«نماینده» ؛ غلامعلی دهقان*/ طیف‌های افراطی جناح‌ها، تلاش می‌کنند معتدلین جناح‌ها را به سمت‌وسوی خود سوق دهند؛ از‌این‌رو پس از دوم خرداد، نوعی رادیکالیسم به موازات جریان حذفی شکل گرفت، که آنها حتی آیت‌الله هاشمی را قبول نداشتند و القاب آنچنانی به وی دادند؛ این جریان بعدها از رئیس دولت اصلاحات هم عبور کرد و در حال حاضر در خارج از کشور الگوی خود را جمهوری محض می‌دانند و مصداق بارز آن هم «اکبر گنجی» بود.
باید توجه داشت خطری، خطرناک‌تر از افراطی‌گری وجود ندارد. نگاه به تاریخ یک‌صد سال اخیر ایران نشان می‌دهد که در فردای مشروطیت، افراطی‌های اصلاح‌طلب به اسم تجدد، به اسم جمهوریت و سکولاریسم، سنت‌های جامعه را زیر سؤال بردند؛ از طرف دیگر و در مقابل آنها جریان راست افراطی شکل گرفت که مشروطیت را منکر شد، بنابراین نهایت جنگ این جناح‌ها، منجی‌ای به نام «رضاخان» بود. همچنین در دورة نهضت ملی شدن صنعت نفت، جریان به اصطلاح اصلاح‌طلب آن موقع، اعتصاب‌هاي زیادی راه انداخت و هزینه‌های زیادی را به کشور تحمیل کرد و دولت مصدق را به چالش کشید. پیامد این تندروی‌ها ایجاد راست افراطی بود.
در فردای انقلاب اسلامی هم چپ‌های افراطی با محوریت سازمان مجاهدین‌خلق و فداییان‌خلق، جامعه را دچار تنش کردند و مطالبات آرمان‌‌گرایانه و به دور از واقع‌بینی را بیان کردند که نتیجة آن درگیر شدن با جریان مقابل بود و فردای دوم خرداد نیز این حادثه تکرار شد یعنی اصلاح‌طلبان افراطی که در برخی روزنامه‌ها بودند، مطالباتی را مطرح کردند، آنها روزی به یک مرجع توهین کردند، روز دیگر کاریکاتوری ضد یک روحانی متنفذ کشیدند، روزی آیت‌الله هاشمی را عالی‌جناب سرخ‌‌پوش نامیدند، روزی با توهین گفتند باید عملکرد امام را به نقد کشید. با بیان این مطالب و توصیفی که عرضه شد، اصلاح‌طلبان باید مراقب باشند پرچم اصلاح‌طلبی به دست تندرو‌ها و افراطیون نیفتد چرا که در غیر این صورت داستان همچنان ادامه خواهد داشت.
در سال ۸۸، جریان چپ یا همان اصلاح‌طلب به حاشیه رفت اما باز این جریان خود را بازسازی کرد البته بعضی در همین جریان اعتراف کردند بهتر می‌توانستند عمل کنند، بخشی هم همان‌طور که به آن اشاره شد، اصلاً از ساختار خارج شدند، به خارج از کشور رفتند و در ماهواره‌ها حرف‌های سیاسی خود را می‌زنند اما بخش عاقل آنها با بازسازی آمدند و در انتخابات ریاست جمهوری از دکتر روحانی حمایت کردند.
با توجه به مطالب ذکر شده «حزب اعتدال و توسعه» سیاست خود را در انتخابات پیش‌رو براساس استراتژی هم این و هم آن قرار داده است یعنی در انتخابات آینده تلاش خواهیم کرد میانه‌روها به مجلس بروند چون احساس می‌کنیم باید مجلسی داشت که بتواند بهتر از گذشته عمل کند، به همین جهت این موضوع را پیگیری خواهیم کرد چون از دید ما یک اصلاح‌طلب معتدل، یک اصول‌گرای واقعیت بین است؛ بنابراین میانه‌روهای حد فاصل دو جناح و همچنین نیروهای اختصاصی حزب اعتدال و توسعه در این ائتلاف قرار می‌گیرند ضمن اینکه بخشی از افراطیون یک جناح به دلیل کارکرد ناصواب خود چند سال پیش به حاشیه رفتند.
پیرامون نزدیکی «اعتدال و توسعه» با اصلاح‌طلبان هم باید اذعان داشت: «هر اعتدالی یک اصلاح‌طلب هست، اما هر اصلاح‌طلب یک اعتدال‌گرا نیست؛ به عبارتی نسبت اعتدال با اصلاح‌طلبی عموم‌خصوص مطلق است پس از جهت استراتژی به اصلاحات نزدیک‌تریم اما در قضیة تاکتیک اختلاف داریم. در نهایت اعتدال و توسعه، بخشی از اعتدالیون را در مستقل‌ها می‌بیند اما هر روشی را اعتدالی نمی‌داند پس در انتخابات پیش رو قطعاً از گروه‌های مستقل اعتدالی حمایت خواهیم کرد.»
*سخنگوی حزب اعتدال و توسعه