به گزارش «نماینده»، نماینده دوره‌های هشتم و نهم مردم فلاورجان که توانسته است برای سومین بار مورد اعتماد مجدد مردم این منطقه قرار بگیرد و به عنوان منتخب دوره دهم به مجلس شورای اسلامی راه یابد، «حجت‌الاسلام سیدناصر موسوی‌لارگانی» است. این نماینده مردم استان اصفهان که سابقه عضویت در هیئت‌رئیسه کمیسیون اقتصادی مجالس هشتم و نهم را داراست، در هیئت‌رئیسه فراکسیون فرهنگیان و چند فراکسیون دیگر نیز ایفای نقش کرده است.
برای اطلاع از وضعیت حوزه انتخابیه فلاورجان و مشکلات مردم این منطقه، پس از جلسه علنی اخیر مجلس سراغ حجت‌الاسلام موسوی‌لارگانی رفتیم. وی در گفت‌وگویی صمیمی بر قناعت و طبع بلند مردم فلاورجان تأکید کرد و بخشی از تبعیض‌هایی که مسئولان در حق این مردم روا داشته‌اند را برای ما بازگو کرد. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
* لطفاً برای آشنایی مخاطبان، مشخصات کلی حوزه انتخابیه فلاورجان را بیان بفرمائید:
شهرستان فلاورجان به لحاظ مسافت می‌شود گفت چسبیده به کلان‌شهر اصفهان است؛ و با وجود اینکه هیچ فاصله‌ای با مرکز استان ندارد، اما از نظر امکانات و نیازهای مردم اصلاً نمی‌توان آن را با اصفهان مقایسه کرد.
عبور از اصفهان و ورود به فلاورجان مانند این است که از یک فضای بسیار زیبا وارد بخش کویری شویم درحالی‌که فاصله بین این دو فقط یک پل هوایی است. این پل که در مرز بین دو شهر واقع شده است، نیمی از آن در حوزه اصفهان واقع شده و نصف دیگرش در حوزه فلاورجان است.
* حوزه انتخابیه شما چقدر جمعیت دارد؟
جمعیت این شهرستان بر اساس سرشماری سال ۹۰ بیش از ۲۵۰ هزار نفر است. مردم این حوزه انتخابیه ۱۳۰۰ شهید تقدیم انقلاب کرده‌اند؛ حدود ۱۰ شهید مدافع حرم را نیز اخیراً این مردم به اسلام تقدیم کرده‌اند.
* به لحاظ جغرافیایی چه شرایط سرزمینی و آب و هوایی دارد؟
این شهرستان قبلاً یکی از سرسبزترین شهرستان‌های استان اصفهان بوده است؛ به حدی که تا چند سال پس از انقلاب که فضاهای سبز فعلی در اصفهان نبود، روزهای تعطیل بالغ بر ۲۰۰ تا ۳۰۰ خودرو برای تفریح به روستایی که خودم زندگی می‌کردم و می‌کنم می‌آمدند. البته با توجه به خشکسالی‌های پیاپی و سوء مدیریتی که در بحث آب در کشور و استان اصفهان وجود دارد، باعث گردیده است که این منابعی که طبیعی و سرسبزی‌اش خدادادی بود، همه از بین برود و اکنون در حال تبدیل شدن به کویر است.
* با توجه به شرایط جغرافیایی بعید به نظر نمی‌رسد که بخش زیادی از مردم فلاورجان در حوزه کشاورزی فعال باشند.
بله. شغل اغلب مردم ۸ شهر تابعه شهرستان فلاورجان کشاورزی است، اما در این چند سال که خشکسالی بوده است به ضرر و زیان‌های بسیار زیادی دچار شده‌اند. متأسفانه علی‌رغم اینکه این افراد هیچ درآمد دیگری ندارند، ۲ مرتبه خسارت پرداختی به کشاورزان زیان‌دیده ـ به ازاي هر ۱۰ هزار متر زمین ـ جمعاً ۱۶۰ هزار تومان بوده که پرداخت چنین مبلغی از صدقه نیز خیلی بدتر به‌شمار می‌رود. امروزه کشاورزان ما واقعاً در مضیقه هستند و با سختی امرار معاش می‌کنند.
* برای حل مشکل آب و خشکسالی از زاینده‌رود بهره‌ای نگرفتید؟
فلاورجان حدود ۲۰ کیلومتر با زاینده‌رود هم‌مرز است. برخی قسمت‌ها از کنار شهرستان و برخی جاها از وسط شهر می‌گذرد. متأسفانه در دولت فعلی با توجه به اینکه رئیس‌جمهور در سفر به اصفهان قول دادند آب در بستر زاینده‌رود جاری باشد، اما ظلم بزرگی در حق فلاورجان کردند و آب را منحرف کردند تا از طریق کانال به اصفهان برسانند. با وجود اینکه مردم فلاورجان حق‌آبه‌دار هستند، اما انحراف آب از مسیر اصلی، بی‌مهری و بی‌توجهی در حق این مردم مظلوم، نجیب و آگاه بود که همواره دین خود را به نظام و انقلاب ادا کرده‌اند.
