار میکند،امروز باید در عمل نشان دهد با نهی مهمترین "ثقل" احیا شده از سوی امام(ره) یعنی "ولایت فقیه" چگونه برخورد خواهد کرد. تمکین می کند و یا خود را "ماذون"! نمی داند و راه خود را میرود؟
او در دوران ریاست جمهوریش در گفت و گو با نویسنده این سطور، مدعی بود سینه اش را سپر کرده تا تیرهای نشانه رفته به سمت آقا، به او اصابت کند!
امروز احمدی نژاد باید نشان دهد آیا واقعا"سینه او، در برابر تیرهای نشان رفته به سوی رهبری سپر است و یا خدای ناکرده خود تیری است در چله به سمت رهبری!
احمدی نژاد و حلقه محدود یارانش باید این فرصت را مغتنم بشمارند و تصمیم بگیرند از این آزمون سربلند خارج شوند و در سپهر سیاست ایران برای ایفای نقش احیانا" در مسئولیت ها و عرصههای دیگر باقی بمانند و یا همچون آن مهندس و شیخ نگون بخت،که قواعد و قوانین حاکم بر کشور را زیر پا گذاشتند و بر اساس هوای نفس آن خسارت های غیرقابل جبران را به کشور و مردم تحمیل کردند، پرونده سیاسی خود را برای همیشه ببندند!
آری، آنچه پیش آمده است، فرصت دوباره و تازهای است برای احمدینژاد تا دلبستگی خود را به نظام، انقلاب و مردم که در اطاعت از رهبری تبلور مییابد به اثبات برساند و نشان دهد تا چه حد اهل تکلیف مداری است.
انشاالله که او و حلقه یارانش از این آزمون سربلند خارج شوند.