هفته نامه «نماینده»/رهبر معظم انقلاب ابتدای هر سال با نمایندگان مجلس شورای اسلامی دیدار می کنند. در این دیدارها معمولاً حضرت آیت الله خامنه ای در حوزه مسائل قوه مقننه و وظایف نمایندگی توصیه هایی را خطاب به نمایندگان بیان می نمایند. هفته نامه «نماینده» با مطالعه مشروح بیانات ایشان در ۱۰ سال گذشته، ۵ محور مهم را در میان سایر فرمایشات ایشان به عنوان پرتکرارترین توصیه ها استخراج نموده است. آنچه در ادامه می آید این ۵ محور و مشروح سخنان ایشان است که در ابتدای هر پاراگراف به زمان ایراد سخنان ایشان نیز اشاره شده است:
مجلس و نمایندگان موضع‌گیری انقلابی و اصولی داشته باشند
ابتدای سال ۹۵:
خب شما که مجلس شورای اسلامی هستید، یک نهاد انقلابی هستید؛ مجلس شورای اسلامی یک نهاد انقلابی و برآمدۀ از انقلاب است؛ باید انقلابی عمل کنید، باید انقلابی باشید و بمانید. [...] در جهت مقابله و مواجهۀ با جریان‌های معارض و متعرض سیاسی علیه انقلاب، باید موضع‌گیری داشت، باید موضع داشت. [...] دشمن در عرصۀ سیاسی روی عکس‌العمل‌ها محاسبه می‌کند. [...] چهرۀ استکبار را افشا کنید؛ حقایقی را که در مورد استکبار و نظام سلطه در اختیار شما قرار دارد یا قرار می‌گیرد افشا کنید، بگویید؛ فضا درست کنید؛ در نطق‌هایتان، در موضع‌گیری‌های عمومی.
ابتدای سال ۹۴:
بحمدالله مواضع اصولی مجلس، خوب است. [...] بنده هم می‌شنوم، می‌بینم، مشاهده می‌کنم که وقتی مسائل اساسی و اصولی و آن چیزهایی که مبانی اصلی نظام و انقلاب اسلامی است مطرح می‌شود، مواضع مجلس، مواضع قابل‌قبول، مثبت و بعضاً کاملاً پیشرفته است؛ این باید باشد، این در همۀ مجالس باید باشد. شاکلۀ مجلس شورای اسلامی باید بنای مرتفع مواضع اصولی باشد. معیار هم، فرمایشات امام و وصیت‌نامۀ امام و همین بیست‌وچند جلد بیانات امام است؛ این معیار است.
ابتدای سال ۹۲:
مواضع سیاسی مجلس در این مدت در زمینه‌های مختلف، مواضع خوبی بود؛ موضع‌گیری‌های درست و بجایی انجام گرفت. شما نمایندۀ مجموعۀ ملتید؛ خواسته‌های آن‌ها و حرف دل آن‌ها در رفتارهای شما تجلی پیدا می‌کند. بحمدالله آنچه مشاهده شده، بسیار خوب بوده.
ابتدای سال ۹۱:
مجلس یک صفحۀ نمایانی از انقلاب و از افکار عمومی مردم و از سیاست‌های کلان کشور است. قضایایی در منطقه پیش می‌آید، قضایایی در دنیا پیش می‌آید؛ مجلس باید مواضعش را روشن بیان کند. البته خوشبختانه مجالس اخیر در این زمینه فعال بودند، خوب بودند.
ابتدای سال ۹۰:
بنده باید از مجلس محترم تشکر کنم به خاطر اینکه این مواضع را در طول این دوره تا امروز و ان‌شاءالله تا آخر دوره، به طور واضح از خود بروز و نشان داده است. خیلی برای کشور و برای انقلاب سرشکستگی داشت اگر مجلس احیاناً در یکی از این قضایای مهم سیاسی و این حوادث گوناگون دچار خطا می‌شد یا موضع‌گیری نمی‌کرد یا بدتر از آن، موضع‌گیری غلط می‌کرد. اینکه مجلس در قضایای مختلف سیاسی دنیا، در هجمه‌های دشمنان به جمهوری اسلامی، قرص و محکم، واضح و آشکار ایستاد و موضع گرفت، واقعاً جای افتخار دارد، جای تشکر دارد. من صمیمانه تشکر می‌کنم و اصرار دارم بر اینکه این مواضع، همچنان با همین استحکام، با همین قوت ادامه داشته باشد؛ چون چالش میان انقلاب اسلامی و استکبار جهانی، چالش مستمری است، چالش ادامه‌داری است.
