هفته نامه «نماینده»/۳ رويداد مهم ، در هفته دوم دی ماه سال ۱۳۵۸، تحولات را در کشور تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد، نخست آنکه درگیری‌ها با محوریت حزب خلق مسلمان در این هفته در تبریز ادامه می‌یابد و این گروهک تعدادی از مردم را به گروگان می‌گیرد تا بتواند از طریق آن از حکومت مرکزی باج بگیرد. از سوی دیگر ثبت‌نام برای شرکت در اولین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری به پایان می‌رسد و بیش از ۱۰۰ نفر برای تصدی این سمت اعلام آمادگی می‌کنند و از سوی دیگر نیز در بعد بین‌المللی شوروی با حمله به افغانستان رئیس‌جمهور این کشور را کشته و در عمل افغانستان را اشغال می‌کند. این حمله واکنش شدید ایران را در پی داشته و جمهوری اسلامی، حمله به کشور همسایه را محکوم می‌کند.
ثبت‌نام بیش از ۱۰۰ نفر در اولین انتخابات ریاست‌جمهوری
هشتم دی ماه سال ۵۸، ثبت‌نام برای حضور در اولین دوره انتخابات ریاست‌جمهوری به پایان می‌رسد و از سوی وزارت کشور به صورت رسمی اعلام می‌شود که «تا پایان مهلت مقرر برای اعلام کاندیداتوری نامزدهای ریاست جمهوری مجموعاً بیش از یک‌صد نفر ثبت‌نام کرده‌اند.»
«ابوالحسن بنی‌صدر»، وزیر وقت امور اقتصاد و دارایی که می‌خواهد خود را یک انقلابی و آگاه به مشکلات مردم نشان دهد، با انتشار اطلاعیه‌ای ضمن برشمردن وظایف و مسئولیت‌های اولین رئیس‌جمهور ایران، تأکید می‌کند: «در وضعیت کنونی، رئیس‌جمهور باید مظهر وحدت کشور باشد، کسی که برای این مقام برگزیده می‌شود باید بتواند بیانگر و پاسدار این وحدت باشد و زبان به تفاهم داشته باشد و بتواند محیط تفاهم ملی به‌وجود آورد و با قاطعیت تمام با هر خطری که وحدت کشور را به خطر اندازد، مقابله کند.»
بنی‌صدر بعدها خود همه آنچه گفته بود را زیر پا می‌گذارد و به هیچ یک از وعده‌هایش عمل نمی‌کند. او جایگاه ریاست جمهوری را که به گفته خودش بایستی مظهر وحدت در جامعه باشد، به محل نزاع گروه‌ها و احزاب مختلف تبدیل کرده و در عمل به اپوزیسیون درون حاکمیت تبدیل می‌شود.
در یک کلام ظاهرسازی‌های بنی‌صدر پیش از برگزاری انتخابات اولین دوره ریاست‌جمهوری و نیز عدم شناخت عمومی مردم از او باعث می‌شود که دو تشکل انقلابی جامعه روحانیت مبارز و نیز جامعه مدرسین، حمایت خود را از بنی‌صدر اعلام کنند تا راه برای پیروزی نامبرده هموار شود.
توصیه امام به مردم برای انتخاب اولین رئیس‌جمهور
با همه این اوصاف، توصیه‌های امام به مردم برای انتخاب رئیس‌جمهور اصلح اوج تیزبینی و دوراندیشی ایشان را نشان می‌دهد.
امام خمینی نهم دی ماه همین سال، در دیدار گروهی از دانشجویان، ملاک‌های رئیس‌جمهور اصلح را تبیین کرده و می‌گویند: «[اصلح] شخصي است كه تعهد به اسلام دارد، اعتقاد به قوانين اسلام دارد، در مقابل قانون اساسي خاضع است و اصل صد و دهم... كه راجع به ولايت‌فقيه است، معتقد است و وفادار است نسبت به آن.»
چند ماه بعد و پس از پیروزی بنی‌صدر مشخص می‌شود که وی واجد هیچ یک از ویژگی‌های مدنظر امام خمینی نبوده و هیچ اعتقادی نیز به ولایت‌فقیه نداشته است.
ادامه فتنه‌گری «خلق مسلمان» در تبریز
در این هفته، فتنه‌گری حزب خلق مسلمان وابسته به آیت‌الله «شریعتمداری» در تبریز ادامه می‌یابد و این گروهک برای باج‌گیری از جمهوری اسلامی عده‌ای از نیروهای انقلابی را به گروگان می‌گیرد.
امام خمینی(ره)، ۱۱ دی ماه همین سال در دیدار با جمعی از بانوان آذربایجان در مورد منشأ حوادث تبریز می‌گویند: «ما از اول انقلاب تا حالا فهميديم كه اين اشخاص چه ميخواهند. اين اشخاص ميخواهند كه اسلام نباشد.» ایشان همچنین با اشاره به آتش زدن محل نمازجمعه تبریز توسط فتنه‌گران می‌گویند: «از آثار هر كاري معلوم است كه چهكارهاند اينها. آنكه محل خطبه امام جمعه را، محل عبادت مسلمين را آتش ميزند، نمازگزارها را حمله ميكند و زخمي ميكند و چه ميكند، خوب، اينها معلوم است كه وضع روحيشان چيست؟»
بیانات امام در دیدارهای گوناگون ابعاد فتنه را به خوبی نشان می‌دهد و پس از چندی با فعالیت گسترده گروه‌های انقلابی و مردم غیور و مسلمان آذربایجان، گروهک‌ها از صحنه خارج می‌شوند.
اشغال افغانستان توسط شوروی
۶ دی ماه ۱۳۵۸ بر اثر یک کودتای خونین در افغانستان که با مداخله مستقیم شوروی صورت گرفت، رئیس‌جمهور افغانستان کشته شد.
در این روز، سومین کودتای کمونیستی افغانستان ظرف ۲۰ماه در این کشور صورت گرفت و «یبرک کامل»، رهبر جناح پرچم حزب کمونیست افغانستان که جناح افراطی این حزب است، زمام امور را به‌دست گرفت.
دولت آمریکا مداخله نظامی شوروی در افغانستان و کمک مستقیم این کشور به یبرک کامل را برای به‌دست گرفتن زمام اختیار این کشور محکوم کرد. آمریکا خود سال‌ها بعد به بهانه حوادث یازدهم سپتامبر به افغانستان لشکرکشی کرده و این کشور را اشغال می‌کند!
جمهوری اسلامی نیز که بر اساس شعار بنیادین «نه شرقی نه غربی» شکل گرفته است، در اولین ساعات اشغال افغانستان توسط شوروی، این اشغالگری را محکوم می‌کند.