* استان اصفهان آثار تاریخی زیادی دارد. این آثار و صنعت گردشگری می‌تواند جبران کاستی‌های دیگر را بکند. فلاورجان چه مقدار از وجود این آثار بهره‌برداری مادی کرده است؟
شهرستان فلاورجان حدود ۴۲۰ اثر میراثی دارد. برخی از این آثار اینقدر ارزشمند است که می‌تواند ثبت جهانی شود. آثاری همانند «بقعه پیربکران»، «مسجد جامع اشترجان»، «پل بابامحمود» و «پل فلاورجان» حدود ۸۰۰ سال قدمت دارند. برخی خانه‌های قدیمی نیز هست که سابقه چندصد ساله دارند. اما حقیقتاً هیچ‌گونه رسیدگی به این میراث نشده است.
* اما اصفهان میزبان گردشگرهای زیادی است که می‌توانند از فلاورجان هم بازدید کنند.
هیچ امکانی آنجا وجود ندارد؛ برخی از این آثار باستانی در جهان نیز بی‌نظیر است، اما نمی‌توانیم گردشگران را به شهرمان دعوت کنیم، زیرا امکاناتی همچون هتل برای توقف و استراحت و پذیرایی و اقامت گردشگران نداریم. حتی کنار برخی از این آثار ارزشمند یک سرویس بهداشتی مناسب گردشگر ندارد. تمامي این موارد در حالی است که شهرستان‌مان چسبیده به اصفهان است و همان‌طور که اشاره گردید، گردشگران زیادی به اصفهان می‌آیند.
بارها گفته‌ام که مردم فلاورجان از «نبود» و «نیست» ناراحت نمی‌شوند، کمبودها را پذیرفته‌اند، اما وقتی تبعیض را ببینند، پذیرش آن برایشان سخت است. مردم می‌بینند مسئولان برای آثار شهر اصفهان که تقریباً هم‌قدمت با آثار فلاورجان است، اهمیت و ارزش قائل می‌شوند در صورتی که توجهی به بناهای ارزشمند فلاورجان نمی‌شود. این ۴۲۰ اثر می‌تواند درآمدزایی خوبی برای شهرستان فلاورجان داشته باشد و گردشگران زیادی را برای بازدید از این آثار ارزشمند به آنجا بکشاند.
* به عنوان نماینده‌ای که ۲ دوره نمایندگی مردم فلاورجان را پشت سر گذاشتید، به نظر شما به‌جز مشکل آب که تمام کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کند، مشکل اساسی مردم این منطقه چیست؟
من اجازه میخواهم که ۲ مورد را به‌عنوان مشکلات اساسی مردم بیان کنم. مشکل اول شهرستان فلاورجان بیکاری جوانان است، علی‌رغم اینکه در فاصله ۸ کیلومتری ذوب‌آهن اصفهان و ۱۵ کیلومتری مجتمع فولاد مبارکه هستیم و خودمان یکی از قدیمی‌ترین شهرک‌های صنعتی ایران را داریم ـ که مصوبه شورای انقلاب را داراست ـ اما از اشتغال این مجموعه‌های صنعتی بهره‌ای نبرده‌ایم. حتی در شهرک صنعتی نیز بنا بر گفته هیئت‌امنای این شهرک، بیش از ۷۰ درصد نیروها از خارج شهرستان می‌آیند و در آن صنایع بزرگ نیز سهمی بسیار جزئی از اشتغال داریم.
مثلاً یک پدر به من مراجعه کرده است که ۶ فرزند بیکار ـ حداقل لیسانس ـ در خانه دارد اما متأسفانه شغلی برایشان نیست. به نظر می‌رسد دولت باید تدبیری بیندیشد که از ظرفیت و توان جوان‌های کل کشور و به‌ویژه شهرستان فلاورجان برای راه‌اندازی مجدد شرکت‌ها و واحدهای تولیدی تعطیل یا نیمه‌تعطیل استفاده کند.
نکته دوم که میخواهم به آن اشاره کنم را مختصراً در ابتدا بیان کردم؛ علی‌رغم نزدیک بودن به اصفهان، فلاورجان از نظر امکانات واقعاً محروم است. یک کتابخانه استاندارد در شهرستان ۲۵۰ هزار نفری وجود ندارد. یک مرکز تفریحی برای سپری شدن اوقات فراغت کودکان وجود ندارد. یک سالن اجتماعات که بتوانیم مهمانانی را به شهرستان دعوت کنیم، نداریم و معمولاً باید در سالن‌های اردوگاه متعلق به آموزش و پرورش استان این‌گونه جلسات را برگزار کنیم.
*در دیدارهای مردمی بیشتر چه مسائلی مورد مطالبه مردم قرار می‌گیرد؟
مردم شهیدپرور شهرستان از هر امکانی که تصور کنید محروم‌اند؛ اما خیلی قانع هستند. وقتی یک مسئول به آنان سر می‌زند درخواستشان فقط آسفالت معابرشان است و آب آشامیدنی که خیلی روستاهای این منطقه از آن محروم‌اند. متأسفانه آمار سرطان، ام.اس و بیماری‌های صعب‌العلاج بالا رفته است و دلیلش چیزی جز آلودگی آب و هوای منطقه نیست. امیدواریم دولت برای این مشکلات هم فکر اساسی بکند.