ابتدای سال ۸۹:
آنجائی که نظام مواجه است با یک جبهۀ وسیع خصومت و کینه‌ورزی در سطح جهان، که این جبهه به مناسبت‌های گوناگون حضور خود را و موذی‌گری خود را نشان می‌دهد، انسان می‌بیند که مجلس همانند یک عضو فعال و زنده، موضع خود را نشان داده است - در قضایای فلسطین، در قضایای هسته‌ای، در قضایای گوناگون و در مسائل داخلی.
ابتدای سال ۸۸:
لازم است تشکر هم عرض بکنیم خدمت نمایندگان محترم از اظهار محبت و اعلام حمایتی که کردید بعد از این عرایض متواضعانۀ ما در نماز جمعه. یکپارچگی در اعلام مواضع اساسی در کشور خوب است؛ بخصوص آنجائی که انسان می‌بیند دشمنانی در مقابل‌اند، گوش‌ها را تیز کردند، چشم‌ها را خیره کردند، ببینند ضعفی، نُکسی، تردیدی در طرف مقابل هست تا بلافاصله بر اساس آن فرصت‌یابی کنند و حمله کنند. بخصوص اینطور مواقع، صدای واحد خیلی لازم است، خیلی مهم است.
خودنظارتی نمایندگان به ارتقاء اقتدار مجلس می‌انجامد
ابتدای سال ۹۵:
یکی از چیزهایی که به معنای واقعی کلمه می‌تواند اقتدار و هیبت مجلس را تأمین و تضمین کند، نظارت مجلس بر خویشتن است؛ من در مجلس هشتم گفتم مجلس بر خودش نظارت کند. بالاخره مجلس تشکیل می‌شود از تعدادی انسان؛ ما انسان‌ها همه‌مان در معرض خطا هستیم؛ یعنی شوخی ندارد، بزرگ و کوچک هم ندارد، پیر و جوان هم ندارد، همه‌مان در معرض خطا و در معرض لغزش هستیم. چه‌کسی باید جلوی این لغزش را بگیرد؟ خود مجلس. انواع‌واقسام لغزش‌ها هم متصوّر است؛ مجلس اگر نظارت کرد، جلوی لغزش نماینده را گرفت و نماینده توانست این پاکیزگی و طهارت خودش را در طول این چند سال حفظ کند، آن‌وقت زبانش باز خواهد بود؛ آن‌وقت می‌تواند اگر چنانچه نقطۀ اشکالی در هر جا دید آن را بیان کند؛ این را باید مجلس رعایت بکند. من خواهش می‌کنم مسئلۀ خودنظارتی، خویشتن‌نظارتی مجلس را دستِ‌کم نگیرید. این را حفظ کنید.
ابتدای سال ۹۱:
من یکی دو سال قبل راجع به خودْنظارتی مجلس مطالبی گفتم؛ که خب، قانونی هم تصویب شد. [...] ممکن است در یک ساختمان، آن کسی که بنزین می‌ریزد و بی‌احتیاطی می‌کند و کبریت می‌کشد، یک نفر باشد؛ اما کسی که می‌سوزد، فقط آن یک نفر نیست. [...] قرآن می‌گوید از یک چنین فتنه‌ای پرهیز کنید؛ که وقتی آمد، فقط دامن آن کسی را که موجب فتنه است نمی‌گیرد؛ دامن بی‌گناه‌ها و کسانی را که در ایجاد این فتنه تأثیر نداشته‌اند، می‌گیرد. [...] از یک چنین فتنه‌ای پرهیز کنید، لازمۀ این کار چیست؟ لازمه‌اش خودْنظارتی است؛ یعنی بر یکدیگر نظارت کنیم؛
ابتدای سال ۹۰:
پارسال به شما عرض کردم که در داخل مجلس شورای اسلامی، خودنظارتی بگذارید. این، همان تقوای جمعی است. مجموعه، خود را بپاید. حالا حرف‌هایی گوشه‌کنار زدند که نماینده باید آزاد باشد. کسی با آزادی نماینده مخالف نیست؛ با کج‌رفتاری نماینده مخالف است. یک نمایندۀ کج‌رفتار ممکن است مجلس شورای اسلامی را بدنام کند، متهم کند؛ حیف نیست؟ مجلسِ به این عظمت، این نهاد قانونیِ اساسی در کشور.
در این طرح نظارت [...] دوستان جوری تنظیم کنند که نظارت واقعی انجام بگیرد؛ یعنی حالت سازوکار بده بستانی پیش نیاید. جوری عمل کنید که واقعاً یک چشم بصیر و بینائی از خود مجلس مراقبت کند. این‌جور نباشد که رودربایستی و بده بستان و اینها بر این قضیه حاکم شود.
ابتدای سال ۸۹:
مجلس نسبت به دستگاه‌های اجرائی کشور شأن نظارتی دارد - که چیز بسیار بااهمیتی هم هست - یک شأن نظارتی هم برای خود مجلس و برای آحاد نمایندگان تعریف کنید. [...] اگر شما امروز توانستید یک سازوکار کنترلیِ متقن و محکم برای نظارت بر کار نماینده پایه‌گذاری کنید، تا هر وقتی که این دستگاه خوب کار کند، اجرش مال شماست؛
در عین رعایت وظایف نمایندگی با دولت تعامل کنید
ابتدای سال ۹۵:
شما حرکت دولت را ریل‌گذاری می‌کنید، بعد با اختیاراتی که قانون اساسی به شما داده می‌توانید تضمین کنید که این حرکت انجام بگیرد. صِرف توصیه نیست؛ بر طبق قانون می‌توانید دنبال کنید، تحقیق کنید، تفحّص کنید؛ هیچ منافاتی هم با همکاری با دولت ندارد.
همیشه عقیده‌ام در همۀ دولت‌ها این بوده که مجلس باید با دولت همکاری کند؛ امّا این همکاری به‌معنای گذشت از حقوق مجلس نیست؛ بایستی حقّتان را استیفا کنید؛ مؤاخذه کنید که چرا نشد، چرا کم شد، چرا جور دیگر شد.
ابتدای سال ۹۴:
دولت مسئولیت میان‌داری را به عهده دارد. [...] اگر چنانچه دولت رفتار قوی و خوب و موفّقی داشته باشد، دستگاه‌های دیگر هم خواهی‌نخواهی، حرکتشان حرکت خوبی خواهد بود؛ [...] لذا تعامل با دولت چیز لازمی است؛ [...] البتّه من به دولت هم همین سفارش را می‌کنم؛
ابتدای سال ۹۲:
قوۀ مجریه وسط میدان ایستاده و کارها به عهدۀ اوست، ملامت‌ها به طرف او سرازیر می‌شود، سؤال‌ها و مؤاخذه‌ها از او می‌شود؛ لذا باید ملاحظۀ او را کرد. به قوۀ مجریه هم ما همیشه سفارش می‌کنیم؛ این حق عظیمی که در قانون برای مجلس قانون‌گذاری و برای کل قانون ملاحظه شده، باید از طرف مجریان رعایت شود. قانون اساس کار است، قانون ریل حرکت این قطار است؛
- شما ریل‌گذارید، او روی این ریل حرکت می‌کند و باید قدر شما را بداند؛ اما شما هم بدانید که بالاخره بنا است روی این ریل حرکت شود؛ بنابراین دو طرفِ قضیه مهم است.
ابتدای سال ۹۱:
بنده به استقلال مجلس خیلی اهمیت می‌دهم و معتقدم واقعاً مجلسِ مستقل یکی از نعم بزرگ است. بعضی خیال می‌کنند مظهر استقلال از دولت، پریدن به دولت است. این‌جوری نیست. استقلال از دولت معنایش این نیست که آدم باید دائم با دلیل و بی‌دلیل، هی بپرد به دولت؛ به این کارش، به آن کارش؛ کارهایی که اصلاً لزومی ندارد انسان اعتراض کند. خب، یک قانونی بگذارید برخلاف آن جهتی که او دارد حرکت می‌کند.
ابتدای سال ۹۰:
هیچ اشکالی ندارد که یک مجلسی قانون صحیح و درست و قوی و منطقی را جوری تنظیم کند که برای دولت، رفتار طبق آن قانون، عملی و ممکن و آسان باشد. اگر این شد، معنایش این نیست که مجلس استقلال ندارد. بعضی‌ها که شاید می‌خواهند سر به تن این مجلس هم نباشد، آدم می‌بیند که شده‌اند دلسوز استقلال مجلس: آقا مجلس استقلال داشته باشد! این هیچ منافاتی با استقلال مجلس ندارد.
ابتدای سال ۸۹:
واقعاً باید صمیمانه کار کنند؛ این دیگر مربوط به خط و خطوط سیاسی هم نیست. اینی که ما میگوییم، خطاب به کسانی نیست که حالا ازلحاظ فکر سیاسی هم‌جهت با دولت‌اند؛ نه، حتّی آن‌هایی که از لحاظ فکر سیاسی، نقطۀ مقابل دولت‌اند؛ آن‌ها هم برادران مؤمن‌اند، مسلمان‌اند، بچۀ انقلاب‌اند. بحث، سر انقلاب است. بحث، سر مصالح کشور است. همه باید این‌جور تقیدی را داشته باشند. آن طرف، این قانون این‌جوری تنظیم می‌شود؛ این‌طرف هم دولت الزام خواهد شد که به این قانون عمل کند. این‌جوری می‌شود دولت را عملاً به اجرای قانون الزام کرد.
ابتدای سال ۸۸:
نماینده متوقع است که من زحمت می‌کشم، می‌نشینم قانون می‌گذارم، باید به این قانون عمل بشود؛ این حرف درستی است، حرف حقی است؛ اما دولت هم حرف حقی دارد؛ دولت می‌گوید من توی این سنگلاخ، توی این راه دشوار، توی این سربالائیِ نفس‌گیر، دارم با این همه بار می‌روم؛ یک جا گیر می‌کنم، کمکم کنید؛ سختگیری نکنید. دولت، آن عنصر وسط میدان است؛ وسط معرکه است.
در بررسی برنامۀ پنج‌سالۀ کشور اغماض جایز نیست
ابتدای سال ۹۵:
برنامۀ ششم در دستور کار شماست؛ فوق‌العاده مهم است؛ در مورد این برنامه کوتاهی و اغماض و کم گذاشتن، هیچ جایز نیست؛ یعنی واقعاً باید برنامه را کامل و خوب و دقیق تمام بکنید. اوضاع، اوضاع خاصی است؛ هم از لحاظ اقتصادی، هم از لحاظ سیاسی؛ برای کشور الآن اوضاع ویژه‌ای است و باید برنامه‌ای که شما برای پنج سال می‌گذارید، یک برنامۀ به‌معنای واقعی کلمه کامل باشد.
ابتدای سال ۹۴:
برنامۀ ششم با دقّت مورد توجّه قرار بگیرد. [...] شما در برنامۀ ششم برای پنج سال آیندۀ کشور، قانون وضع می‌کنید، آن‌وقت ممکن است شما نمایندۀ مجلس باشید یا نباشید، امّا قانونتان هست؛ دولت‌ها موظّف‌اند از آن قانون تبعیت کنند، مردم متأثّر از آن قانون‌اند. قانون برنامۀ ششم را با این نگاه تدوین کنید؛
ابتدای سال ۹۳:
شما نقشۀ راه عملى براى پنج سال کشور را در این برنامۀ ششم تدوین خواهید کرد. سه نقطۀ اصلى - البته برنامه باید جامع باشد - وجود دارد: یکى اقتصاد است که تکیه روى اقتصاد مقاومتى در آن برنامه باید تجلى پیدا کند. یکى مسئلۀ فرهنگ است؛ هر جا میگوییم فرهنگ، مقصود ما از فرهنگ، یعنى فرهنگ انقلابى، فرهنگ اسلامى، [...] و سوم علم؛
مراقب فرصت زودگذر و مغتنم خدمت به مردم باشید
ابتدای سال ۹۵:
قدر این موقعیت را بدانید و بدانید که بسیار زودگذر است؛ یعنی تا چشم به هم بزنیم، چهار سال گذشته. [...] اگر در این طومار طولانی انسان توانسته باشد یک نقطه‌ای گذاشته باشد که بتواند محاسبه کند آن را پیش خدای متعال و امیدی به آن داشته باشد، خب چه‌بهتر؛ امّا اگر چنانچه در این طومار طولانی، کاری که بتوان از آن در مقابل خدای متعال دفاع کرد نداشته باشیم، زندگی خواهد شد خسارت؛ [...] شما موقعیت خوبی گیرتان آمده؛ چهار سال در مجلس شورای اسلامی، جایی که ادارۀ کشور و قانون‌گذاری کشور آنجا است.
ابتدای سال ۹۳:
آنچه مهم است، اینکه هر جا هستیم توجه داشته باشیم آنچه در اختیار ماست امانت است، اداى این امانت هم واجب قطعى و شرعى است و خداى متعال از ما سؤال خواهد کرد؛ هم دربارۀ آنچه کردیم، هم دربارۀ آنچه نکردیم؛ باید به این توجه داشته باشیم. دورۀ مسئولیت هم گذرا است. [...] هر کلمه‌اى که از ما صادر می‌شود، ثبت می‌شود، ضبط می‌شود؛ هر حرکت ما، هر اقدام ما، بلکه هر اندیشۀ ما و فکر ما. باید با این توجه کار کنیم؛
ابتدای سال ۹۲:
فرصت نمایندگی مردم یک فرصت مغتنمی است. هر کسی در جامعۀ اسلامی و نظام اسلامی بتواند یک مأموریتی به دست بیاورد و آن مأموریت را به‌درستی انجام دهد، واقعاً باید خدا را شاکر باشد؛ ولی باید توجه داشت که این فرصت، امتحان بزرگی هم هست. [...] هم از طرفی قدر موقعیتی را که به ما فرصت خدمت به مردم و خدمت به اسلام و خدمت به کشور و خدمت به نظام را می‌دهد، بدانیم و این را نعمت بزرگ خدا بشماریم؛ هم از آن طرف توجه کنیم که در اختیار داشتن این فرصت، یک خطراتی هم دارد.
ابتدای سال ۹۰:
خدای متعال بار امانت سنگینی را بر دوش ما گذاشته. اختیاری هم نیست که بگوییم خیلی خوب، ما این امانت را نمی‌خواهیم؛ نه، این امانتی است که باید آن را مقتدرانه و امینانه به سرمنزل رساند. هر کاری که می‌کنیم - کار سیاسی می‌کنیم، کار فکری می‌کنیم، کار اقتصادی می‌کنیم، کارهای مدیریتی می‌کنیم - همه باید با این نگاه باشد. اگر فارغ از این نگاه کار کردیم، بیم آن هست که کار ما در جهت خلاف این اهداف به کار بیفتد؛ آن وقت مؤاخذۀ الهی است. خدای متعال از این‌گونه گناهان بزرگ نمی‌گذرد.
ابتدای سال ۸۹:
امروز کشور و تاریخ شما - نگران رفتار من و شماست. ما امروز در یک موقعیت حساس زندگی می‌کنیم. نقش ما، تصمیم ما، فعل ما، ترک ما، بر روی نسل‌های آینده، بر روی سرنوشت کشور اثرگذار است؛ اگرچه همۀ دوران انقلاب از همین قبیل است.
برای مشاهده پوستر در ابعاد بزرگتر روی آن کلیک کنید:
